استحباب و فضیلت سرپرستی یتیم: تفاوت میان نسخه‌ها

در قرآن و حدیث به جنبه‌های مختلف یتیم‌نوازی، سرپرستی و رعایت حال یتیمان پرداخته شده است. قرآن به احسان،<ref>سوره نساء، آیه ۳۶ و سوره بقره، آیه ۸۳.</ref> انفاق،<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۵.</ref> اطعام،<ref>سوره انسان، آیه ۸.</ref> بویژه اطعام یتیمان خویشاوند<ref>سوره بلد، آیه ۱۵.</ref> و نیز رسیدگی و اصلاح امور یتیمان<ref>سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref> سفارش کرده است.

در قرآن بر اساس یک توصیه اخلاقی<ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.</ref> خواسته شده است هنگام تقسیم ارث، اگر ارحامی که از وارثان میت نیستند و نیز مطلق یتیمان و مسکینان (از بستگان یا غیر آن)، حضور یافتند، آنان را از میراث به جا مانده بهره‌مند کنند.<ref>سوره نساء، آیه ۸. جوادی آملی، عبدالله، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، تحقیق و تنظیم: حسین اشرفی و عباس رحیمیان، قم، مرکز نشر اسراء، چاپ دوم، ۱۳۸۹ش، ج۱۷، ص۴۲۵.</ref> قرآن به پیامبر یادآوری می‌کند که خودش نیز یتیم بوده و خدا پناهش داده است؛ پس به پاس این نعمت نباید با یتیمان قهر کند و آن‌ها را از خود براند و دور کند.<ref>سوره ضحی، آیات ۶ و ۹. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۱۰۲.</ref>

قرآن کریم به رعایت امانت و نگهداری اموال یتیمان فراخوانده است و با کسانی که اموال یتیمان را ظالمانه حیف و میل می‌کنند، سخت برخورد شده است. قرآن کریم، در سوره نساء آیه ۲، سوره اسراء آیه ۳۴، سوره انعام آیه ۱۵۲ و سوره نساء آیه ۱۰ با عبارات مختلف مردم را به مراقبت از اموال یتیم و رعایت حقوق آن‌ها فراخوانده است. خداوند در قرآن نسبت به اموال یتیمان سفارش مخصوص کرده است، زیرا اموال آنان آسیب پذیرتر از همه چیز است. نمی‌توانند از آن مراقبت کنند: {{قرآن|وَ لاَ تَقْرَبُوا مَالَ الْیَتِیمِ إِلاَّ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ حَتَّی یَبْلُغَ أَشُدَّهُ| ترجمه= و به مال یتیم، جز به بهترین صورت [و برای اصلاح]، نزدیک نشوید، تا به حدّ رشد خود برسد.|سوره = انعام|آیه= ۱۵۲}}

اعمال انسان‌ها علاوه بر چهره ظاهری خود، یک چهره واقعی نیز دارد که در این جهان پنهان است، اما در جهان دیگر ظاهر می‌شوند و مسئله تجسم اعمال را تشکیل می‌دهند. قرآن می‌گوید آنها که مال یتیم می‌خورند گرچه چهره ظاهری عمل‌شان بهره‌گیری از غذاهای لذیذ و رنگین است، اما چهره واقعی این غذاها آتش سوزان است و همین چهره است که در قیامت آشکار می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۲۸۱.</ref> قرآن خوردن اموال یتیم را همانند خوردن آتش می‌داند: {{قرآن|إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوَالَ الْیَتَامَی ظُلْمًا إِنَّمَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَیَصْلَوْنَ سَعِیرًا|ترجمه=کسانی که اموال یتیمان را از روی ظلم و ستم می‌خورند، تنها آتش می‌خورند و به زودی به آتش سوزانی می‌سوزند.|سوره=نساء|آیه=۱۰}}

یتیمی که پدر خود را از دست داده و از مهر او محروم گشته و در غم فقدان مادرش اشک ریخته، و از نعمت محبّت او بی بهره شده، نیازمند مهر و محبّت و عاطفه است. خداوند به مسلمانان دستور می‌دهد که یتیم را اکرام کرده، و کمبود عواطف وی را جبران نمایند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۴۶۳.</ref>

|ترجمه= (آیا او تو را یتیم نیافت و پناه داد؟! و تو را گمشده یافت و هدایت کرد، و تو را فقیر یافت و بی‌نیاز نمود، حال که چنین است، یتیم را تحقیر مکن). بنابراین، هیچ‌کس حقّ تحقیر یتیمان را ندارد.|سوره= فجر|آیه= ۸–۶}} سپس مسلمانان را از تحقیر ایتام منع می‌کند: {{قرآن|فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلاَ تَقْهَرْ|ترجمه=حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن‏ |سوره=فجر|آیه=۹}}

آیه اوّل و دوّم سوره ماعون تعبیر بسیار تکان دهنده‌ای در مورد بدرفتاری با ایتام وجود دارد: {{قرآن|أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ|۱| فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ|۲|

خداوند خصوصیات تکذیب‌کنندگان را اینگونه ترسیم می‌کند که آیا آن کس را که روز جزا را تکذیب می‌کند، از راه صفاتی که لازمه تکذیب است شناختی؟ اگر نشناختی پس بدان که او کسی است که یتیم را به زور از در خانه خود می‌راند، و او را جفا می‌کند، و از عاقبت عمل زشتش نمی‌ترسد، و اگر روز جزا را انکار نمی‌داشت چنین جرأتی را به خود نمی‌داد، از عاقبت عمل خود می‌ترسید و اگر می‌ترسید به یتیم ترحم می‌نمود.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۶۳۳.</ref>

قرآن کریم، برای برانگیختن مردم در برابر وضع یتیمان، اشاره به حقیقتی می‌کند که گاهی مردم از آن غافل می‌شوند و آن این است که شما با یتیمان مردم همان‌گونه رفتار کنید که دوست می‌دارید در آینده با یتیمان شما رفتار نمایند: {{قرآن|وَ لْیَخْشَ الَّذینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلاً سَدیداً |ترجمه= کسانی که اگر فرزندان ناتوانی از خود بیادگار بگذارند از آینده آنان می‌ترسند، باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهیزند، و سخنی استوار بگویند.|سوره= نساء|آیه=۹}}

نیازمندی کودک یتیم منحصر به خوراک و پوشاک نیست، بلکه جواب گفتن به عواطف و احساسات قلبی او مهم‌تر است و در ساختمان آینده او فوق‌العاده مؤثّر می‌باشد، زیرا طفل یتیم بسان دیگران انسان است و باید از نظر نیازهای عاطفی نیز تغذیه شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و پنجم، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۲۷۶.</ref>