رساله سه اصل (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''رساله سه اصل''' کتابی فارسی نوشته [[ملاصدرا]]، بنیانگذار حکمت متعالیه، علیه عالمانی که به دشمنی با حکمت الهی می‌پرداخته‌اند. رساله سه اصل را نمونه‌ای عالی از دفاع از عرفان و فلسفه دانسته‌اند.

گفته شده که ملاصدرا در این رساله مخالفت با عرفان و تفکر فلسفی را معلول جهل به خویشتن و دنیادوستی و خودفریبی تلقی کرده است. ملاصدرا در این کتاب اشخاص عالم‌نما و ظاهربین را از عوام خطرناک‌تر دانسته و آنان را بیش از عوام دشمنان واقعی معرفت دانسته است.

رساله سه اصل نوشته [[ملاصدرا]] رساله‌ای است علیه عالمانی که به دشمنی با حکمت الهی می‌پرداخته‌اند. از نظر سید حسین نصر، فیلسوف ایرانی، این رساله، پاسخ ملاصدرا به تمام کوته‌نظران، ظاهربینان و عالم‌نمایانی، که به نام علم و دین، با حکمت و عرفان دشمنی می‌کنند. از نظر نصر، مخاطب این رساله عوام نیستند، بلکه عالمان ظاهربینی هستند که با آشنایی مختصری با ظواهر علوم شرعی خود را در ردیف عالمان کامل می‌شمرند و در راه عالمان روشن‌بین سنگ‌اندازی می‌کنند.<ref>ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، رساله سه اصل، تحقیق سید حسین نصر، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۰ش، مقدمه محقق، ص۲۸.</ref>

رساله سه اصل را نمونه‌ای عالی از دفاع از عرفان و فلسفه دانسته‌اند. گفته شده که ملاصدرا در این رساله مخالفت با عرفان و تفکر فلسفی را معلول جهل به خویشتن و دنیادوستی و خودفریبی تلقی کرده است.<ref>لگنهاوزن، محمد، «اقتراح: دفاع عقلانی از دین»، نقد و نظر، شماره ۳–۴، تابستان و پاییز ۱۳۷۳ش، ص۲۱.</ref> ملاصدرا در این کتاب اشخاص عالم‌نما و ظاهربین را از عوام خطرناک‌تر دانسته و آنان را بیش از عوام دشمنان واقعی معرفت دانسته است.<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، مقدمه محقق، ص۲۹.</ref>

از نظر نصر، رسالهٔ سه اصل شامل مطالب مهم، مباحث لطیف و دقیق عرفانی، علمی و اخلاقی است. از نظر او، ملاصدرا در این اثر برای مطالب خود از آیات قرآنی، احادیث پیغمبر(ص)، ائمه اطهار(ع) و گفتار و اشعار بزرگان عرفان، مانند عطار و اوحدی و مولانا، شواهدی آورده و براهین خود را با آن مزین کرده است. از نظر نصر، این اثر با همه ارزشمندی مورد توجه دانشمندان نبوده و کسانی که درباره آثار ملاصدرا به تحقیق پرداخته‌اند در کتاب‌های خود به آن اشاره نکرده‌اند.<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، مقدمه محقق، ص۳۱–۳۲.</ref> رساله سه اصل تنها رساله فارسی ملاصدرا و از معدود آثار او به زبان فارسی قلمداد شده است.<ref>استادی، رضا، «تألیفات ملاصدرا»، آیینه پژوهش، شماره ۵۷، ۱۳۷۸ش، ص۸۳.</ref>

صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی (درگذشته ۱۰۵۰ق)، مشهور به [[ملاصدرا]] و صدرالمتألهین، عالم شیعه، فیلسوف و بنیانگذار مکتب فلسفی حکمت متعالیه است. [[حکمت متعالیه]]، در کنار مکتب فلسفی مشاء و اشراق، یکی از سه مکتب فلسفی اسلامی به‌شمار می‌رود.<ref>آشتیانی، سید جلال‌الدین، شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش، ص۲۱.</ref> [[مرتضی مطهری]]، فیلسوف و اسلام‌شناس، مکتب فلسفی ملاصدرا را تلفیقی از چهار مکتب اندیشه‌ای در جهان اسلام دانسته است: مکتب فلسفی مشاء، مکتب فلسفی اشراق، عرفان نظری و کلام.<ref>مطهری، مرتضی، کلیات علوم اسلامی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۳.</ref>

ملاصدرا در شیراز به دنیا آمد و تحصیلات خود را در شیراز و اصفهان پی گرفت. او علوم عقلی را نزد سید محمدباقر داماد استرآبادی، مشهور به [[میرداماد]]، (درگذشته ۱۰۴۱ق) و علوم نقلی را نزد [[شیخ بهائی]] (درگذشته ۱۰۳۰ق) آموخت.<ref>آشتیانی، شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا، ص۲۴–۲۵.</ref> ملاصدرا پس از رسیدن به مقام علمی در علوم عقلی و نقلی به تدریس علوم فلسفی در اصفهان و شیراز پرداخت. ملاصدرا همواره از سوی علمای قشری تحت فشار بود؛ به همین دلیل، قسمتی پایانی عمر خود را در انزوا در کَهَک، در نزدیکی قم به سر برد.<ref>آشتیانی، شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا، ص۲۷.</ref> در این دوره آثار مهم خود، از جمله اسفار اربعه، را به‌نگارش درآورد.<ref>ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، عرفان و عارف نمایان ترجمه کتاب کسر أصنام الجاهلیة، تهران، انتشارات الزهراء، ۱۳۷۱ش، مقدمه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، ص۲۰.</ref>

رساله سه اصل در چهارده باب سامان یافته و ملاصدرا در سه باب اول به بیان سه اصل مورد نظر خود پرداخته است؛<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، مقدمه محقق، ص۴۲.</ref> این سه اصل عبارت‌اند از:

* جهل نسبت به معرفت نفس که حقیقت انسان و اساس ایمان به آخرت است که اکثر انسان‌ها از آن غافل هستند. این جهل مهم‌ترین سبب شقاوت و ناکامی انسان در آخرت است، زیرا کسی که خود را نشناسد خدا را نخواهد شناخت.<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، ص۱۳.</ref>

* علاقه به مقام اجتماعی، مال و میل به امور شهوانی و لذت‌های حیوانی و نفسانی که ریشه همه آنها حب دنیاست.<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، ص۲۸.</ref>

* فریب‌های [[نفس اماره]] و فریبکاری‌های شیطان است که بد را خوب و خوب را بد نشان می‌دهد. شیطانی که معروف را منکر و منکر را معروف معرفی می‌کند و کارش ترویج سخنان باطل و زیبا نشان دادن عمل غیر صالح و اندیشه‌های فاسد و اوهام دروغین و انکار حق و ابطال برهان‌های عقلی با تکیه بر دروغ و سفسطه است.<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، ص۳۲.</ref>

نسخه‌هایی از رساله سه اصل در کتابخانه آستان قدس و مجلس و در کتابخانه مدرس رضوی و کتابخانه شیخ جعفر سلطان العلماء در تهران بوده است. نسخه دیگری از آن هم در موزه بریتانیا است.<ref>استادی، «تألیفات ملاصدرا»، ص۸۳.</ref> رساله سه اصل اولین بار، در سال ۱۳۴۰ش، توسط سید حسین نصر و از طرف دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران، به‌مناسبت چهار صدمین سال تولد ملاصدرا (۱۳۸۰ق)، منتشر شده است.<ref>ملاصدرا، رساله سه اصل، مقدمه محقق، ص۱.</ref>