automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ابرابزار) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایات متعددی درباره مرکزیت حکومت امام زمان(عج) وارد شده است. از ائمه (ع) در این مورد پرسش‌هایی شده است که مرکز حکومت امام زمان(ع) کجا خواهد بود و مؤمنین به چه مرکزی مراجعه می‌کنند؟ آیا حکومت آن حضرت مرکزی خاص دارد یا این که در شهرها در گردش است؟ به نمونه‌هایی از بیان ائمه اطهار(ع) در این مورد اشاره می‌شود: | |||
* مفضل می‌گوید: خدمت امام صادق(ع) عرض کردم: ای مولای من! خانه حضرت مهدی و محل اجتماع به دور آن، کجا خواهد بود؟ امام صادق(ع) فرمود: محل حکومت او کوفه و محل حکم فرمایی او مسجد جامع کوفه و محل تقسیم بیت المال، مسجد سهله و محل خلوت (استراحت آن حضرت)، ریگ‌های سفید نجف می‌باشد<ref>حسینی، سید محمد، دوله المهدی، قم، بوستان کتاب، ص۳۶۳.</ref>». | |||
امام | * ابوبکر خضرمی می‌گوید به امام باقر(ع) گفتم: کدام سرزمین پس از حرم خدا و حرم پیامبرش با فضیلت‌تر است؟ فرمود: ای ابابکر! سرزمین کوفه که جایگاه پاکی است و در آن مسجد سهله قرار دارد مسجدی که همه پیامبران در آن نماز خوانده‌اند و از آن جا عدالت الهی پدیدار می‌گردد و قائم خداوند در همان‌جا خواهند بود؛ و جایگاه پیامبران و جایگاه، جانشینان صالح آنان است.<ref>حرّ عاملی، اثبات الهدات، قم، چاپخانه علمیّه، ج۳، ص۴۰۲.</ref> | ||
* امام علی(ع) در ضمن بیانی پیرامون ظهور حضرت مهدی(عج) فرموده است: «... سپس به کوفه می‌آید آنجا قرارگاه و منزل او است…<ref>معجم الاحادیث امام مهدی، مؤسسه آل البیت، ج۵، ص۲۲.</ref> | |||
۴. امام صادق(ع) فرموده است: «... همه در کوفه پیرامون آن (امام قائم(عج)) خواهند بود… و مردم با ایمان به هنگامی که قایم(عج) وارد کوفه شد و آن مرکز حکومت عادلانه او گردید، دوست می‌دارند در آن جا باشد و همواره دل‌های ایمان آوردگان در آن جا است<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۷۵.</ref>». | ۴. امام صادق(ع) فرموده است: «... همه در کوفه پیرامون آن (امام قائم(عج)) خواهند بود… و مردم با ایمان به هنگامی که قایم(عج) وارد کوفه شد و آن مرکز حکومت عادلانه او گردید، دوست می‌دارند در آن جا باشد و همواره دل‌های ایمان آوردگان در آن جا است<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۷۵.</ref>». | ||