پیش نویس:ضرورت رشد دادن ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

خداوند متعال در آیه دهم از سوره مبارکه فاطر می فرماید:«مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا ۚ إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَمَكْرُ أُولَٰئِكَ هُوَ يَبُورُ». یعنی:«هر که طالب عزت است (بداند که همانا در ملک وجود) تمام عزت خاص خدا (و خداپرستان) است. کلمه نیکو (ی توحید و روح پاک آسمانی) به سوی خدا بالا رود و عمل نیک خالص آن را بالا برد. و بر آنان که به مکر و تزویر اعمال بد کنند عذاب سخت خواهد بود و فکر و مکرشان به کلی نابود خواهد شد.». قسمت مورد نظر فراز «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه» می باشد. در این قسمت تأثیر عمل صالح خالص در ایمان بیان شده است. مرحوم علامه طباطبایی(ره) در تفسیر شریف المیزان ذیل این آیه شریفه توضیحی پیرامون رابطه اعتقاد حق و عمل صالح بیان می کنند. بر اساس توضیح ایشان عمل صالح خالص موجب رفعت ایمان و اعتقاد حق می شود. رفعت ایمان و اعتقاد حق نیز به معنای راسخ شدن آن و قوی شدن آن در تأثیر است.