trustworthy
۲۴۹
ویرایش
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
حضرت مریم (س) تنها بانویی است که در قرآن کریم به نام خاص وی تصریح شده و با کمال تجلیل از وی سخن به میان آمده است: {{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه=(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آلعمران|آیه=آیه ۴۲}}. | حضرت مریم (س) تنها بانویی است که در قرآن کریم به نام خاص وی تصریح شده و با کمال تجلیل از وی سخن به میان آمده است: {{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه=(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آلعمران|آیه=آیه ۴۲}}. | ||
براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن میگفتند: | براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن میگفتند: {{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ}}. در دو آیه، خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم(س) تصریح کرده است: {{قرآن|وَ مَرْيمََ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتىِ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا}}؛ {{قرآن|وَ الَّتىِ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا}}<ref>سورۀ تحریم، آیۀ ۱۲؛ نیز: سورۀ انبیاء، آیۀ ۹۱.</ref> همچنین، او را صدیقه: {{قرآن|مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ أُمُّهُ صِدِّيقَة}}<ref>سوره مائده، آیه ۷۵.</ref>، به معنای بسیار راستگو، معرفی میکند.<ref>حضرت مریم(س) نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر، ۱۳۷۷، شماره ۲۲.</ref> خداوند در قرآن او را از قانتین میشمارد: {{قرآن|وَ كاَنَتْ مِنَ الْقَانِتِين}}<ref>سوره تحریم، آیه ۱۲.</ref> مفسران قانتین را به کسانی که پیوسته در حال طاعت خدا هستند معنا کردهاند.<ref>تفسير احسن الحديث، علیاکبر قرشی، ج ۱۱، ص ۲۴۵.</ref> | ||
برخی از دانشمندان اهل سنت<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج ۴، ص ۸۳؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> به نبوت [[حضرت مریم(س)]] معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطۀ [[فرشته]]، مانند دیگر پیامبران، به او وحی کرده است. آنها صفات برجستۀ مریم(ع) در آیۀ ۴۲ سورۀ آلعمران را جزء دلایل نبوت او قلمداد کردهاند.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> در متون عرفانی، مریم(س) از اولیاء الله و دارای مقام ولایت خاصّه برشمرده شده است.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم(س) در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی و زینب رضاپور، مجلهٔ علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹.</ref> | برخی از دانشمندان اهل سنت<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج ۴، ص ۸۳؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> به نبوت [[حضرت مریم(س)]] معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطۀ [[فرشته]]، مانند دیگر پیامبران، به او وحی کرده است. آنها صفات برجستۀ مریم(ع) در آیۀ ۴۲ سورۀ آلعمران را جزء دلایل نبوت او قلمداد کردهاند.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج ۲، ص ۱۴۹.</ref> در متون عرفانی، مریم(س) از اولیاء الله و دارای مقام ولایت خاصّه برشمرده شده است.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم(س) در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی و زینب رضاپور، مجلهٔ علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹.</ref> |