شب‌زنده‌داری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۶ سجده در اوصاف مؤمنان واقعى مى‌فرمايد: « «تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَطَمَعاً وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ»؛ پهلوهايشان از بسترها دور مى‌شود (و شبانگاه به پا مى‌خيزند و رو به درگاه خدا مى‌آورند) و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند». در جاى ديگر مى‌فرمايد (آیه ۱۷ و ۱۷ ذاریات): « «كانُوا قَليلًا مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ* وَبِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ»؛ آنها كمى از شب را مى‌خوابيدند* و در سحرگاهان استغفار مى‌كردند».<ref>مكارم شيرازى، ناصر، پيام امام امير المومنين(ع)، تهران، دار الكتب الاسلاميه‌، ۱۳۸۶ش،  ج۱۰، ص۲۴۰.</ref>