انا ابن الذبیحین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}«أَنَا ابْنُ الذَّبِيحَيْن‏» (من فرزند دو قربانى هستم) جمله‌ای است از پیامبر(ص) که در آن خود را فرزند دو قربانی‌شده خوانده است. این عبارت در روایتی از امام رضا(ع) مورد تفسیر قرار گرفته است. به‌نقل از شیخ صدوق در [[عیون اخبار الرضا|کتاب عیون اخبار الرضا]]، حسن بن علی بن فضال، از اصحاب امام رضا(ع) از امام درباره معنا و مصداق ذبیحین می‌پرسد؛ امام(ع) مصداق این دو ذبیح را اسماعیل(ع)، پیامبر الهی و فرزند ابراهیم(ع) و عبدالله پدر رسول خدا(ص) به‌شمار می‌برد.

از تفسیر و تعیین مصداق امام رضا(ع) از عبارت «انا ابن الذبيحين‏» برای اثبات اینکه ذبیح در داستان ابراهیم(ع) اسماعیل بوده و نه اسحاق، آنچنان که یهودیان می‌گویند، استفاده شده است. مخاطب روایت رسول خدا(ص) که در آن خود را «انا ابن الذبيحين‏» امام علی(ع) است. محققان این روایت را روایتی معتبر دانسته‌اند.

عبارت «أَنَا ابْنُ الذَّبِيحَيْن‏» (من فرزند دو قربانى هستم) جمله‌ای است از پیامبر(ص) که در آن خود را فرزند دو قربانی‌شده می‌خواند. پیامبر(ص) در روایتی که مخاطب آن امام علی(ع) است این عبارت را استفاده کرده است.<ref>صدوق، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، مؤسسه نشر اسلامی، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۸۶.</ref> ناصر مکارم شیرازی، محقق و مرجع تقلید شیعه، این روایت را معتبر دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ش، ج۱۹، ص۱۱۹.</ref>

از تفسیر و تعیین مصداق امام رضا(ع) از عبارت «انا ابن الذبيحين‏» برای اثبات اینکه ذبیح در داستان ابراهیم(ع) اسماعیل بوده و نه اسحاق، آنچنان که یهودیان می‌گویند، استفاده شده است؛ آنچنان که شیخ صدوق در ذیل این روایت چنین تحلیل کرده است: «روايات در مورد ذبيح مختلف است؛ در بعضى از آنها ذكر شده كه ذبيح اسحاق(ع) بوده و در برخى چنين آمده كه ذبيح اسماعيل(ع) بوده است. وقتى سند خبر صحيح باشد، نمى‌توان آن را رد كرد. ذبيح اسماعيل(ع) بوده است؛ ولى وقتى اسحاق بعد از اين واقعه متولد شد، آرزو كرد كه اى كاش آنكه پدرش مأمور به قتل او شد اسحاق مي‌بود و در مقابل‌ امر خداوند عزوجل صبر مى‌كرد و تسليم می‌شد؛ همان‌گونه كه برادرش صبر نمود و تسليم شد و به اين ترتيب درجه و ثواب برادر را به‌دست مى‌آورد. خداوند نيز كه به دل او آگاه بود، اين مطلب را دانست و او را به‌خاطر آرزويش، در بين ملائكه ذبيح (قربانى) ناميد».<ref>صدوق، محمد بن علی، متن و ترجمه عیون اخبار الرضاء، ترجمه حمیدرضا مستفید و علی‌اکبر غفاری، تهران، نشر صدوق، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۴۳۳-۴۳۴.</ref>