trustworthy
۲۴۹
ویرایش
پیش نویس:دلایل برتری حضرت فاطمه بر حضرت مریم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۴
، سه‌شنبهٔ ۲۲:۱۴←دلایل برتری حضرت زهرا(س) بر حضرت مریم(س)
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
برخی دیگر از برتری‌های حضرت زهرا(س) بر حضرت مریم(س) عبارت است از: | برخی دیگر از برتری‌های حضرت زهرا(س) بر حضرت مریم(س) عبارت است از: | ||
# '''پدر:''' عمران پدر حضرت مریم(س) بود که قبل از تولّد حضرت مریم درگذشت.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص قرآن در المیزان|سال=1392|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=ملکیان|ناشر=اسوه|صفحه=407}}</ref> نام او در قرآن آمده است: {{قرآن|إذ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ|ترجمه=چون زنِ عمران گفت:|سوره=آل عمران|آیه=آیه 35}}. نسب او با چهارده واسطه به [[حضرت داوود(ع)]] می‌رسد و او را صاحب صلاة بنی‌اسرائیل خوانده اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص الانبیاء|سال=1402|نام=اسماعیل|نام خانوادگی=ابن کثیر|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=352}}</ref> امّا پدر فاطمه زهرا(س) [[محمّد بن عبداللّه(ص)]]، برترین پیامبران الهی و خاتم آنان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=علل الشرایع|سال=1385|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=124}}</ref> | # '''پدر:''' عمران پدر حضرت مریم(س) بود که قبل از تولّد حضرت مریم درگذشت.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص قرآن در المیزان|سال=1392|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=ملکیان|ناشر=اسوه|صفحه=407}}</ref> نام او در قرآن آمده است: {{قرآن|إذ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ|ترجمه=چون زنِ عمران گفت:|سوره=آل عمران|آیه=آیه 35}}. نسب او با چهارده واسطه به [[حضرت داوود(ع)]] می‌رسد و او را صاحب صلاة بنی‌اسرائیل خوانده اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص الانبیاء|سال=1402|نام=اسماعیل|نام خانوادگی=ابن کثیر|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=352}}</ref> امّا پدر فاطمه زهرا(س) [[محمّد بن عبداللّه(ص)]]، برترین پیامبران الهی و خاتم آنان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=علل الشرایع|سال=1385|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=124}}</ref> | ||
# '''مادر:''' مادر حضرت مریم "حنه" همسر عمران از زنان | # '''مادر:''' مادر حضرت مریم "حنه" همسر عمران از زنان عبادتگر زمان خود بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص الانبیاء|سال=1402|نام=اسماعیل|نام خانوادگی=ابن کثیر|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=352}}</ref> خداوند متعال در قرآن از او به بزرگی یاد کرده است: {{قرآن|اِذ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ...|سوره=آل عمران|آیه=آیه 35}} حدود سی سال صاحب فرزند نمی‌شد، تا اینکه با قلبی شکسته از خداوند درخواست نمود و آن گاه با لطف الهی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=14|صفحه=194}}</ref> باردار شد. او به شکرانه این نعمت با نیّت خالص نذر نمود که فرزند عزیز خود را معتکف و خدمتگزار [[بیت المقدس]] قرار دهد: {{قرآن|اِنّی نَذَرتُ لَکَ مَا فِی بَطْنی مُحَرَّرا|ترجمه=«پروردگارا، آنچه در شكم خود دارم نذر تو كردم تا آزاد شده [از مشاغل دنيا و پرستشگر تو] باشد|سوره=آل عمران|آیه=آیه 35}} او نذر خود را ادا کرد. شرف ایشان وقتی معلوم می‌شود که خداوند اعلام داشت که نذر او را به نیکی قبول کرده است: {{قرآن|فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ|ترجمه=پس پروردگارش وی [مريم] را با حُسنِ قبول پذيرا شد|سوره=آل عمران|آیه=آیه 37}}. امّا مادر فاطمه زهرا(س) [[حضرت خدیجه(س)]] است. در شرافت حضرت خدیجه همین بس که او اولین زنی بود که اسلام آورد و تا آخرین لحظه در کنار رسول اکرم(ص) ماند. در روایات آمده است که او یکی از چهار زن برگزیده<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خصال|سال=1362|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=قم، جامعه مدرسین|جلد=1|صفحه=206}}</ref> و [[بهشت]] مشتاق اوست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=53}}</ref> او بعد از مرگ، همدم مریم و آسیه خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=28}}</ref> | ||
# '''قابله و پرستار هنگام تولد:''' هنگام ولادت، قابله حضرت مریم و پرستار مادرش همسر [[حضرت زکریا(س)]] به نام الیزابت بود، امّا قابله فاطمه زهرا(س) چهار زن بهشتی به نام حضرت حوا، آسیه، کلثوم خواهر موسی و حضرت مریم بودند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=3}}</ref> | # '''قابله و پرستار هنگام تولد:''' هنگام ولادت، قابله حضرت مریم و پرستار مادرش همسر [[حضرت زکریا(س)]] به نام الیزابت بود، امّا قابله فاطمه زهرا(س) چهار زن بهشتی به نام حضرت حوا، آسیه، کلثوم خواهر موسی و حضرت مریم بودند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=3}}</ref> | ||
# '''نام‌گذاری آسمانی:''' نام‌گذاری حضرت مریم توسط مادر ایشان صورت گرفت: {{قرآن|اِنِّی سَمَّیْتُهَا مَرْیَم|ترجمه=من نامش را مريم نهادم|سوره=آل عمران|آیه=آیه 36}} و مریم به معنای عابد یا | # '''نام‌گذاری آسمانی:''' نام‌گذاری حضرت مریم توسط مادر ایشان صورت گرفت: {{قرآن|اِنِّی سَمَّیْتُهَا مَرْیَم|ترجمه=من نامش را مريم نهادم|سوره=آل عمران|آیه=آیه 36}} و مریم به معنای عابد یا خدمتگزار است. امّا اسم فاطمه(س) از جانب خداوند متعال تعیین گردید. [[امام باقر(ع)]] می‌فرماید: «هنگامی که فاطمه زهرا(س) ولادت یافت خداوند متعال به فرشته‌ای وحی نمود تا این نام (فاطمه) را بر زبان محمّد(ص) جاری نماید؛ لذا حضرت او را فاطمه نام نهاد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=13}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=علل الشرایع|سال=1385|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=قم، کتابفروشی داوری|صفحه=179}}</ref> | ||
# '''کفیل و سرپرست:''' پدر مریم قبل از تولّد او وفات یافت و مادرش او را نذر معبد نمود و چون نمی‌توانست سرپرستی و کفالت او را برعهده بگیرد، وی را به معبد سپرد. درباره کفالت او میان راهبان معبد اختلاف شد و بر اساس قرعه کفالت او بر عهده حضرت زکریای پیامبر که شوهر خاله او بود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص الانبیاء|سال=1402|نام=اسماعیل|نام خانوادگی=ابن کثیر|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=232}}</ref> قرار گرفت: {{قرآن|وَ کَفَّلَهَا زَکَرِیّا|ترجمه=و زكريا را سرپرست وى قرار داد|سوره=آل عمران|آیه=آیه 37}}. امّا کفیل و مربی فاطمه زهرا(س) پدرشان پیامبر اکرم(ص) مربی، معلم و هادی تمام مردم بود و تا چندین سال حضرت خدیجه، مادر آن بانو در کنارشان بود. | # '''کفیل و سرپرست:''' پدر مریم قبل از تولّد او وفات یافت و مادرش او را نذر معبد نمود و چون نمی‌توانست سرپرستی و کفالت او را برعهده بگیرد، وی را به معبد سپرد. درباره کفالت او میان راهبان معبد اختلاف شد و بر اساس قرعه کفالت او بر عهده حضرت زکریای پیامبر که شوهر خاله او بود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قصص الانبیاء|سال=1402|نام=اسماعیل|نام خانوادگی=ابن کثیر|ناشر=بیروت، دار احیاء التراث العربی|صفحه=232}}</ref> قرار گرفت: {{قرآن|وَ کَفَّلَهَا زَکَرِیّا|ترجمه=و زكريا را سرپرست وى قرار داد|سوره=آل عمران|آیه=آیه 37}}. امّا کفیل و مربی فاطمه زهرا(س) پدرشان پیامبر اکرم(ص) مربی، معلم و هادی تمام مردم بود و تا چندین سال حضرت خدیجه، مادر آن بانو در کنارشان بود. | ||
# '''مصائب و سختی‌ها:''' حضرت مریم(س) متحمل مصائب و بلاهای زیادی شد. سخت‌ترین آنها عبارت بود از دوری از مادر و پدر در تمام دوران زندگی، تهمت و سوء ظن مردم در عین پاکی، بارداری و زایمان در تنهایی و غربت و ...؛ امّا مصائب و سختی‌های فاطمه(س) از دوران کودکی حد و حصری نداشت. در بطن مادر تنهایی و نگرانی و حزن مادر را درک می نمود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=2}}</ref> و چون چشم به دنیا گشود، شاهد اذیت و آزار پدر بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیری در صحیحین|سال=1359|نام=محمد صادق|نام خانوادگی=نجمی|ناشر=قم، دفتر انتشارات اسلامی|صفحه=324}}</ref> چندی نگذشت که خود را در کنار پدر در شعب ابی‌طالب متحمل سختی‌ها دید و غم و رنج پدر را با خود تقسیم می نمود و در بیم و هراس پدر از [[مکه]] [[هجرت]] نمود تا نوبت به وفات پدر بزرگوارش رسید. وفات پیامبر(ص) با حزن، گریه، مصائب، رنج‌های طاقت فرسا و قتل فرزندش محسن شروع شد و به آرزوی مرگ و شهادت آن بانو انجامید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقاله جایگاه حضرت فاطمه و مریم علیهماالسلام در آیات و روایات، فصلنامه مشکوة|سال=1382|نام=محمد جواد|نام خانوادگی=سلیمانپور|جلد=81}}</ref> | # '''مصائب و سختی‌ها:''' حضرت مریم(س) متحمل مصائب و بلاهای زیادی شد. سخت‌ترین آنها عبارت بود از دوری از مادر و پدر در تمام دوران زندگی، تهمت و سوء ظن مردم در عین پاکی، بارداری و زایمان در تنهایی و غربت و ...؛ امّا مصائب و سختی‌های فاطمه(س) از دوران کودکی حد و حصری نداشت. در بطن مادر تنهایی و نگرانی و حزن مادر را درک می نمود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|سال=1403|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=بیروت، مؤسسه الوفاء|جلد=43|صفحه=2}}</ref> و چون چشم به دنیا گشود، شاهد اذیت و آزار پدر بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیری در صحیحین|سال=1359|نام=محمد صادق|نام خانوادگی=نجمی|ناشر=قم، دفتر انتشارات اسلامی|صفحه=324}}</ref> چندی نگذشت که خود را در کنار پدر در شعب ابی‌طالب متحمل سختی‌ها دید و غم و رنج پدر را با خود تقسیم می نمود و در بیم و هراس پدر از [[مکه]] [[هجرت]] نمود تا نوبت به وفات پدر بزرگوارش رسید. وفات پیامبر(ص) با حزن، گریه، مصائب، رنج‌های طاقت فرسا و قتل فرزندش محسن شروع شد و به آرزوی مرگ و شهادت آن بانو انجامید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقاله جایگاه حضرت فاطمه و مریم علیهماالسلام در آیات و روایات، فصلنامه مشکوة|سال=1382|نام=محمد جواد|نام خانوادگی=سلیمانپور|جلد=81}}</ref> | ||