فهرست ویژگی‌های منافقان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''فاصله حرف با عمل:''' منافقان به دروغ شهادت بر توحید و نبوت می‌دادند که در دل بدان ایمان نداشتند: {{قرآن| إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبُونَ|ترجمه= هنگامی که منافقان نزد تو آیند می‌گویند: ما شهادت می‌دهیم که یقیناً تو رسول خدایی! خداوند می‌داند که تو رسول او هستی، ولی خداوند شهادت می‌دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند).|سوره =منافقون|آیه=۱}} قرآن یکی از ویژگی‌های منافقان را ادعای داشتن ایمان به خدا و قیامت می‌داند که در دل بدان اعتقاد ندارند.<ref>سوره بقره، آیه۸. طباطبايى، محمدحسين‏، المیزان فی تفسیر القرآن، مترجم: محمد باقر موسوی همدانی، قم‏، دفتر انتشارات اسلامى‏چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش‏، ج۱، ص۸۷.</ref>

# '''رویگردانی از خدا و رسول:''' {{قرآن| وَ إِذا قیلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلی ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَی الرَّسُولِ رَأَیْتَ الْمُنافِقینَ یَصُدُّونَ عَنْکَ صُدُوداً|ترجمه= و هنگامی که به آنها گفته شود به سوی آنچه خداوند نازل کرده و به سوی پیامبر بیایید، منافقان را می‌بینی که از تو روی برمی‌گردانند.|سوره=نساء|آیه=۶۱}}

# '''آراستگی ظاهری و خوش زبانی:''' قرآن در ادامه صفات منافقان یادآور می‌شود که آن‌ها ظاهری آراسته و سخنان شیرین و جذاب دارند: {{قرآن| وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ | ترجمه= هنگامی که آنها را می‌بینی، جسم و قیافه آنان تو را در شگفتی فرو می‌برد؛ و اگر سخن بگویند، به سخنان‌شان گوش فرا می‌دهی!|سوره= منافقون|آیه=۴}} اما باطن آنها به گونه دیگری است: {{قرآن|کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ | ترجمه= گویی چوب‌های خشکی هستند که به دیوار تکیه داده شده‌اند! هر فریادی از هر جا بلند شود بر ضد خود می‌پندارند!|سوره= منافقون|آیه=۴}} منافقان اجسامى بى‌‏روح و هيكل‌هايى تو خالى دارند. نه از خود استقلالى، نه در درون نوری و نه اراده محكم و ايمانى دارند، درست همچون چوب‌هاى خشك تكيه زده بر ديوار هستند<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران ، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۱۵۳.</ref>

# '''چند شخصیتی:''' منافقان هر روز به رنگی در می‌آیند، میان هر جمعیتی که قرار بگیرند با آنها هم‌صدا می‌شوند<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران ، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۹۶.</ref> و این ترسیم یکی دیگر از خصوصیات آن‌ها در قرآن است: {{قرآن| وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَیٰ شَیَاطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ|ترجمه= و هنگامی که افراد باایمان را ملاقات می‌کنند، و می‌گویند: ما ایمان آورده‌ایم! (ولی) هنگامی که با شیطان‌های خود خلوت می‌کنند، می‌گویند: ما با شمائیم! ما فقط (آنها را) مسخره می‌کنیم!|سوره= بقره|آیه=۱۴}}