trustworthy
۳۱
ویرایش
ابرابزار
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
۱۲۳ | |||
== لعن در لغت == | ==لعن در لغت == | ||
[[لعن]] را به معنای راندن و دور کردن همراه با ناراحتی دانسته‌اند. لعن از جانب خدا به معنای قطع رحمت و توفیق دنیوی و نیز به معنای عذاب اخروی است. لعن از سوی انسان، نوعی نفرین و بدخواهی برای دیگری است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البحرین|سال=۱۳۷۵|نام خانوادگی=طریحی|ناشر=مکتبة المرتضویة|جلد=6|صفحه=309|مکان=تهران}}</ref> | |||
==جایگاه لعن در اسلام== | |||
کلمهٔ لعن و مشتقات آن ۳۷ بار در [[قرآن]] آمده است. در قرآن، [[کافر|کافران]]، ظالمان، [[منافق|منافقان]]، آزار رسانندگان به خدا و [[رسول]]، آنانی که از روی عمد قتل نفس کنند و کسانی که حقایق را کتمان و امر را بر مردم مشتبه می‌سازند، لعن شده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجموعه گفتمان‌های مذاهب اسلامی|سال=۱۳۸۳|نام خانوادگی=فخلعی|جلد=1|صفحه=۳۰۰}}</ref>پیامبر نیز دشمنان رسالت، مشرکان، منافقان و برخی از [[صحابه]] را لعن کرده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=شیعه‌شناسی|سال=1384|نام خانوادگی=رضوانی|جلد=1|صفحه=588}}</ref> | |||
[[لعن]] را | در روایات اهل بیت، غالیان و عاملان واقعه کربلا لعن شده‌اند. در [[زیارت عاشورا]] افرادی از بنی‌امیه همچون یزید، معاویه و ابوسفیان لعن شده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کامل الزیارات|سال=1356|نام خانوادگی=ابن قولویه|جلد=1|صفحه=178}}</ref>برخی، [[خوارج]] را، نخستن کسانی دانسته‌اند که مسلمانان را با نام و نشان لعن کردند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بنیان‌گذاران و مبلغان سب و لعن با نام و نشان در اسلام|سال=1390|نام خانوادگی=معلمی|جلد=1|صفحه‌ها=191-192}}</ref>پس از خوارج، معاویه نیز به‌طور رسمی به ترویج لعن پرداخت او دستور داد در منابر امام علی(ع) را لعن کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بنیان‌گذاران و مبلغان سب و لعن با نام و نشان در اسلام|سال=1390|نام خانوادگی=معلمی|جلد=1|صفحه‌ها=198}}</ref> | ||
== | === معاویه ترویج کننده لعن === | ||
ایرادی که که همواره از طرف اهل‌سنت نسبت به شیعیان رواج داشته و دارد، ایراد لعن به برخی از اصحاب پیامبر است که متأسفانه همین امر، رنج‌ها و مصیبت‌های فراوانی را متوجه شیعیان کرده است از جمله اثبات کفر، و به تبع آن حلال بودن خون شیعیان. | |||
اما وقتی سخن از سب و ناسزاگویی معاویه به امام علی (ع) به میان می‌آید، با تعصب تمام از معاویه دفاع می‌کنند و سنت زشتی را که وی بنیان‌گذاری کرده است، با هزار ترفند، توجیه می‌کنند. | |||
چگونه است که سب و ناسزاگویی به امیرالمؤمنین علی بر بالای منابر، اشکالی ندارد؛ اما کوچکترین ایراد گیری به ابوبکر سبب کفر و حلال بودن خون می‌شود؟ در حالی که علیّ بن ابی‌طالب (ع) از اصحاب و یاران رسول خدا (ص) بوده است! | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۲۶: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = شد | |||
| تیترها = شد | |||
| ویرایش = شد | |||
| لینک‌دهی = شد | |||
| ناوبری = | |||
| نمایه = | |||
| تغییر مسیر = | |||
| ارجاعات = | |||
| بازبینی = | |||
| تکمیل = | |||
| اولویت = ب | |||
| کیفیت = ج | |||
}} | }} | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||