امامت در منابع اولیه حدیثی شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[تاریخ حدیث]]، ضبط و حفظ آن در شیعه، از زمان خود [[پیامبر(ص)]] توسط [[امام علی(ع)]] آغاز و در کتابی به نام [[الصحیفه الجامعه]]، جمع‌آوری شده است. عده‌ای از صحابی شیعی هم چون [[سلمان]] و [[اباذر]] و [[ابورافع]] دارای کتاب‌های حدیثی، حوادث ایام خلافت و مباحث مربوط به امامت بودند. هم‌چنین امام علی(ع) کتاب دیگری به نام [[صحیفه علی]] دارد<ref>امینی، سید محسن، عیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۹۳.</ref> و [[جابربن عبدالله انصاری]] صحیفه‌ای دارد که در آن احادیثی پیرامون [[حجه الوداع]] و جریان ولایت امام علی(ع) را گرد آورده<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، داربیروت، ۱۴۰۵ق ـ ۱۹۸۵م، ج۵، ص۴۶۷.</ref> و کتاب [[سلیم بن قیس]] عامر هلالی<ref>احمد النجاشی، رجال النجاشی، قم، مؤسسه النشر االاسلامی، چاپ چهارم، ۱۴۱۳ق، ص۸.</ref> و کتاب نوادر [[ابوحمزه ثمالی]] نیز به این مسئله پرداخته است.<ref>رجال النجاشی، ص۱۱۵–۱۱۶.</ref>

در مقابل تاریخ جوامع حدیثی [[اهل سنت]] به قرن سوم یا اوائل قرن دوم بر می‌گردد، به عنوان نمونه، [[بخاری]]، متوفای ۲۵۶ق، [[مسلم بن حجاج نیشابوری]] متوفای ۲۶۱ق، [[حاکم نیشابوری]] متوفای ۴۰۵ق، یزیدن بن ربیع ابن ماجه قزوینی متوفای ۲۷۳ق، [[احمد حنبل]] متوفای ۲۴۱ و …<ref>امینی، عبدالحسین، فاطمه زهرا(س)، با تعلیقات محمد امینی نجفی، تهران، انتشارات استقلال، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۶۷۶–۶۷۸.</ref> روایات ائمه شیعه(ع) در زمان امام صادق(ع) یعنی اوائل قرن دوم «چهارصد کتاب» به نام [[الاصول]]، گردآوری شده بود و کم‌کم در زمان امام هشتم به صورت جوامع روائی درآمد، که هم‌اکنون همه آن‌ها در [[کتب اربعه]] و غیر آن موجود است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱، مقدمه کتاب.</ref> امام صادق(ع) کتابی دارد به نام کتاب الحجه و در آن‌جا مفصل بحث امامت مطرح شده است.<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ترجمه سیدجواد مصطفوی، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، ج۲، ص۴۰ تا ۱۱۷.</ref>