کاربر:R.bahmani/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

در فرهنگ اسلامی دنیا بیشتر به معنای دوره زندگی هر انسان تا پیش از مرگ به کار رفته که محدود بوده و به ندرت به معنای جهان مادی و کیهان آمده است. دنیا مزرعه آخرت {{حدیث|الدنیا مزرعة الآخرة}} و محل سعی و کوشش است و آنچه در آخرت نصیب انسان می‌شود جز دستاورد تلاش دنیا نیست؛ {{قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.</ref>.<ref>ام‌البنین خالقیان، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۱۹؛ عبدالامیر خادم علی‌زاده، مقاله دنیا و آخرت، دانشنامه امام علی ج۷، ص ۱۰۹.</ref>

برخی از راه‌های دلبسته نشدن به دنیا چنین است:

# اندیشیدن درباره ماهیت دنیا: از راه‌های از بین بردن حب دنیا، اندیشیدن درباره ماهیت دنیا دانسته شده است<ref>مصباح یزدی، «حبّ دنیا؛ و راه‌های زدودن آن»، ص۱۲.</ref>. قرآن بین دنیا و آخرت مقایسه‌هایی انجام داده که تأمل در آنها می‌تواند انسان را به این نکته برساند که دنیا پایدار نیست؛ مثلا مضمون آیه {{قرآن|ما عندکم ینفد و ما عند الله باق}}<ref>سوره نحل، آیه ۹۶؛ «آنچه نزد شماست نابود می‌شود و آنچه نزد خداست باقی می‌ماند».</ref> یک استدلال عقلی است؛ یعنی بر فرض که لذایذی در دنیا فراهم باشد، ولی همه از بین می‌رود؛ از آن طرف لذت‌های آخرت پایدار بوده و به لحاظ مقدار نیز بی‌نهایت است<ref>مصباح یزدی، «حبّ دنیا؛ و راه‌های زدودن آن»، ص۱۲.</ref>.