trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==موضوع و جایگاه== | ==موضوع و جایگاه== | ||
==نویسنده== | ==نویسنده== | ||
صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی (درگذشته ۱۰۵۰ق)، مشهور به ملاصدرا و صدرالمتألهین، عالم شیعه، فیلسوف و بنیانگذار مکتب فلسفی حکمت متعالیه است. مکتب حکمت متعالیه، در کنار مکتب فلسفی مشاء و اشراق، یکی از سه مکتب فلسفی اسلامی به‌شمار می‌رود.<ref>آشتیانی، سید جلال‌الدین، شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا، قم، مرکز انتشارات دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم، ۱۳۷۸ش، ص۲۱.</ref> مرتضی مطهری مکتب فلسفی ملاصدرا را تلفیقی از چهار مکتب اندیشه‌ای در جهان اسلام دانسته است: مکتب فلسفی مشاء، مکتب فلسفی اشراق، عرفان نظری و کلام.<ref>مطهری، مرتضی، کلیات علوم اسلامی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۳.</ref> | |||
ملاصدرا در شیراز به دنیا آمد و تحصیلات خود را در شیراز و اصفهان پی گرفت. او علوم عقلی را نزد سید محمدباقر داماد استرآبادی مشهور به میرداماد (درگذشته ۱۰۴۱ق) و علوم نقلی را از نزد [[شیخ بهائی]] (درگذشته ۱۰۳۰ق) آموخت.<ref>آشتیانی، شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا، ص۲۴-۲۵.</ref> ملاصدرا پس از رسیدن به مقام علمی بالا در علوم عقلی و نقلی به تدریس علوم فلسفی در اصفهان و شیراز پرداخت. ملاصدرا همواره از سوی علمای قشری تحت فشار بود؛ به همین دلیل، قسمتی پایانی عمر خود را در انزوا در کهک در نزدیکی قم به سر برد.<ref>آشتیانی، شرح حال و آراء فلسفی ملاصدرا، ص۲۷.</ref> در این دوره آثار مهم خود، از جمله اسفار اربعه، را به‌نگارش درآورد.<ref>ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، عرفان و عارف نمايان ترجمه كتاب كسر أصنام الجاهلية، تهران، انتشارات الزهراء، ۱۳۷۱ش، مقدمه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، ص۲۰.</ref> | |||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
== منابع == | == منابع == | ||