automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== کفران نعمت == | == کفران نعمت == | ||
اگر نعمت خدا | گفته شده اگر نعمت خدا در مسير غير حق مصرف شود، كفران نعمت و زمينه كفر است.<ref>تفسير نور، ج4، ص: 390 | ||
</ref> | </ref> مفسران گفتهاند كيفر كفران نعمت، تنها گرفتن نعمت نيست، بلكه حتى گاهى نعمت سلب نمیشود، ولى به صورت نقمت و استدراج در میآيد تا شخص، كم كم سقوط كند.<ref>تفسير نور، ج4، ص: 390</ref> | ||
معناى كفران نعمت را سوء استفاده از نعمتهاى بدنى و نيروهاى معنوى و علم و مال و موقعيتهاى اجتماعى و غيره دانستهاند. به طور نمونه قدرت بدنى را در راه فحشاء و ستمگرى بر مظلومان و پول را در قمار و فساد به جاى دادن واجبات مالى و كمك به مستحقين صرف نمايد.<ref>محسنى، شيخ محمد آصف، قوانين زندگانى انسان در قرآن، کابل، حوزه علميه خاتم النبيين( ص)، ۱۳۹۲ش، ص۹۵.</ref> | |||
== آیه | == آیه «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيد» == | ||
[[آيه ۷ سوره ابراهیم]] را مهمترين و صريحترين آيه قرآن در مورد شكر نعمت و يا كفران آن دانستهاند.<ref>قرائتی، محسن، تفسير نور، تهران، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۳۸۹. | |||
</ref> در این آیه خداوند گفته است اگر شكرگزارى نموديد (نعمت شما را) زياد مىنمايم و اگر ناسپاسى و كفران كرديد عذاب من محققا سخت است.<ref>محسنى، شيخ محمد آصف، قوانين زندگانى انسان در قرآن، کابل، حوزه علميه خاتم النبيين( ص)، ۱۳۹۲ش، ص۹۵.</ref> مراد از این آیه را اين دانستهاند كه شكر قولى و قلبى و خدمتگزارى شما از خداوند سبب زيادتى نعمت خداوند بر شما مى شود و اگر كفران نعمت كرديد به عذاب شديد گرفتار خواهيد شد.<ref>محسنى، شيخ محمد آصف، قوانين زندگانى انسان در قرآن، کابل، حوزه علميه خاتم النبيين( ص)، ۱۳۹۲ش، ص۹۵.</ref> | |||
مفسران ذیل این آیه گفتهاند افزايش نعمتهاى خداوند كه به شكرگزاران وعده داده شده، تنها به اين نيست كه نعمتهاى مادى تازهاى به آنها ببخشد، بلكه نفس شكرگزارى كه توأم با توجه مخصوص به خدا و عشق تازهاى نسبت به ساحت مقدس او است، خود يك نعمت بزرگ روحانى است كه در تربيت نفوس انسانها، و دعوت آنان به اطاعت فرمانهاى الهى، فوقالعاده مؤثر است، بلكه شكر ذاتا راهى است براى شناخت هر چه بيشتر خداوند. به همين دليل علماى عقائد در علم كلام براى اثبات وجوب معرفه اللَّه (شناخت خدا) از طريق وجوب شكر منعم (نعمتبخش) وارد شدهاند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۱۰، ص۲۸۲.</ref> | |||
افزايش | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |