۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
}} | }} | ||
توحید از نظر اسلام تألیف سید محمود طالقانی که در سال ۱۳۵۸ شمسی چاپ گردید. | توحید از نظر اسلام تألیف سید محمود طالقانی که در سال ۱۳۵۸ شمسی چاپ گردید. | ||
دیدگاه طالقانی درباره توحید اجتماعی-سیاسی در کلیت و در عدم پذیرش اربابی و سلطهگری انسانهای دیگر مشابه دیدگاه شریعتی و بازرگان است، اما در بعد دیگر چنانچه بازرگان به عدم پذیرش سلطه دینی و شریعتی بر رویکرد رفع تبعیض توحید انگشت نهادند، طالقانی نیز در پروژه فکری خود بر مقوله رهاییبخشی و ایجاد همبستگی و پیوستگی توحید در میان انسانها تاکید میکند. آیتالله طالقانی نیز مانند دکتر شریعتی توحید را زیربنای دیانت و دعوت پیامبران و پایداری آنان برای تغییر جهت افکار و اعمال مردمان را در جهت بسط توحید میدانست<ref>«[https://3danet.ir/socio-political-monotheism4/ طالقانی و رهاییبخشی توحید اجتماعی-سیاسی]»، صدانت، تاریخ بازدید: ۱ اسفند ۱۴۰۲ش.</ref> | |||
در دیدگاه طالقانی توحید معادل آزادی از بندها و استبداد معادل شرک و در بند کشیدن آدمیان بود.<ref>«[https://3danet.ir/socio-political-monotheism4/ طالقانی و رهاییبخشی توحید اجتماعی-سیاسی]»، صدانت، تاریخ بازدید: ۱ اسفند.</ref> | |||
== کلیات == | == کلیات == | ||
کتاب با فصلی تحت عنوان «تربیت از نظر قرآن» آغاز میشود. نویسنده معتقد است احتیاج انسان را با محیط بیرون مرتبط میسازد و محیط عواطف و میلها را بیدار مینماید. در نتیجه انسان به رنگ محیط و منطبق با آن در میآید. محیط بیرونی هر یک از قوههای درونی انسان را تقویت نماید، همان بزرگ و نیرومند میگردد. پس تربیت همان ایجاد محیط است البته برای بیپاری شهوات حیوانی ایجاد محیط لازم نیست و همان احتیاج در حد ضرورت انگیزنده است.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ص۶- ۷.</ref> | کتاب با فصلی تحت عنوان «تربیت از نظر قرآن» آغاز میشود. نویسنده معتقد است احتیاج انسان را با محیط بیرون مرتبط میسازد و محیط عواطف و میلها را بیدار مینماید. در نتیجه انسان به رنگ محیط و منطبق با آن در میآید. محیط بیرونی هر یک از قوههای درونی انسان را تقویت نماید، همان بزرگ و نیرومند میگردد. پس تربیت همان ایجاد محیط است البته برای بیپاری شهوات حیوانی ایجاد محیط لازم نیست و همان احتیاج در حد ضرورت انگیزنده است.<ref>طالقانی، توحید از نظر اسلام، ص۶- ۷.</ref> |