لقب سید الشهداء برای حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها

حمزه فرزند عبدالمطلب بن هاشم، عموي گرانقدر [[محمد(ص)|پيامبر خدا(ص)]] از شخصيت‌هاي برجسته صدر اسلام بود كه داراي صفاتي همچون خوش خلقي، ايمان راسخ، شجاعت و وفاي به عهد بود. او با ايمان آوردنش به پيامبر(ص) خدمات قابل توجهي به اسلام و مسلمين انجام داد.<ref>ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۴۲۳. ابن سعد، الطبقات الكبري، بيروت، دارالكتب العلميه، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۶.</ref>

پيامبر اكرم(ص) بعد از شهادت حمزه، او را مفتخر به لقب {{متن عربی|سيد الشهداء|ترجمه= يعني سرور و آقاي شهيدان}} كرد.<ref>ابن عبدالبر، الاستيعاب، بيروت، دارالجيل، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۷۳.</ref> همان طور كه در حال حيات خود ملقب به {{متن عربی| اسد الله|ترجمه=شير خدا}} و {{متن عربی| اسد رسول الله|ترجمه= شير رسول خدا}} مفتخر شده بود.<ref>صالحي شامي، محمد بن يوسف، سبل الهدي و الرشاد، بيروت، درالكتب العلميه، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۹۰.</ref>

[[حضرت علي(ع)]] در نامه‌اي به معاويه مي‌نویسد: آيا نمي‌داني قومي از ما به شهادت رسيد‌اند كه هر كدام داراي فضل و برتري نسبت به ساير شهدا دارند زماني كه حضرت حمزه عموي پيامبر اكرم(ص) به شهادت رسيد، پيامبر دستش را روي قبر او گذاشت و هفتاد تكبير گفت و او را سيد الشهداء ناميد.<ref>ابن اعثم كوفي، احمد، الفتوح، بيروت، دارالاضواء، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۶۰.</ref>

سيد الشهداء ناميده شدن حمزه از سوي پيامبر(ص) به اين خاطر بود كه آن بزرگوار در طول حيات خود خدمات گرانقدري به اسلام نمود و با رشادت‌ها و جانبازي‌هاي خود پايه‌هاي دين جديد را مستحكم نمود و هميشه به عنوان سربازي فرمان‌بردار و دلير در خدمت رسول خدا(ص) بود.