فایده صلوات بر پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
صلوات فرستادن بر پیامبر اسلام (ص) و خاندان پاک او از اعمال عبادی و توصیه شده در اسلام است که در عین اینکه پیامبر و اهل بیت به آن نیاز ندارند، فواید و برکات فراوانی برای خود انسان دارد. در ادامه به برخی از دلایل و فواید صلوات فرستادن بر پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) پرداخته شده است.
صلوات فرستادن بر [[پیامبر اسلام (ص)]] و خاندان پاک او از اعمال عبادی و توصیه شده در اسلام است که در عین اینکه پیامبر و اهل بیت به آن نیاز ندارند، فواید و برکات فراوانی برای خود انسان دارد. در ادامه به برخی از دلایل و فواید صلوات فرستادن بر پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) پرداخته شده است.


== اطاعت از دستور خداوند ==
== اطاعت از دستور خداوند ==
صلوات بر پیامبر و اهل بیت از جمله اوامری است که در قرآن به‌صراحت بیان شده است. در آیه ۵۶ سوره احزاب، خداوند می‌فرماید:
صلوات بر پیامبر و [[تعداد اهل‌بیت(ع)|اهل بیت]] از جمله اوامری است که در قرآن به‌صراحت بیان شده است. در آیه ۵۶ [[آیه «ان الله و ملائکته یصلون علی النبی»|سوره احزاب]]، خداوند می‌فرماید:
{{قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.}}
{{قرآن|إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا.}}


{{قرآن|ترجمه=خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود می‌فرستند و خداوند از مؤمنان نیز می‌خواهد که او را در این عمل پیروی کنند.}}
{{قرآن|ترجمه=خداوند و فرشتگان بر پیامبر درود می‌فرستند و خداوند از مؤمنان نیز می‌خواهد که او را در این عمل پیروی کنند.}}


در این آیه، خداوند ابتدا به صلوات خود و فرشتگان بر پیامبر اشاره می‌کند و سپس از مؤمنان می‌خواهد که به او در این عمل پیروی کنند. بر اساس تفسیر این آیه، اهمیت صلوات برای پیامبر و خاندان او، به خاطر جایگاه والای آنان نزد خداوند و پیوند عمیق معنوی آنان با حق است. در حقیقت، صلوات فرستادن بر پیامبر (ص) به نوعی اطاعت از امر الهی و پیروی از خداوند و فرشتگان است که خود موجب قرب معنوی و نزدیکی به خداوند می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان|سال=1374|نام=سید محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=جامعه مدرسین|جلد=16|صفحه=392 و 393|مکان=قم}}</ref><ref group="یادداشت">'''علامه طباطبایی''' در تفسیر '''المیزان'''، ذیل این آیه توضیح می‌دهد که صلوات الهی بر پیامبر (ص) به معنای رحمت و نزدیکی او به خداوند است، و صلوات فرشتگان به معنای طلب آمرزش و استغفار برای پیامبر و توجه معنوی آن‌ها به مقام اوست. اما صلوات مؤمنان به معنای یاد و بزرگداشت پیامبر و درخواست نزول برکات الهی برای ایشان است. این بزرگداشت نشان از احترام و محبت به پیامبر (ص) دارد و باعث تقویت ایمان فرد و یادآوری مستمر الگوی کامل اسلامی می‌شود.</ref>
در این آیه، خداوند ابتدا به صلوات خود و فرشتگان بر پیامبر اشاره می‌کند و سپس از [[مؤمنان]] می‌خواهد که به او در این عمل پیروی کنند. بر اساس تفسیر این آیه، اهمیت صلوات برای پیامبر و خاندان او، به خاطر جایگاه والای آنان نزد خداوند و پیوند عمیق معنوی آنان با حق است. در حقیقت، صلوات فرستادن بر پیامبر (ص) به نوعی اطاعت از امر الهی و پیروی از خداوند و فرشتگان است که خود موجب [[قرب معنوی]] و نزدیکی به خداوند می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان|سال=1374|نام=سید محمدحسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=جامعه مدرسین|جلد=16|صفحه=392 و 393|مکان=قم}}</ref><ref group="یادداشت">'''علامه طباطبایی''' در تفسیر '''المیزان'''، ذیل این آیه توضیح می‌دهد که صلوات الهی بر پیامبر (ص) به معنای رحمت و نزدیکی او به خداوند است، و صلوات فرشتگان به معنای طلب آمرزش و استغفار برای پیامبر و توجه معنوی آن‌ها به مقام اوست. اما صلوات مؤمنان به معنای یاد و بزرگداشت پیامبر و درخواست نزول برکات الهی برای ایشان است. این بزرگداشت نشان از احترام و محبت به پیامبر (ص) دارد و باعث تقویت ایمان فرد و یادآوری مستمر الگوی کامل اسلامی می‌شود.</ref>


{{همچنین ببینید|آیه «ان الله و ملائکته یصلون علی النبی»}}
{{همچنین ببینید|آیه «ان الله و ملائکته یصلون علی النبی»}}
خط ۲۱: خط ۲۱:


== استجابت دعا ==
== استجابت دعا ==
بسیاری از روایات اسلامی اشاره دارند که صلوات فرستادن موجب استجابت دعا می‌شود. امام صادق (ع) می‌فرمایند:<blockquote>"هرگاه یکی از شما دعا کند، پیش از دعا و بعد از آن بر محمد و آل او درود بفرستد، چرا که صلوات، دعا را به آسمان می‌برد و موجب استجابت آن می‌شود."<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1407|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|ناشر=دارالکتاب الاسلامیه|جلد=2|صفحه=491|مکان=تهران}}</ref></blockquote>این امر به دلیل احترام و مقام بالای پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) در نزد خداوند است. وقتی مؤمن دعاهای خود را با صلوات بر محمد و آل محمد همراه می‌کند، دعا به درگاه الهی نزدیک‌تر می‌شود و شانس بیشتری برای اجابت می‌یابد.
بسیاری از روایات اسلامی اشاره دارند که صلوات فرستادن موجب [[استجابت دعا]] می‌شود. امام صادق (ع) می‌فرمایند:<blockquote>"هرگاه یکی از شما دعا کند، پیش از دعا و بعد از آن بر محمد و آل او درود بفرستد، چرا که صلوات، دعا را به آسمان می‌برد و موجب استجابت آن می‌شود."<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1407|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|ناشر=دارالکتاب الاسلامیه|جلد=2|صفحه=491|مکان=تهران}}</ref></blockquote>این امر به دلیل احترام و مقام بالای پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) در نزد خداوند است. وقتی مؤمن دعاهای خود را با صلوات بر محمد و آل محمد همراه می‌کند، دعا به درگاه الهی نزدیک‌تر می‌شود و شانس بیشتری برای اجابت می‌یابد.


== بهره‌مندی از شفاعت پیامبر و اهل‌بیت(ع) ==
== بهره‌مندی از شفاعت پیامبر و اهل‌بیت(ع) ==
شفاعت، مفهومی است که در آموزه‌های اسلامی جایگاه خاصی دارد و به معنی واسطه‌گری پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) برای آمرزش گناهان و دست‌یابی مؤمنان به بخشش الهی است. فرستادن صلوات بر پیامبر و اهل بیت او، در واقع نوعی ایجاد ارتباط معنوی و ابراز محبت نسبت به آن‌هاست و باعث می‌شود که انسان در دنیا و آخرت از شفاعت ایشان بهره‌مند شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الانوار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الاحیاء التراث العربی|جلد=94|صفحه=21 و 22|مکان=بیروت}}</ref> بر اساس روایات، این محبت و ارتباط معنوی که از طریق صلوات ایجاد می‌شود، راه را برای دریافت شفاعت در روز قیامت باز می‌کند.<ref group="یادداشت">'''علامه مجلسی''' در '''بحار الانوار''' این موضوع را به‌تفصیل بررسی می‌کند. وی از قول پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کند که فرستادن صلوات، عاملی است که مؤمنان را به شفاعت ایشان نزدیک‌تر می‌سازد و در روز قیامت، پیامبر (ص) کسانی را که صلوات می‌فرستند، شفاعت خواهد کرد. این شفاعت به عنوان نوعی رحمت الهی از سوی پیامبر و اهل بیتش (ع) شامل حال مؤمنان می‌شود و به آن‌ها امید به بخشش و ورود به بهشت می‌بخشد.</ref>
[[شفاعت]]، مفهومی است که در آموزه‌های اسلامی جایگاه خاصی دارد و به معنی واسطه‌گری پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) برای [[بخشیده شدن گناهان کبیره با زیارت امام حسین(ع)|آمرزش گناهان]] و دست‌یابی مؤمنان به بخشش الهی است. فرستادن صلوات بر پیامبر و اهل بیت او، در واقع نوعی ایجاد ارتباط معنوی و ابراز محبت نسبت به آن‌هاست و باعث می‌شود که انسان در دنیا و آخرت از شفاعت ایشان بهره‌مند شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الانوار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دار الاحیاء التراث العربی|جلد=94|صفحه=21 و 22|مکان=بیروت}}</ref> بر اساس روایات، این محبت و ارتباط معنوی که از طریق صلوات ایجاد می‌شود، راه را برای دریافت شفاعت در روز قیامت باز می‌کند.<ref group="یادداشت">'''علامه مجلسی''' در '''بحار الانوار''' این موضوع را به‌تفصیل بررسی می‌کند. وی از قول پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کند که فرستادن صلوات، عاملی است که مؤمنان را به شفاعت ایشان نزدیک‌تر می‌سازد و در روز قیامت، پیامبر (ص) کسانی را که صلوات می‌فرستند، شفاعت خواهد کرد. این شفاعت به عنوان نوعی رحمت الهی از سوی پیامبر و اهل بیتش (ع) شامل حال مؤمنان می‌شود و به آن‌ها امید به بخشش و ورود به بهشت می‌بخشد.</ref>


== برکت در زندگی ==
== برکت در زندگی ==
خط ۴۴: خط ۴۴:


== نتیجه‌گیری ==
== نتیجه‌گیری ==
صلوات که تقاضای رحمت پروردگار برای محمد و آل‌محمد است، در حقیقت درخواست مقام بالا و والاتر برای آن بزرگواران است؛ زیرا آنان، لحظه به لحظه در حال سیر و حرکت تکاملی هستند. از پیامبر اسلام نقل شده «خدایا علم مرا بیشتر کن» و در آیه ۷۶ سوره مریم آمده که خداوند هدایتِ هدایت یافتگان را افزون می‌کند.<ref>مطهری، مرتضی، انسان کامل، تهران، انتشارات صدرا، چاپ یازدهم، ۱۳۷۳، ص۳۴۶، و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۶۹، ج۱، ص۴۷، و جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، قم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۸۱، ص۸۹.</ref>
صلوات که تقاضای رحمت پروردگار برای محمد و آل‌محمد است، در حقیقت درخواست مقام بالا و والاتر برای آن بزرگواران است؛ زیرا آنان، لحظه به لحظه در حال سیر و حرکت تکاملی هستند. از پیامبر اسلام نقل شده «خدایا علم مرا بیشتر کن» و در آیه ۷۶ [[سوره مریم]] آمده که خداوند هدایتِ هدایت یافتگان را افزون می‌کند.<ref>مطهری، مرتضی، انسان کامل، تهران، انتشارات صدرا، چاپ یازدهم، ۱۳۷۳، ص۳۴۶، و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۶۹، ج۱، ص۴۷، و جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، قم، مرکز نشر اسراء، ۱۳۸۱، ص۸۹.</ref>


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
trustworthy
۲۷۲

ویرایش