trustworthy
۵۲
ویرایش
Sajjadkarimi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Sajjadkarimi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
«عبادت فروتني در برابر كسي است كه او را خدا (اعم از واقعي و پنداري) يا پروردگار و كارگردان جهان (همه و يا بخشي از آن) و يا عهده دار كارهاي خدايي بدانيم».<ref>سبحاني، جعفر، فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي، قم، توحيد، چاپ اول، 1373، ج3، ص97.</ref> بنابراين اعتقاد به الوهيت و ربوبيت، عنصر مقوّم عبادت است. یعنی تعظیمی که بدون اعتقاد به خدا بودن شخص مقابل باشد، عبادت او محسوب نمی شود. | «عبادت فروتني در برابر كسي است كه او را خدا (اعم از واقعي و پنداري) يا پروردگار و كارگردان جهان (همه و يا بخشي از آن) و يا عهده دار كارهاي خدايي بدانيم».<ref>سبحاني، جعفر، فرهنگ عقايد و مذاهب اسلامي، قم، توحيد، چاپ اول، 1373، ج3، ص97.</ref> بنابراين اعتقاد به الوهيت و ربوبيت، عنصر مقوّم عبادت است. یعنی تعظیمی که بدون اعتقاد به خدا بودن شخص مقابل باشد، عبادت او محسوب نمی شود. | ||
درست است كه معناي عبادت در سجده، از هر عمل ديگري روشن تر به چشم مي خورد، ولي سجده کردن، به خودی خود عبادت نيست، بلكه نیت عبادت کردن نیز لازم دارد؛ زيرا ممكن است كسي همين عمل را براي ديگري بدون قصد | درست است كه معناي عبادت در سجده، از هر عمل ديگري روشن تر به چشم مي خورد، ولي سجده کردن، به خودی خود عبادت نيست، بلكه نیت عبادت کردن نیز لازم دارد؛ زيرا ممكن است كسي همين عمل را براي ديگري بدون قصد عبادت، بلکه به قصد ریا، یا تمسخر بجا آورد. <ref>طباطبائي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، سيد محمد باقر موسوي همداني، انتشارات اسلامي، 1363، ج1، ص189.</ref> بنابراین، اگرچه سجده یک روش عمومي برای عبادت کردن است ولی می تواند به قصد غیر پرستش انجام شود. نمونه آن، در داستان حضرت یوسف (علیه السلام) وجود دارد. {{قرآن|وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا ۖ وَقَالَ يَا أَبَتِ هَـٰذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا...|سوره = یوسف| آیه = 100 | ترجمه = و پدر و مادر خود را بر تخت نشاند؛ و همگی بخاطر او به سجده افتادند؛ و گفت: «پدر! این تعبیر خوابی است که قبلاً دیدم؛ پروردگارم آن را حقّ قرار داد!...}} | ||
==حکم سجده در اسلام== | ==حکم سجده در اسلام== |