وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

وحدت و اتحاد میان مسلمین صرفاً یک تاکتیک [[سیاست|سیاسی]] و اجتماعی نیست بلکه یک اصلی از اصول مسلّم اسلام است. یعنی این گونه نیست که به خاطر مسائلی و اقتضای زمان لازم باشد و مسلمین با یک دیگر اتحاد داشته باشند و با برطرف شدن این مسائل و اقتضاء مسئله وحدت نیز منتفی شود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48891|عنوان=بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامى‌ و جمعی از مسئولان نظام|تاریخ بازبینی=2 آبان 1400|سال=1403}}</ref><ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=57542|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور|تاریخ بازبینی=26 شهریور 1403|سال=1403}}</ref> [[قرآن کریم]] در آیه 103 آل عمران که می فرماید:{{قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّ‌قُوا ۚ وَاذْكُرُ‌وا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا|ترجمه=و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.}}، دستور به اتحاد و عدم تفرقه میان مسلمانان داده است. این امر به عدم تفرقه یک امر و دستور اخلاقی و ارشادی نیست بلکه بیان گر دستوری است که خداوند انجام آن را واجب می دانند. به همین جهت وحدت یک فریضه و وظیفه قطعی قرآنی است.