۱٬۵۰۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
# منظورِ آیه فرشتگانی است که به دنبال یکدیگر میآیند و انسان را از مهلکهها حفظ میکنند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰ق، ج۶، ص۴۳۱.</ref> روایتی از امام صادق(ع) موید این نظر است.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۶۰.</ref> گفته شده است که نامگذرای این فرشتگان به «معقبات» به این دلیل است که فرشتگان شب بدنبال فرشتگان روز و فرشتگان روز بهدنبال فرشتگان شب میآیند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۹، ص۱۶-۱۷.</ref> | # منظورِ آیه فرشتگانی است که به دنبال یکدیگر میآیند و انسان را از مهلکهها حفظ میکنند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰ق، ج۶، ص۴۳۱.</ref> روایتی از امام صادق(ع) موید این نظر است.<ref>علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۶۰.</ref> گفته شده است که نامگذرای این فرشتگان به «معقبات» به این دلیل است که فرشتگان شب بدنبال فرشتگان روز و فرشتگان روز بهدنبال فرشتگان شب میآیند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۹، ص۱۶-۱۷.</ref> | ||
# منظور آیه فرشتگانی است که اعمال گذشته و آیندۀ انسان را تا وقت مرگ حفظ و ثبت میکنند.<ref>کاشانی، تفسیر کبیر، ۱۳۳۶ش، ج۵، ص۹۴.</ref> | # منظور آیه فرشتگانی است که اعمال گذشته و آیندۀ انسان را تا وقت مرگ حفظ و ثبت میکنند.<ref>کاشانی، تفسیر کبیر، ۱۳۳۶ش، ج۵، ص۹۴.</ref> | ||
# منظور آیه هر سَببی است که خداوند از طریق آن انسان را از خطرات و بلایا حفظ میکند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۹، ص۱۹.</ref> ممکن است به همین دلیل باشد که برخی از مفسران معنای معقبات را پادشاهان و زمامدارانی دانستهاند که مردم را | # منظور آیه هر سَببی است که خداوند از طریق آن انسان را از خطرات و بلایا حفظ میکند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۹، ص۱۹.</ref> ممکن است به همین دلیل باشد که برخی از مفسران معنای معقبات را پادشاهان و زمامدارانی دانستهاند که مردم را بهوسیلۀ قوای نظامی و انتظامی خود از شر متجاوزان و ستمکاران حفظ میکنند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰ق، ج۶، ص۴۳۱.</ref> | ||
# منظور آیه هر امر مادی یا معنوی است که انسان را در طول حیاتش همراهی میکند و بر جسم و روح او احاطه دارد، به شکلی که برخی از آنها در پیش روی او قرار | # منظور آیه هر امر مادی یا معنوی است که انسان را در طول حیاتش همراهی میکند و بر جسم و روح او احاطه دارد، به شکلی که برخی از آنها در پیش روی او قرار گرفته و بعضی در پشت سر او واقع شدهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ۱۳۵۲ ش، ص ۳۰۹.</ref> | ||
== محافظتکنندگان == | == محافظتکنندگان == | ||
مراد از محافظتکنندگان، گروهی از [[فرشتگان|فرشتگانند]] که [[خدا]] به آنها مأموریت داده نگهبان و حافظ [[انسان]] باشند. این فرشتگان، مأموریت دارند شب و روز و بهطور متناوب سراغ انسان آمده و از جلو و پشت سر، محافظ او باشند. | مراد از محافظتکنندگان، گروهی از [[فرشتگان|فرشتگانند]] که [[خدا]] به آنها مأموریت داده نگهبان و حافظ [[انسان]] باشند. این فرشتگان، مأموریت دارند شب و روز و بهطور متناوب سراغ انسان آمده و از جلو و پشت سر، محافظ او باشند. | ||
انسان در زندگی خود دستخوش بلاهای زیادی است. حوادث، بیماریها و دیگر خطرات، انسان را احاطه کردهاند، بهویژه هنگام کودکی که آگاهی انسان از اطراف خود کم بوده و تجربهای ندارد. به باور برخی، سالم ماندن انسان از کودکی تا بزرگسالی، با وجود محرومیتها، بیماریها و خطرات، نشان از وجود نیروی محافظی دارد. | انسان در زندگی خود دستخوش بلاهای زیادی است. حوادث، بیماریها و دیگر خطرات، انسان را احاطه کردهاند، بهویژه هنگام کودکی که آگاهی انسان از اطراف خود کم بوده و تجربهای ندارد. به باور برخی، سالم ماندن انسان از کودکی تا بزرگسالی، با وجود محرومیتها، بیماریها و خطرات، نشان از وجود نیروی محافظی دارد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۱۴۳؛ همچنین نگاه کنید به طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۴ش، ج۱۱، ص۴۲۰.</ref> | ||
گاهی حوادث خطرناک برای انسان پیش میآید و او معجزهآسا از آنها رهایی مییابد؛ بهطوری که احساس میکند بر اساس اتفاق نبوده و نیروی محافظی از او نگهبانی کرده است. البته باید توجه داشت بر اساس [[روایتی]] از [[امام علی(ع)]]، با هر انسانی دو فرشته است که او را حفظ میکنند، اما هنگامی که [[قضا و قدر|مقدراتِ حتمی]] فرا میرسد او را رها میکنند.<ref>رضی، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ق، ص۵۰۵، حکمت۲۰۱.</ref> | گاهی حوادث خطرناک برای انسان پیش میآید و او معجزهآسا از آنها رهایی مییابد؛ بهطوری که احساس میکند بر اساس اتفاق نبوده و نیروی محافظی از او نگهبانی کرده است. البته باید توجه داشت بر اساس [[روایتی]] از [[امام علی(ع)]]، با هر انسانی دو فرشته است که او را حفظ میکنند، اما هنگامی که [[قضا و قدر|مقدراتِ حتمی]] فرا میرسد او را رها میکنند.<ref>رضی، محمد، نهج البلاغه، قم، هجرت، ۱۴۱۴ق، ص۵۰۵، حکمت۲۰۱.</ref> | ||
== محافظان در روایت == | |||
در روایتی چنین آمده است که روزی [[عثمان بن عفان|عثمان]] نزد [[رسول خدا(ص)]] آمد و گفت: «در مورد بندگان خدا به من خبر بده که چند ملک همراه اوست»؟ فرمود: «ملکی در سمت راست توست و نیکیهای تو را مینویسد و ملکی در سمت چپ است. وقتی کار نیکویی انجام دهی، ده برابر مینویسد و وقتی کار بدی انجام دهی، ملکی که در سمت چپ است به آنکه در سمت راست است. میگوید: «بنویس». در جواب میگوید: «شاید استغفار و توبه کند». وقتی سهبار این سخن را گفت، میگوید: «بله، بنویس. خدا ما را از دست او راحت کند که همنشین بدی است؛ مراقبت او در مورد خدای عزّوجلّ چقدر کم است و حیای او از خدا چقدر اندک است». خداوند میفرماید: «انسان هیچ سخنی را بر زبان نمیآورد مگر اینکه همان دم، فرشتهای مراقب و آماده برای انجام مأموریّت [و ضبط آن] است!» و دو ملک روبرو و پشت سرت هستند. خدای سبحان میفرماید: لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِه».<ref>{{عربی|دَخَلَ عُثْمَانُ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ(ص) فَقَالَ أَخْبِرْنِی عَنِ الْعَبْدِ کَمْ مَعَهُ مِنْ مَلَکٍ قَالَ مَلَکٌ عَلَی یَمِینِکَ عَلَی حَسَنَاتِکَ وَ وَاحِدٌ عَلَی الشِّمَالِ فَإِذَا عَمِلْتَ حَسَنَهْ کَتَبَ عَشْراً وَ إِذَا عَمِلْتَ سَیِّئَهْ قَالَ الَّذِی عَلَی الشِّمَالِ لِلَّذِی عَلَی الْیَمِینِ أَکْتُبُ قَالَ لَعَلَّهُ یَسْتَغْفِرُ وَ یَتُوبُ فَإِذَا قَالَ ثَلَاثاً قَالَ نَعَمْ اکْتُبْ أَرَاحَنَا اللَّهُ مِنْهُ فَبِئْسَ الْقَرِینُ مَا أَقَلَّ مُرَاقَبَتَهُ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَا أَقَلَّ اسْتِحْیَاءَهُ مِنْهُ یَقُولُ اللَّهُ: ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ وَ مَلَکَانِ بَیْنَ یَدَیْکَ وَ مِنْ خَلْفِکَ یَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ: لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِه}}، تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۲۳۲ بحارالأنوار؛ ج۵، ص۳۲۴.</ref> | |||
امام صادق(ع) نیز فرمودند: {{عربی|مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ مَعَهُ مَلَکَانِ یَحْفَظَانِهِ فَإِذَا جَاءَ الْأَمْرُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَلَّیَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أَمْرِ اللَّهِ}}، هربندهای را دو فرشته نگهبانی میکند و همین که فرمان (تقدیر) از جانب خدا بیاید، نگهبانان، بندۀ خدا را به امر و مشیّت او میسپارند و وا میگذارند<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۲۳۲ بحارالأنوار؛ ج۵۶، ص۱۸۶/ العیاشی؛ ج۱۳، ص۲۰۵.</ref> | |||
امام علی(ع) در تفسیر آیه فرمودند: {{عربی|الْمُعَقِّبَاتُ... إِنَّهُمْ مَلَائِکَهْ یَحْفَظُونَهُ مِنَ الْمَهَالِکِ حَتَّی یَنْتَهُوا بِهِ إِلَی الْمَقَادِیرِ فَیُخَلُّونَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْمَقَادِیرِ المُعَقِّباتُ}}، فرشتگانی هستند که او را از نابودیها حفظ میکنند تا به تقدیراتش برسد؛ [وقتی تقدیر حتمی رسید] او را به دست تقدیرات سپرده و رها میکنند<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۲۳۴ نورالثقلین ۱ -۵.</ref> | |||
فضیل بن عثمان میگوید: [[امام صادق(ع)]] درباره آیه: {{قرآن|لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَیْنِ یَدَیْهِ}} فرمود: {{عربی| لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ. قَالَ: هُنَّ الْمُقَدِّمَاتُ الْمُؤَخِّرَاتُ الْمُعَقِّبَاتُ الْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ}}، «آنان پیشفرستنده، پسفرستنده، تعقیبکننده و حفظکنندگان صالح هستند<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۲۳۴ بحارالأنوارج۹۰، ص۱۴۴.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} |
ویرایش