trustworthy
۱۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
=== قاعده کلی «اخبار من بلغ» === | === قاعده کلی «اخبار من بلغ» === | ||
به طور کلی، روایاتی که با موضوع دعاها هستند، طبق قاعده «[[اخبار مَنْ بَلَغَ]]»، لزومی به بررسی دقیق سندی ندارند و می‌توان با مسامحه آنها را معتبر دانست. این قاعده که مضمون آن به [[تسامح در ادله سنن]] نیز مشهور، بر اساس روایت‌هایی در کتاب‌های [[کتاب کافی|اصول کافی]] و [[وسایل الشیعه]] استنباط شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول کافی|ترجمه عنوان=سید جواد مصطفوی|عنوان کتاب=اصول کافی|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|جلد=۳|صفحه=139}}</ref> | به طور کلی، روایاتی که با موضوع دعاها هستند، طبق قاعده «[[اخبار مَنْ بَلَغَ]]»، لزومی به بررسی دقیق سندی ندارند و می‌توان با مسامحه آنها را معتبر دانست. این قاعده که مضمون آن به [[تسامح در ادله سنن]] نیز مشهور، بر اساس روایت‌هایی در کتاب‌های [[کتاب کافی|اصول کافی]] و [[وسایل الشیعه]] استنباط شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول کافی|ترجمه عنوان=سید جواد مصطفوی|عنوان کتاب=اصول کافی|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|جلد=۳|صفحه=139}}</ref> برای نمونه، از [[امام باقر (ع)]] نقل شده است که فرمودند: {{متن عربی|مَنْ بَلَغَهُ ثوابٌ من الله علي عملٍ فَعَمِلَ ذلكً العمل التماسَ ذلك الثواب اوتَيه و ان لم يكن الحديثُ كما بلغه|ترجمه= كسی كه ثواب بر عملی از [[شناخت خدا|خدا]] به او برسد و آن عمل را به اميد آن ثواب انجام دهد، به او ثواب می‌دهند، اگر چه حديث به او نرسيده باشد}}.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول کافی|عنوان کتاب=اصول کافی|سال=۳۲۹|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|جلد=3|صفحه=139}}</ref> | ||
بر اساس همین قاعده، گفته می‌شود که اگر مسلمانی بشنود، یا در کتابی ببیند، که اگر کسی، مثلاً چنین نمازی را بخواند یا چنین دعایی را بخواند، چنان پاداشی در دنیا یا در آخرت به او داده می‌شود، پس اگر او به آن دستور عمل کند، [[شناخت خدا|خدا]] آن پاداش را به او خواهد داد. هرچند که در واقع و حقیقت، چنین مطلبی صحبت نداشته باشد. دلیلی که برای این موضوع بیان شده است، چنین است که کرم و فضل خدا، زیاد است و اجازه نمی‌دهد که چون بنده‌ای به او حسن ظن پیدا کرد و امیدوار شد، ناامیدش نماید. از این رو فقهای شیعه درباره [[مستحبات]] معتقدند که لزومی همیشگی برای کشف خبرهای صحیح و [[موثق]] در موضوع مستحبات، نیست. این قاعده در [[واجبات]] و [[محرمات]] کاربردی ندارد و آنها تنها با احادیث صحیح و موثق، استنباط می‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسایل الشیعه|عنوان کتاب=وسایل الشیعه|نام=حر|نام خانوادگی=عاملی|ناشر=مکتبه الاسلامیه|جلد=۱|صفحه=61|فصل=مقدمه عبادات، باب 19}}</ref> | بر اساس همین قاعده، گفته می‌شود که اگر مسلمانی بشنود، یا در کتابی ببیند، که اگر کسی، مثلاً چنین نمازی را بخواند یا چنین دعایی را بخواند، چنان پاداشی در دنیا یا در آخرت به او داده می‌شود، پس اگر او به آن دستور عمل کند، [[شناخت خدا|خدا]] آن پاداش را به او خواهد داد. هرچند که در واقع و حقیقت، چنین مطلبی صحبت نداشته باشد. دلیلی که برای این موضوع بیان شده است، چنین است که کرم و فضل خدا، زیاد است و اجازه نمی‌دهد که چون بنده‌ای به او حسن ظن پیدا کرد و امیدوار شد، ناامیدش نماید. از این رو فقهای شیعه درباره [[مستحبات]] معتقدند که لزومی همیشگی برای کشف خبرهای صحیح و [[موثق]] در موضوع مستحبات، نیست. این قاعده در [[واجبات]] و [[محرمات]] کاربردی ندارد و آنها تنها با احادیث صحیح و موثق، استنباط می‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسایل الشیعه|عنوان کتاب=وسایل الشیعه|نام=حر|نام خانوادگی=عاملی|ناشر=مکتبه الاسلامیه|جلد=۱|صفحه=61|فصل=مقدمه عبادات، باب 19}}</ref> | ||