|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| چگونه انسان به دنیا دلبسته نشود؟ | | چگونه انسان به دنیا دلبسته نشود؟ |
| == مقدمه == | | == مقدمه == |
| حب دنیا منشأ همۀ خطاها معرفی شده است<ref>{{عربی|حب الدنیا رأس کل خطیئه}}؛ منسوب به جعفر بن محمد علیه السلام (امام ششم)، مصباح الشریعة، ص ۱۳۸، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۰۰ق.</ref>. دوستی دنیا، اعم از حب مال، مقام، شهوت جنسی، برتریجویی، تنپروری، انتقامجویی و مانند اینها، گاه چنان طوفانی در روح انسان ایجاد میکند که موجب میشود انسان حیات دنیا را بر آخرت مقدم دارد<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۰۶ – ۴۰۷، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.</ref>. اما باید توجه داشت که در بیان قرآن و روایات، دنیا به دو قسم تقسیم شده است: دنیای مذموم و دنیای ممدوح. قرآن کریم در آیات متعدد، گاهی زندگی دنیا را به «لهو و لعب» توصیف کرده<ref>{{قرآن|و ما الحیاة الدنیا الا لعب و لهو}}، زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست». انعام، ۳۲.</ref> و آنرا عامل غرور و فریب میداند<ref> لقمان، ۳۳؛ حدید، ۲۰؛ آل عمران، ۱۸۵؛ انعام، ۷۰؛ جاثیه، ۳۵؛ آل عمران، ۱۹۶.</ref>. در همین راستا، در اغلب مواردی که در کلام معصومان(ع)، سخن از دنیا به میان آمده، انسانها را از فریب آن بر حذر داشتهاند. رسول خدا(ص) در کلامی پر معنا فرمود: «اگر آنچه من از دنیا میدانم شما نیز بدانید، جانهایتان از فریب آن ایمن میشود»<ref> متقی هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق، بکری حیانی، صفوة السقا، ج ۳، ص ۱۹۴، ح ۶۱۳۰، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ پنجم، ۱۴۰۱ق.</ref>.
| | دوستی [[دنیا]] منشأ همۀ خطاها معرفی شده است<ref>{{عربی|حب الدنیا رأس کل خطیئه}}؛ مصباح الشریعة، ص ۱۳۸، بیروت، اعلمی، چاپ اول، ۱۴۰۰ق.</ref>. دوستی دنیا، اعم از [[حب مال]]، مقام، برتریجویی، تنپروری، انتقامجویی و مانند اینها، گاه چنان طوفانی در [[روح]] [[انسان]] ایجاد میکند که موجب میشود انسان [[حیات دنیا]] را بر [[آخرت]] مقدم دارد<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۲۶، ص ۴۰۶ ـ ۴۰۷، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.</ref>. اما باید توجه داشت که در بیان [[قرآن]] و [[روایات]]، دنیا به دو قسم تقسیم شده است: [[دنیای مذموم]] و [[دنیای ممدوح]]. گاهی زندگی دنیا به «لهو و لعب» توصیف شده<ref>{{قرآن|و ما الحیاة الدنیا الا لعب و لهو}}، زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست». انعام، ۳۲.</ref> و عامل [[غرور]] و فریب دانسته شده است<ref>لقمان، ۳۳؛ حدید، ۲۰؛ آل عمران، ۱۸۵؛ انعام، ۷۰؛ جاثیه، ۳۵؛ آل عمران، ۱۹۶.</ref> و گاهی اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصتهای دنیایی، با [[بصیرت]] و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایههایی میشوند که خدا آنها را از [[مؤمنان]] میخرد و [[بهشت]] جاودان و [[سعادت]] ابدی به آنها میبخشد<ref>سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص ۳۵۲، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.</ref>. آنگونه که [[حضرت علی]]{{ع}} فرمود: «دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود»<ref>{{عربی|الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها}}، نهج البلاغة، ص ۵۵۷، حکمت ۴۶۳.</ref>. |
| | |
| اما اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصتهای دنیایی، با بصیرت و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایههایی میشوند که خدا آنها را از مؤمنان میخرد و بهشت جاودان و سعادت ابدی به آنها میبخشد<ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص ۳۵۲، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.</ref>. آنگونه که حضرت علی(ع) فرمود: «دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود»<ref>{{حدیث|الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها}}، نهج البلاغة، ص ۵۵۷، حکمت ۴۶۳.</ref>.
| |
|
| |
|
| == معناشناسی == | | == معناشناسی == |