trustworthy
۲۵۹
ویرایش
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
چگونه انسان به دنیا دلبسته نشود؟ | چگونه انسان به دنیا دلبسته نشود؟ | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
دوستی [[دنیا]] منشأ همۀ خطاها معرفی شده است<ref>{{عربی|حب الدنیا رأس کل خطیئه}}؛ مصباح الشریعة، ص ۱۳۸، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۰۰ق.</ref>. دوستی دنیا، اعم از [[حب مال]]، مقام، برتریجویی، تنپروری، انتقامجویی و مانند اینها، گاه چنان طوفانی در [[روح]] [[انسان]] ایجاد میکند که موجب میشود انسان [[حیات دنیا]] را بر [[آخرت]] مقدم دارد<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۰۶ ـ ۴۰۷، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.</ref>. اما باید توجه داشت که در بیان [[قرآن]] و [[روایات]]، دنیا به دو قسم تقسیم شده است: [[دنیای مذموم]] و [[دنیای ممدوح]]. گاهی زندگی دنیا به «لهو و لعب» توصیف شده<ref>{{قرآن|و ما الحیاة الدنیا الا لعب و لهو}}، زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست». انعام، ۳۲.</ref> و عامل [[غرور]] و فریب دانسته شده است<ref>لقمان، ۳۳؛ حدید، ۲۰؛ آل عمران، ۱۸۵؛ انعام، ۷۰؛ جاثیه، ۳۵؛ آل عمران، ۱۹۶.</ref> و گاهی اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصتهای دنیایی، با [[بصیرت]] و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایههایی میشوند که خدا آنها را از [[مؤمنان]] میخرد و [[بهشت]] جاودان و [[سعادت]] ابدی به آنها میبخشد<ref>سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص ۳۵۲، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.</ref>. آنگونه که [[حضرت علی]] | دوستی [[دنیا]] منشأ همۀ خطاها معرفی شده است<ref>{{عربی|حب الدنیا رأس کل خطیئه}}؛ مصباح الشریعة، ص ۱۳۸، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۰۰ق.</ref>. دوستی دنیا، اعم از [[حب مال]]، مقام، برتریجویی، تنپروری، انتقامجویی و مانند اینها، گاه چنان طوفانی در [[روح]] [[انسان]] ایجاد میکند که موجب میشود انسان [[حیات دنیا]] را بر [[آخرت]] مقدم دارد<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۰۶ ـ ۴۰۷، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.</ref>. اما باید توجه داشت که در بیان [[قرآن]] و [[روایات]]، دنیا به دو قسم تقسیم شده است: [[دنیای مذموم]] و [[دنیای ممدوح]]. گاهی زندگی دنیا به «لهو و لعب» توصیف شده<ref>{{قرآن|و ما الحیاة الدنیا الا لعب و لهو}}، زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست». انعام، ۳۲.</ref> و عامل [[غرور]] و فریب دانسته شده است<ref>لقمان، ۳۳؛ حدید، ۲۰؛ آل عمران، ۱۸۵؛ انعام، ۷۰؛ جاثیه، ۳۵؛ آل عمران، ۱۹۶.</ref> و گاهی اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصتهای دنیایی، با [[بصیرت]] و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایههایی میشوند که خدا آنها را از [[مؤمنان]] میخرد و [[بهشت]] جاودان و [[سعادت]] ابدی به آنها میبخشد<ref>سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص ۳۵۲، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.</ref>. آنگونه که [[حضرت علی]](ع) فرمود: «دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود»<ref>{{عربی|الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها}}، نهج البلاغة، ص ۵۵۷، حکمت ۴۶۳.</ref>. | ||
== معناشناسی == | == معناشناسی == |