جایگاه حضرت فاطمه در منابع اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا بر نص قرآن کریم، حضرت مریم(ع) برگزیدۀ زنان جهانیان معرفی شده و نزد مسلمانان دارای مقامی بلند و مثال زدنی است؛ اما طبق روایت رسول اکرم(ص)، علوّ مقام حضرت فاطمه(ع) تنها محدود به عصر حیات آن بزرگوار نیست و در تمامی اعصار جریان دارد.آن بزرگوار کسی است که اگر نبود، افلاک نیز خلق نمی شد؛ چنانچه در حدیث قدسی چنین آمده است: «یَا أَحْمَدَ! لَوْلَاکَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلَاکِ وَ لَوْ لَا عَلِیٌّ لَمَا خَلَقْتُکَ وَ لَو لَا فاطمة لَمَا خَلَقْتُکُمَا؛ ای محمد(ص)! اگر تو نبودی، افلاک را نمی آفریدم و اگر علی(ع) نبود، تو را نمی آفریدم و اگر فاطمه(ع) نبود، شما دو تن را نمی آفریدم.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عوالم المعالم،|نام=علامه بحرانی|ناشر=مؤسسه امام مهدی(عج)، قم|صفحه‌ها=44|جلدها=11}}</ref>

بانویی است که افتخار خاندان وحی بوده، چون خورشیدی بر تارک اسلام عزیز می درخشد و فضائل او هم طراز فضائل بی نهایت پیامبر اکرم(ص) و خاندان عصمت و طهارت(ع) بوده است.به طوری که عایشه، در موردش می گوید: «کسی را ندیدم که شباهت، زیّ، وقار و سیرۀ او در نشست و برخاست به رسول اکرم(ص) بیش از فاطمه(ع) باشد.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سنن ترمذی|عنوان کتاب=سنن ترمذی|نام=ابوعیسی محمد ترمذی|ناشر=دارالفکر|جلد=2|صفحه=319}}</ref>

او کسی است که پیامبر(ص) در وصفش فرمود: «فَاِنَّهَا سیدة نِسَاءِ العَالَمِینَ مِنَ الأَوَّلِینَ وَ الآخَرِینَ.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرائد السمطین|نام=امام جوینی شافعی|ناشر=طبع محمودی|جلد=2|صفحه=34}}</ref> به او از آن حیث «سیدة نساء العالمین» گفته شده که بر اساس آیات و روایات، در تمامی فضائل و کمالات، از تمام زنان عالم برتر و بلکه الگو و سرآمد مردان و زنان جهانیان است. با سیری اجمالی در منابع معتبر اهل سنت می یابیم که [[حضرت فاطمه(س)]] دارای کمالات فراوان است.

از ابن عباس نقل شده است: «کان النبی(ص) یکثر القبل لفاطمة(ع) فقالت له عائشه: انک تکثر تقبیل فاطمة، فقال: ان جبرئیل لیلة أسری بی ادخلنی الجنة فاطعمنی من جمیع ثمارها فصار ماء فی صلبی فحملت خدیجة بفاطمة، فاذا اشتقت لتلک الثمار قبلت فاطمة فاصبت من رائحها جمیع تلک الثمار التی اکلتها<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ذخائر العقبی|نام=طبری|صفحه=36|فصل=القسم الاول فیما جاء فی القرابة علی وجه العموم، باب فضائل فاطمه(ع)}}</ref>رسول خدا(ص) فاطمه را زیاد می بوسید. عایشه به آن حضرت گفت: شما فاطمه را زیاد می بوسید! حضرت فرمود: همانا جبرئیل در شب معراج مرا وارد بهشت ساخت و از تمام میوه هایش اطعام نمود و آن طعام، نطفه ای در صلبم شد و خدیجه، فاطمه را باردار گشت. آنگاه که مشتاق به آن میوه ها می شوم، فاطمه را می بوسم و از او، رائحۀ تمام آن میوه ها را استشمام می کنم.»

خطیب بغدادی از عایشه نقل می کند که گفت: «قلت: یا رسول الله! ما لک اذا جاءت فاطمة قبلتها... قال(ص): نعم یا عائشة! انی لما اسری بی الی السماء ادخلنی جبریل الجنة فناولنی منها تفاحة فأکلتها فصارت نطفة فی صلبی، فلما نزلت واقعتُ خدیجة، ففاطمة من تلک النطفة و هی حوراء انسیة، کلما اشتقت الی الجنة قبلتها<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ بغداد|نام=خطیب بغدادی|ناشر=دارالکتب العلمیه|جلد=5|صفحه=87}}</ref>به رسول خدا(ص) عرض کردم: یا رسول الله! شما را چه می شود که هرگاه فاطمه می آید، بر او بوسه می زنید؟... فرمود: آری! جبرئیل در شبی که به آسمان برده شدم، مرا وارد بهشت کرد، پس سیبی از آن به من داد. آن را خوردم و نطفه ای در صلبم گشت. آنگاه که به زمین بازگشتم، با خدیجه هم بستر شدم و فاطمه از همان نطفه پدید آمد. او حوریه ای در میان انسانهاست. هرگاه مشتاق بهشت می شوم، او را می بوسم.»

خطیب بغدادی از ابن عباس نیز نقل می کند که: «قال(ص): ابنتی فاطمة حوراء آدمیة لم تحض و لم تطمث، و انما سمّاها فاطمة لأن الله فطمها و محبّیها عن النار<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ بغداد|نام=خطیب بغدادی|ناشر=دارالکتب العلمیه|جلد=12|صفحه=331}}</ref> دخترم فاطمه حوریه ای از آدمیان است. مبرّای از حیض و نفاس. او را فاطمه نامید؛ چراکه خداوند او و دوستانش را از آتش جدا نموده است.»

{{درگاه|فاطمی}}طبری از [[پیامبراکرم(ص)|پیامبر(ص)]] آورده است که فرمود: «یا عَلِی! هذا جَبْریلُ یُخْبِرْنِی أَنَّ اللّهَ زَوَّجَک فاطِمَة <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مناقب الإمام علی من الریاض النضرة|نام=محب الدین طبری|ناشر=بوستان کتاب|صفحه=141}}</ref>یا علی! جبرئیل الآن برایم خبر آورد که خدا فاطمه را به ازدواج تو درآورد.»