دیوان‌سالاران، ناظمان (CommentStreams)، مدیران رابط کاربری، مدیران اشتراک فشاری، پنهانگران، مدیران، trustworthy
۶۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Meysamhasani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
منظور از کشتن کردها در روایات چیست؟ | منظور از کشتن کردها در روایات چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
منظور | با توجه به نظر روایت‌پژوهان و مفسران، منظور عبارت کردها در روایتی دال بر کشتن آنها، نه قوم کرد بلکه افراد خاصی از کردها می‌باشند که نور ایمان در قلب‌شان وارد نشده بود و در کنار شرک و آتش‌پرستی، اکثرشان در آن عصر به غارت اموال مردم می‌پرداختند. | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۴: | ||
==کردهای دزد و غارتگر== | ==کردهای دزد و غارتگر== | ||
با دقت در اینگونه روایات، این حقیقت روشن است که نظر راوی و امام معصوم(ع) قومیت کردها نبوده، بلکه مقصود، جماعت خاصی از ایشان بودند که دزدی و غارتگری می‌کردند و ناامنی برای | با دقت در اینگونه روایات، این حقیقت روشن است که نظر راوی و امام معصوم(ع) قومیت کردها نبوده، بلکه مقصود، جماعت خاصی از ایشان بودند که دزدی و غارتگری می‌کردند و ناامنی برای مومنان ایجاد کرده بودند. در واقع به خاطر اخلاق زشت این دست از کردها بود که باید تنبیه و مجازات شوند تا از این رفتار غلط خود دست بردارند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الدر المنضود في احكام الحدود|سال=1372|نام=السيد محمد رضا|نام خانوادگی=الگلپايگاني|ناشر=دار القرآن الكريم|جلد=3|صفحه=268|مکان=قم}}</ref> کما اینکه علامه مجلسی و پدرشان در شرح این روایت فرمودند:<blockquote>صحیح و لعل المراد بالأکراد اللصوص منهم، فإن الغالب فیهم ذلک کذا فهمه الکلینی.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول|سال=1404|نام=الشيخ محمّد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الكتب الإسلاميّة|جلد=24|صفحه=57}}</ref> مرسل. قوله: عن الأکراد أی: اللصوص منهم، کما هو الغالب.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار|سال=1406|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=كتابخانه آيه الله مرعشي نجفي|جلد=16|صفحه=441|مکان=قم}}</ref> مراد از کردها، افرادی بودند که دست به دزدی می‌زدند، کما اینکه اغلب آنان دزدی می‌کردند. و شیخ کلینی نیز همین نکته را فهمیده که روایت را در باب دزدی آورده است.</blockquote>این عبارت به این معناست که در نگاه علامه مجلسی، کرد بودن ملاک نبوده، بلکه در آن زمان‌ها عدۀ زیادی از کردها دست به دزدی و غارت و بدرفتاری می‌زدند که جز با زور به راه راست نمی‌آمدند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1407|نام=ابی جعفر محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=الکلینی|ناشر=دار الكتب الإسلامية|جلد=7|صفحه=297|مکان=تهران}}</ref> شیخ حر عاملی نیز این روایت را ذیل باب جواز جنگ با قطاع الطریق آورده است که می‌رساند مراد روایات قوم کردها نبود و بلکه عده‌ای بودند که با گرفتن راه کاروان‌ها اموال مردم را غارت می‌کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسائل الشیعة|سال=۱۴۰۹|نام=محمد بن الحسن|نام خانوادگی=الحرّ العاملي|ناشر=مؤسسه آل البیت|جلد=28|صفحه=382|مکان=قم}}</ref> | ||
کما اینکه علامه مجلسی و پدرشان در شرح این روایت فرمودند:<blockquote>صحیح و لعل المراد بالأکراد اللصوص منهم، فإن الغالب فیهم ذلک کذا فهمه الکلینی.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول|سال=1404|نام=الشيخ محمّد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الكتب الإسلاميّة|جلد=24|صفحه=57}}</ref>مرسل. قوله: عن الأکراد أی: اللصوص منهم، کما هو الغالب.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار|سال=1406|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=كتابخانه آيه الله مرعشي نجفي|جلد=16|صفحه=441|مکان=قم}}</ref>مراد از کردها، افرادی بودند که دست به دزدی می‌زدند، کما اینکه اغلب آنان دزدی می‌کردند. و شیخ کلینی نیز همین نکته را فهمیده که روایت را در باب دزدی آورده است.</blockquote>این | |||
شیخ حر عاملی نیز این روایت را ذیل باب جواز جنگ با قطاع الطریق آورده است که می‌رساند مراد روایات قوم کردها نبود و بلکه عده‌ای بودند که با گرفتن راه کاروان‌ها اموال مردم را غارت می‌کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسائل الشیعة|سال=۱۴۰۹|نام=محمد بن الحسن|نام خانوادگی=الحرّ العاملي|ناشر=مؤسسه آل البیت|جلد=28|صفحه=382|مکان=قم}}</ref> | |||
==مسلمان نبودن قوم کرد در عصر ائمه | ==مسلمان نبودن قوم کرد در عصر ائمه== | ||
از برخی روایات استفاده می‌شود که کردها در زمان ائمه(ع) مسلمان نبودند و اینگونه روایات ناظر به آن عصر می‌باشد و شامل کردهای عصرهای بعدی نمی‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الدر المنضود في احكام الحدود|سال=1372|نام=السيد محمد رضا|نام خانوادگی=الگلپايگاني|ناشر=دار القرآن الكريم|جلد=3|صفحه=268|مکان=قم}}</ref> که در این نوشتار به چند نمونه از این روایات اشاره می‌شود | از برخی روایات استفاده می‌شود که کردها در زمان ائمه اطهار(ع) مسلمان نبودند و اینگونه روایات ناظر به آن عصر می‌باشد و شامل کردهای عصرهای بعدی نمی‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الدر المنضود في احكام الحدود|سال=1372|نام=السيد محمد رضا|نام خانوادگی=الگلپايگاني|ناشر=دار القرآن الكريم|جلد=3|صفحه=268|مکان=قم}}</ref> که در این نوشتار به چند نمونه از این روایات اشاره می‌شود: | ||
*'''روایت اول:''' عنه عن محمد بن سنان عن الحسین بن المنذر قال: قلت لأبی عبد الله ع إنا نتکاری هؤلاء الأکراد فی أقطاع الغنم و إنما هم عبدة النیران و أشباه ذلک فتسقط العارضة فیذبحونها و یبیعونها فقال ما أحب أن تفعله فی مالک إنما الذبیحة اسم و لا یؤمن علی الاسم إلا المسلم. شیخ طوسی در روایتی از حسین بن منذر نقل می‌کند که به امام صادق(ع) گفتم: ما کردها را برای چوپانی گوسفندان به کار می‌گیریم و آنها آتش‌پرست هستند و گاهی گوسفندان را ذبح می‌کنند. امام فرمود: دوست ندارم در مالت اینگونه رفتار شود، بدرستی که ذبیحه با اسم‌الله حلال می‌شود و غیر مسلمان هنگام ذبح اسم‌الله را نمی‌برد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تهذیب الأحکام|سال=1365|نام=محمدبن الحسن|نام خانوادگی=الطوسی|ناشر=دار الكتب العلمية|جلد=9|صفحه=63|مکان=تهران}}</ref> | *'''روایت اول:''' عنه عن محمد بن سنان عن الحسین بن المنذر قال: قلت لأبی عبد الله ع إنا نتکاری هؤلاء الأکراد فی أقطاع الغنم و إنما هم عبدة النیران و أشباه ذلک فتسقط العارضة فیذبحونها و یبیعونها فقال ما أحب أن تفعله فی مالک إنما الذبیحة اسم و لا یؤمن علی الاسم إلا المسلم. شیخ طوسی در روایتی از حسین بن منذر نقل می‌کند که به امام صادق(ع) گفتم: ما کردها را برای چوپانی گوسفندان به کار می‌گیریم و آنها آتش‌پرست هستند و گاهی گوسفندان را ذبح می‌کنند. امام فرمود: دوست ندارم در مالت اینگونه رفتار شود، بدرستی که ذبیحه با اسم‌الله حلال می‌شود و غیر مسلمان هنگام ذبح اسم‌الله را نمی‌برد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تهذیب الأحکام|سال=1365|نام=محمدبن الحسن|نام خانوادگی=الطوسی|ناشر=دار الكتب العلمية|جلد=9|صفحه=63|مکان=تهران}}</ref> | ||
*'''روایت دوم:'''محمد بن علی بن محبوب عن العباس بن معروف عن محمد بن الحسن عن جعفر بن بشیر عن إسماعیل بن الفضل قال: سألت أبا عبد الله عن سبی الأکراد إذا حاربوا و من حارب من المشرکین هل یحل نکاحهم و شراؤهم قال نعم. در روایت دیگری اسماعیل بن فضل از امام صادق(ع) می‌پرسد: اگر کردها هنگام جنگ اسیر شوند، آیا فروش آنها به عنوان برده و ازدواج با کنیز آنها جایز است؟ امام فرمود: بلی.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تهذیب الأحکام|سال=1365|نام=محمدبن الحسن|نام خانوادگی=الطوسی|ناشر=دار الكتب العلمية|جلد=6|صفحه=161|مکان=تهران}}</ref> | *'''روایت دوم:''' محمد بن علی بن محبوب عن العباس بن معروف عن محمد بن الحسن عن جعفر بن بشیر عن إسماعیل بن الفضل قال: سألت أبا عبد الله عن سبی الأکراد إذا حاربوا و من حارب من المشرکین هل یحل نکاحهم و شراؤهم قال نعم. در روایت دیگری اسماعیل بن فضل از امام صادق(ع) می‌پرسد: اگر کردها هنگام جنگ اسیر شوند، آیا فروش آنها به عنوان برده و ازدواج با کنیز آنها جایز است؟ امام فرمود: بلی.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تهذیب الأحکام|سال=1365|نام=محمدبن الحسن|نام خانوادگی=الطوسی|ناشر=دار الكتب العلمية|جلد=6|صفحه=161|مکان=تهران}}</ref> | ||
== منابع== | == منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||