trustworthy
۲۵۹
ویرایش
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
چگونه انسان به دنیا دلبسته نشود؟ | چگونه انسان به دنیا دلبسته نشود؟ | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
حب دنیا منشأ همۀ خطاها معرفی شده است<ref>حب الدنیا رأس کل | حب دنیا منشأ همۀ خطاها معرفی شده است<ref>{{حدیث|حب الدنیا رأس کل خطیئه}}؛ منسوب به جعفر بن محمد علیه السلام (امام ششم)، مصباح الشریعة، ص 138، بیروت، اعلمی، چاپ اول، 1400ق.</ref>. دوستی دنیا، اعم از حب مال، مقام، شهوت جنسی، برتریجویی، تنپروری، انتقامجویی و مانند اینها، گاه چنان طوفانی در روح انسان ایجاد میکند که موجب میشود انسان حیات دنیا را بر آخرت مقدم دارد<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 26، ص 406 – 407، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، 1371ش.</ref>. اما باید توجه داشت که در بیان قرآن و روایات، دنیا به دو قسم تقسیم شده است: دنیای مذموم و دنیای ممدوح. قرآن کریم در آیات متعدد، گاهی زندگی دنیا را به «لهو و لعب» توصیف کرده<ref>{{قرآن|و ما الحیاة الدنیا الا لعب و لهو}}، زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست». انعام، 32.</ref> و آنرا عامل غرور و فریب میداند<ref> لقمان، 33؛ حدید، 20؛ آل عمران، 185؛ انعام، 70؛ جاثیه، 35؛ آل عمران، 196.</ref>. در همین راستا، در اغلب مواردی که در کلام معصومان(ع)، سخن از دنیا به میان آمده، انسانها را از فریب آن بر حذر داشتهاند. رسول خدا(ص) در کلامی پر معنا فرمود: «اگر آنچه من از دنیا میدانم شما نیز بدانید، جانهایتان از فریب آن ایمن میشود»<ref> متقی هندی، علاء الدین علی بن حسام الدین، کنز العمال فی سنن الأقوال و الأفعال، محقق، بکری حیانی، صفوة السقا، ج 3، ص 194، ح 6130، بیروت، مؤسسة الرسالة، چاپ پنجم، 1401ق.</ref>. | ||
اما اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصتهای دنیایی، با بصیرت و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایههایی میشوند که خدا آنها را از مؤمنان میخرد و بهشت جاودان و سعادت ابدی به آنها میبخشد<ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص 352، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.</ref>. آنگونه که حضرت علی(ع) فرمود: «دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود»<ref>«الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها»، نهج البلاغة، ص 557، حکمت 463.</ref>. | اما اگر این مواهب مادی و در اصطلاح فرصتهای دنیایی، با بصیرت و ارادۀ دارندۀ آن، تغییر جهت داده و نردبانی برای رسیدن به اهداف الهی گردند، سرمایههایی میشوند که خدا آنها را از مؤمنان میخرد و بهشت جاودان و سعادت ابدی به آنها میبخشد<ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صبحی صالح، ص 352، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.</ref>. آنگونه که حضرت علی(ع) فرمود: «دنیا برای رسیدن به آخرت آفریده شده، نه برای رسیدن به خود»<ref>«الدنیا خلقت لغیرها و لم تخلق لنفسها»، نهج البلاغة، ص 557، حکمت 463.</ref>. |