پیش نویس:جهاد کبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

به عنوان نمونه عبارت برخی از فقهاء ذکر می شود:

# مرحوم طباطبایی(ره) جهاد را چنین تعریف کرده اند: «و شرعاً: بذل الوسع بالنفس و المال في محاربة المشركين أو الباغين، علىٰ‌ الوجه المخصوص.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ریاض المسائل فی بیان الاحکام بالدلائل|عنوان کتاب=ریاض المسائل فی بیان الاحکام بالدلائل|سال=1404|نام=علی بن محمد علی|نام خانوادگی=طباطبایی کربلایی|جلد=1|صفحه=478|مکان=قم}}</ref>

# و یا مرحوم صاحب جواهر می فرمایند:«و شرعا بذل النفس و ما يتوقف عليه من المال في محاربة المشركين أو الباغين على وجه مخصوص»(صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر، جواهر الکلام (ط. القدیمة)، جلد۲۱، صفحه۳)؛ و یا مرحوم شهید ثانی در مسالک الافهام الی تنقیح شرایع الاسلام می فرمایند:«و - شرعا - بذل الوسع بالنفس، و ما يتوقّف عليه من المال، في محاربة المشركين أو الباغين على وجه مخصوص.» (شهید ثانی، زین‌‌الدین بن علی، ۱۴۱۳ ه.ق، جلد۳، صفحه۷). همان گونه که از تعاریف مذکور به دست می آید مراد ایشان از جهاد، جهاد به معنای قتال است و این مطلب از قیود موجود در تعریف استفاده می شود به این صورت که اولاً ایشان فرموده اند جهاد در تعریف شرعی به معنای بذل وسع در ناحیه جان و هر آن چه که بذل جان متوقف بر آن است، می باشد و آن چه که ممکن است بذل جان متوقف بر آن باشد، مال است. یعنی جهاد بذل وسع جانی است لکن اگر بذل جان متوقف بر بذل مال نیز می باشد، بذل آن مال نیز باید صورت بگیرد. ثانیاً در پایان تعاریف از قیدی استفاده شده است که ظاهراً جهاد شرعی در نظر ایشان را به میدان جنگ نظامی و قتال منحصر می کند. یعنی مراد ایشان از قید «علی وجه المخصوص» این است که بذل جان و مال به هر وجهی و به هر نحوی داخل در جهاد شرعی نیست بلکه باید به نحوه خاصی صورت بگیرد تا جهاد شرعی و فقهی بر آن صدق کند. بنابر این توضیحات روشن می شود که جهاد مدنظر فقهاء در کتب فقهی به قتال و میدان جنگ نظامی منحصر است. بر همین اساس تمام فروعاتی که ایشان ذیل کتاب الجهاد مورد بحث قرار می دهند همانند هدنه و صلح و ... ، در فضای قتال و جنگ نظامی می باشد و با این نگاه مورد بررسی قرار داده می شوند.