بازگشت کاروان اسرا به کربلا در اربعین اول یا دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۶: خط ۶:
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}
آن چه مورد اتفاق همه نويسندگان و علماء می‌باشد، ورود جابر بن عبدالله انصاري و عطيه عوفي به کربلا و زيارت قبر حضرت سيد الشهداء(ع) است.
آن چه مورد اتفاق همه نويسندگان و علماء می‌باشد، ورود جابر بن عبدالله انصاري و عطيه عوفي به کربلا و زيارت قبر حضرت سيد الشهداء(ع) است.
اما در مورد ورود کاروان اسراي اهلبيت(ع) در بازگشت از شام به کربلا در همان سال و ديدار با جابر اختلاف نظر وجود دارد.<ref>محدثي، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، ۱۳۷۴ش، ص۴۱.</ref>
اما در مورد ورود کاروان اسراي اهل‌بيت(ع) در بازگشت از شام به کربلا در همان سال و ديدار با جابر اختلاف نظر وجود دارد.<ref>محدثي، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، ۱۳۷۴ش، ص۴۱.</ref>


==نظر علمای متقدم==
==نظر علمای متقدم==
===نظر شیخ صدوق(ره)===
===نظر شیخ صدوق(ره)===
بنابراين نظر شيخ صدوق(ره) گويا تأييد ورود اهل بيت ـ عليهم السلام ـ در سال نخست به کربلا مي باشد.
بنابراين نظر شيخ صدوق(ره) گويا تأييد ورود اهل‌بيت(ع) در سال نخست به کربلا مي باشد.
البته شيخ ابن بابويه (شيخ صدوق(ره)) در «أمالي» خود، اشاره صريح و آشکار نسبت به ورود اهلبيت ـ عليهم السلام ـ در سال اول به کربلا را ندارد. عين عبارت او چنين است: «حارث بن کعب از فاطمه، دختر علي ـ عليه السلام ـ نقل مي کند که: يزيد دستور داد، خانواده حسين(ع) را با امام سجاد(ع) زنداني کردند. زندان چنان بود که آنان را از گرما و سرما، نگاه نمي داشت تا آن جا که صورت هاي آنان پوست انداخت. در بيت المقدس، هر سنگي که از روي زمين بر مي داشتند، خون تازه در زير آن ديده مي شد. و مردم آفتاب را روي ديوارها چنان سرخ رنگ مي ديدند که گويي بر آنها چادرهاي رنگين کشيده شده بود. اين وضع ادامه داشت، تا زماني که امام (ع) با زنان از شام خارج شدند و سر امام حسين(ع) را به کربلا بازگردانيدند».<ref>شيخ صدوق، امالي الصدوق، بيروت، موسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق، ص۱۴۲.</ref>
البته شيخ ابن بابويه (شيخ صدوق(ره)) در «أمالي» خود، اشاره صريح و آشکار نسبت به ورود اهل‌بيت(ع) در سال اول به کربلا را ندارد. عين عبارت او چنين است: «حارث بن کعب از فاطمه، دختر امام علي(ع) نقل مي کند که: يزيد دستور داد، خانواده حسين(ع) را با امام سجاد(ع) زنداني کردند. زندان چنان بود که آنان را از گرما و سرما، نگاه نمي داشت تا آن جا که صورت هاي آنان پوست انداخت. در بيت المقدس، هر سنگي که از روي زمين بر مي داشتند، خون تازه در زير آن ديده مي شد. و مردم آفتاب را روي ديوارها چنان سرخ رنگ مي ديدند که گويي بر آنها چادرهاي رنگين کشيده شده بود. اين وضع ادامه داشت، تا زماني که امام (ع) با زنان از شام خارج شدند و سر امام حسين(ع) را به کربلا بازگردانيدند».<ref>شيخ صدوق، امالي الصدوق، بيروت، موسسه الاعلمي للمطبوعات، چاپ پنجم، ۱۴۰۰ق، ص۱۴۲.</ref>
روشن است که سر امام حسين(ع) را تا يک سال به تأخير نينداختند. بنابراين نظر شيخ به سال اول اربعين يا پس از اربعين انصراف دارد.   
روشن است که سر امام حسين(ع) را تا يک سال به تأخير نينداختند. بنابراين نظر شيخ به سال اول اربعين يا پس از اربعين انصراف دارد.   


خط ۲۷: خط ۲۷:
==نظر علمای متأخر==
==نظر علمای متأخر==
عده اي از جمله شهيد مطهري،<ref>مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، چاپ سوم، ۱۳۶۸، ج۱۷، ص۷۸ و ص۵۸۶.</ref> دکتر محمد ابراهيم آيتي،<ref>آيتي، محمد ابراهيم، بررسي تاريخ عاشورا، قم، نشر امام عصر(عج)، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۱۷۸.</ref> مرحوم شيخ عباس قمي،<ref>شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، قم، نشر هجرت، چاپ چهارم، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۸۱۸.</ref> و علامه محدث نوري<ref>محدث نوري، لؤلؤ و مرجان (در آداب اهل منبر)، قم، نشر طباطبايي، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش، ص۱۵۴.</ref> ورود اهل‌بيت(ع) به کربلا را در سال نخست اربعين امام(ع) قبول ندارند و آن را محال و حتي افسانه مي دانند. و برخي از جمله مرحوم قاضي طباطبايي(ره) (شهيد محراب)<ref>قاضي طباطبايي، محمدعلي، تحقيقي درباره اول اربعين حضرت سيد الشهداء، قم، بنياد علمي و فرهنگي شهيد آيت الله قاضي طباطبايي، چاپ سوم، ۱۳۶۸ش.</ref> و مرحوم سيد ابن طاووس<ref>سيد ابن طاووس، لهوف، ترجمه ابوالحسن ميرابوطالبي، قم، دليل ما، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ص۱۹۷.</ref> و... آن را قبول دارند.
عده اي از جمله شهيد مطهري،<ref>مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا، چاپ سوم، ۱۳۶۸، ج۱۷، ص۷۸ و ص۵۸۶.</ref> دکتر محمد ابراهيم آيتي،<ref>آيتي، محمد ابراهيم، بررسي تاريخ عاشورا، قم، نشر امام عصر(عج)، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۱۷۸.</ref> مرحوم شيخ عباس قمي،<ref>شيخ عباس قمي، منتهي الآمال، قم، نشر هجرت، چاپ چهارم، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۸۱۸.</ref> و علامه محدث نوري<ref>محدث نوري، لؤلؤ و مرجان (در آداب اهل منبر)، قم، نشر طباطبايي، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش، ص۱۵۴.</ref> ورود اهل‌بيت(ع) به کربلا را در سال نخست اربعين امام(ع) قبول ندارند و آن را محال و حتي افسانه مي دانند. و برخي از جمله مرحوم قاضي طباطبايي(ره) (شهيد محراب)<ref>قاضي طباطبايي، محمدعلي، تحقيقي درباره اول اربعين حضرت سيد الشهداء، قم، بنياد علمي و فرهنگي شهيد آيت الله قاضي طباطبايي، چاپ سوم، ۱۳۶۸ش.</ref> و مرحوم سيد ابن طاووس<ref>سيد ابن طاووس، لهوف، ترجمه ابوالحسن ميرابوطالبي، قم، دليل ما، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ص۱۹۷.</ref> و... آن را قبول دارند.
همان طور که مرحوم قاضي طباطبايي(ره) در کتابش نوشته اند: «از علماء اماميه تا قرن هفتم هجري شبهه و اشکالي در اين موضوع ديده نشده است و اول کسي که شبهه کرده غير از سيد اجل اعظم سيد رضي الدين علي بن طاووس حسني(ره) در کتاب اقبال سراغ نداريم».<ref>قاضي طباطبايي، محمدعلي، تحقيقي درباره اول اربعين حضرت سيد الشهداء، قم، بنياد علمي و فرهنگي شهيد آيت الله قاضي طباطبايي، چاپ سوم، ۱۳۶۸ش، ص٢</ref>
همان طور که مرحوم قاضي طباطبايي(ره) در کتابش نوشته اند: «از علماء اماميه تا قرن هفتم هجري شبهه و اشکالي در اين موضوع ديده نشده است و اول کسي که شبهه کرده غير از سيد اجل اعظم سيد رضي الدين علي بن طاووس حسني(ره) در کتاب اقبال سراغ نداريم».<ref>قاضي طباطبايي، محمدعلي، تحقيقي درباره اول اربعين حضرت سيد الشهداء، قم، بنياد علمي و فرهنگي شهيد آيت الله قاضي طباطبايي، چاپ سوم، ۱۳۶۸ش، ص٢.</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
۲۵۰

ویرایش