automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
اصلاح نویسه‌های عربی، ابرابزار
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (اصلاح نویسه‌های عربی، ابرابزار) |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
کتاب الاستبصار شیخ طوسی از چه میزان اعتبار برخوردار است؟ | کتاب الاستبصار شیخ طوسی از چه میزان اعتبار برخوردار است؟ | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
| نسخه الکترونیکی = | | نسخه الکترونیکی = | ||
}} | }} | ||
'''الاستبصار''' نوشته شیخ طوسی، از کتب حدیثی مهم و مشهور که از کتب اربعه شیعه شمرده می‌شود. | '''الاستبصار''' نوشته شیخ طوسی، از کتب حدیثی مهم و مشهور که از کتب اربعه شیعه شمرده می‌شود. این کتاب در حقیقت نوعی تلخیص تهذیب الاحکام است که تنها به گردآوری روایات مختلف و جمع میان آنها پرداخته است. موضوع الااستبصار صرفاً روایات فقهی به ظاهر متعارض است. تمامی روایاتی که در استبصار وجود دارد در تهذیب نیز آمده است. | ||
برپایهٔ آماری که مؤلف خود از احادیث یاد شده در ''الاستبصار'' به‌دست داده، شمار آنها ۵۵۱۱ حدیث است. الاستبصار، شیوه متفاوتی از دسته‌بندی احادیث را تا دوره خودش نمایش می‌دهد. آنگونه که از معنی عنوان کامل آن (تأمل در اختلافات درونی اخبار) برمی آید، شیخ طوسی در الاستبصار تلاش می‌کند در عین گزارش و ارائه احادیث، آنها را تبیین و تفسیر نموده و تضاد احتمالی روایات را خنثی نماید. | |||
== معرفی == | == معرفی == | ||
اَلاستِبصار، عنوان مجم‍وعه‌ای در حدیث از شیخ طوسی است که چهارمین کتاب از کتب اربعهٔ امامیه شناخته می‌شود. شیخ طوسی در بیان انگیزهٔ تألیف، در مقدمه چنین آورده است که پس از تألیف مجم‍وعهٔ مفصل تهذیب الاحکام، از او خواسته شد تا مجم‍وعه‌ای مختصرتر تهیه کند که تنها احادیث «مختلف» (ناهمخوان) در آن مقایسه شده باشند. وی نیز در پی این درخواست برآن شد تا اثری پدیدآورد که محل رجوع دانشوران و در عین حال راهنمای مناسبی برای مبتدیان باشد. از این‌رو به تألیف اَلااِستِبصار همت گماشت. طوسی در این اثر علاوه بر اینکه احادیث مربوط به هر باب را در یکجا فراهم آورده، به نقد و بررسی سندی و محتواییِ آنها نیز عنایت داشته، و در باب باب آن پیشنهاد خود را برای رفع ناهمخوانی ظاهری میان احادیث، یا ترجیح گروهی از روایات بر گروهی دیگر ارائه کرده است.<ref>جمعی از نویسندگان، «الاستبصار»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ذیل مدخل.</ref> | |||
برپایهٔ آماری که مؤلف خود از احادیث یاد شده در ''الاستبصار'' به‌دست داده، شمار آنها ۵۱۱ ،۵ است؛ حال آنکه در چاپ تحقیقی از کتاب ''الاستبصار''، شمارهٔ احادیث به ۵۵۸ ،۵ حدیث بالغ شده است و چنین اختلافی در شماره می‌تواند به شیوهٔ شمارش درمورد پاره‌ای از احادیث خاص مربوط گردد.<ref>جمعی از نویسندگان، «الاستبصار»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ذیل مدخل.</ref> | برپایهٔ آماری که مؤلف خود از احادیث یاد شده در ''الاستبصار'' به‌دست داده، شمار آنها ۵۱۱ ،۵ است؛ حال آنکه در چاپ تحقیقی از کتاب ''الاستبصار''، شمارهٔ احادیث به ۵۵۸ ،۵ حدیث بالغ شده است و چنین اختلافی در شماره می‌تواند به شیوهٔ شمارش درمورد پاره‌ای از احادیث خاص مربوط گردد.<ref>جمعی از نویسندگان، «الاستبصار»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ذیل مدخل.</ref> این کتاب در حقیقت نوعی تلخیص تهذیب الاحکام است که تنها به گرد آوری روایات مختلف و جمع میان آنها پرداخته است؛ بنابراین موضوع کتاب صرفاً روایات فقهی به ظاهر متعارض است.<ref>حجت، هادی، جوامع حدیثی شیعی، تهران، سمت، ۱۳۹۸ش، ص۱۲۸.</ref> تمامی روایاتی که در استبصار وجود دارد در تهذیب نیز آمده است.<ref>حجت، هادی، جوامع حدیثی شیعی، تهران، سمت، ۱۳۹۸ش، ص۱۲۹.</ref> | ||
کهن‌ترین نسخه خطّی الاستبصار، در سال ۹۰۰ ق، استنساخ شده است. نسخه چاپی الاستبصار، شامل مقدّمه محقّق، مقدّمه مؤلّف، اصل کتاب و مشیخه است. در مقدّمه مؤلّف، به موضوع کتاب، انگیزه تألیف و روش پردازش مطالب و معیارهای نقد محتواییِ حدیث، اشاره شده است. رسالت نخست مؤلّف- که مهمترین هدفش نیز بوده-، بیان وجوه جمع و تأویل اخبار متخالف است. وی در این کتاب- همانند تهذیب الأحکام، که از آن به «کتاب کبیر» یاد کرده-، به انواع خبر، جایگاه و اعتبار هر یک از اقسام آن پرداخته و به‌طور خاص، درباره ارزش خبر واحد سخن گفته و آن گاه، شیوه و راه حل خود را برای رفع ناسازگاری میان اخبار، متذکر شده است.<ref>احمدی نورآبادی، مهدی؛ رحمتی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۹ش، ص۳۵۵.</ref> | کهن‌ترین نسخه خطّی الاستبصار، در سال ۹۰۰ ق، استنساخ شده است. نسخه چاپی الاستبصار، شامل مقدّمه محقّق، مقدّمه مؤلّف، اصل کتاب و مشیخه است. در مقدّمه مؤلّف، به موضوع کتاب، انگیزه تألیف و روش پردازش مطالب و معیارهای نقد محتواییِ حدیث، اشاره شده است. رسالت نخست مؤلّف- که مهمترین هدفش نیز بوده-، بیان وجوه جمع و تأویل اخبار متخالف است. وی در این کتاب- همانند تهذیب الأحکام، که از آن به «کتاب کبیر» یاد کرده-، به انواع خبر، جایگاه و اعتبار هر یک از اقسام آن پرداخته و به‌طور خاص، درباره ارزش خبر واحد سخن گفته و آن گاه، شیوه و راه حل خود را برای رفع ناسازگاری میان اخبار، متذکر شده است.<ref>احمدی نورآبادی، مهدی؛ رحمتی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۹ش، ص۳۵۵.</ref> این کتاب، بسان تهذیب الاحکام به انعکاس روایات فقهی اختصاص یافته است.<ref>نصیری، علی، آشنایی با جوامع حدیثی شیعه و اهل سنت، قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی، ۱۳۹۸ش، ص۱۲۲.</ref> | ||
== مؤلف == | == مؤلف == | ||
شیخ طوسی ( | شیخ طوسی (۳۸۵–۴۶۰ق) ملقّب به شیخ الطائفه، محدّث، فقیه، اصولی، متکلّم، مفسّر و رجالی قرن پنجم است.<ref>احمدی نورآبادی، مهدی؛ رحمتی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۹ش، ص۱۵۴.</ref> وی ۴۱ سال در بغداد زیست و به تألیف و تدریس و تربیت شاگردان پرداخت. او در محلهٔ شیعه‌نشین کرخ در بغداد سکونت داشت. مهمترین و تأثیرگذارترین استادان طوسی، [[شیخ مفید]] (درگذشته ۴۱۳ق) و [[سید مرتضی]] (درگذشته ۴۳۶ق) بودند. شیخ طوسی آثار بسیار زیادی را در حوزه‌های گوناگون علوم دینی تألیف و تصنیف کرد. [[التبیان فی تفسیر القرآن]]، [[اعتبار کتاب تهذیب الاحکام شیخ طوسی|تهذیب الاحکام]]، الاستبصار فی ما اختلف من الاخبار، [[المبسوط]]، فهرست کتب الشیعة و اصولهم و أسماء المصنفین، از آثار اوست. در برخی موضوعات، شیخ طوسی پیشگام علمای شیعه است. برای نمونه، او نخستین کس در میان شیعه است که تفسیری جامع بر سراسر قرآن نگاشت و کتابی تفصیلی در اصول فقه نوشت.<ref>عمادی حائری، سیدمحمد، «طوسی»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ذیل مدخل.</ref> | ||
شیخ طوسی نویسنده دو کتاب از [[کتب اربعه شیعه]] است.<ref>مطهری، مرتضی، کلیات علوم اسلامی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۸ش، ص۳۱۹.</ref> گفته شده که شیخ طوسی علاوه بر جایگاه علمی برجسته‌ای که در تألیف آثار شیعی و تربیت شاگردان بسیار داشت، مؤسس حوزه علمیه نجف بود؛ حوزه‌ای که به یکی از مهمترین مراکز علمی جهان تشیع تبدیل شد.<ref>فرمانیان، مهدی و مصطفی صادقی کاشانی، نگاهی به تاریخ تفکر امامیه (از آغاز تا ظهور صفویه)، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۴ش، ص۵۶.</ref> | شیخ طوسی نویسنده دو کتاب از [[کتب اربعه شیعه]] است.<ref>مطهری، مرتضی، کلیات علوم اسلامی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۸ش، ص۳۱۹.</ref> گفته شده که شیخ طوسی علاوه بر جایگاه علمی برجسته‌ای که در تألیف آثار شیعی و تربیت شاگردان بسیار داشت، مؤسس حوزه علمیه نجف بود؛ حوزه‌ای که به یکی از مهمترین مراکز علمی جهان تشیع تبدیل شد.<ref>فرمانیان، مهدی و مصطفی صادقی کاشانی، نگاهی به تاریخ تفکر امامیه (از آغاز تا ظهور صفویه)، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۴ش، ص۵۶.</ref> | ||
== اعتبار و جایگاه کتاب == | == اعتبار و جایگاه کتاب == | ||
الاستبصار، شیوه متفاوتی از دسته‌بندی احادیث را تا دوره خودش نمایش می‌دهد. آنگونه که از معنی عنوان کامل آن (تأمل در اختلافات درونی اخبار) | الاستبصار، شیوه متفاوتی از دسته‌بندی احادیث را تا دوره خودش نمایش می‌دهد. آنگونه که از معنی عنوان کامل آن (تأمل در اختلافات درونی اخبار) برمی‌آید، شیخ طوسی در الاستبصار تلاش می‌کند در عین گزارش و ارائه احادیث، آنها را تبیین و تفسیر نموده و تضاد احتمالی روایات را خنثی نماید. هدف مؤلف در این کتاب، تنها گزارش احادیث نیست، بلکه افزون بر این، شیخ می‌خواهد نشان دهد چگونه می‌توان مطابق این اخبار به ظاهر متعارض، حکم فقه را تعیین نمود.<ref>گلیو، رابرت، «پیوند حدیث و فقه: مجموعه‌های رسمی اخبارِ امامیه»، ترجمه علی راد، آینه پژوهش، اردیبهشت ۱۳۸۹ش، شماره ۱۲۱، ص۴.</ref> مؤلّف، نیمی از روایات کتاب را، با اسناد کامل و نیم دیگر را مرسل نقل کرده است. الاستبصار چهارمین کتاب از کتب اربعه شیعه است و به دلیل اعتبار و اهمّیت آن در گستره حدیث شیعه و نیز جایگاه و ارزش رجالی آن، با استقبال و اعتماد فراوان علمای شیعه مواجه شد. بالغ بر ۲۲ شرح و ترتیب و حاشیه و تعلیقه بر متن الاستبصار و اسانید و مشیخه آن، نگاشته شده است.<ref>احمدی نورآبادی، مهدی؛ رحمتی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۹ش، ص۳۵۷.</ref> | ||
سه: | این کتاب با همین عنوان، در منابع کتاب‌شناسی ذکر شده و انتساب آن به شیخ طوسی، متواتر است.<ref>احمدی نورآبادی، مهدی؛ رحمتی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۹ش، ص۳۵۵.</ref> اصل کتاب الاستبصار، در سه جزء سامان یافته است: جزء اوّل و دوم در عبادات و مسائل مربوط به آن است، و جزء سوم در معاملات و دیگر ابواب فقه. مطالب هر جزء نیز با عناوین خاص در همه ابواب، مرتّب و طبقه‌بندی شده است. شیخ طوسی مجموع ابواب و احادیث کتاب را در هر جزء، جداگانه بیان کرده است.<ref>احمدی نورآبادی، مهدی؛ رحمتی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های چهارم تا هفتم هجری، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۹ش، ص۳۵۶.</ref> | ||
چهار: | کتاب «الاستبصار فیما اختلف من الاخبار» از مهمترین منابع روایی شیعه در زمینه احکام فقهی و چهارمین کتاب از کتب اربعه حدیثی شیعه به‌شمار می‌رود که توسط شیخ طوسی تدوین شده است. او این کتاب را بر اساس احادیث موجود در اصول چهار صدگانه حدیثی که از طریق مشایخ و اساتیدش به دست او رسیده بود، تنظیم و تألیف کرد.<ref>«[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/408811/الإستبصار-فیما-اختلف-من-الأخبار الإستبصار فیما اختلف من الأخبار]»، آیین رحمت، بازدید: ۲۴ دی ۱۴۰۲ش.</ref> این کتاب را نخستین کتاب بی نظیر شیعی درباره جمع روایات مخالف و متضاد و نحوه برقراری سازش میان آنها دانسته‌اند که جامعیت خوبی نسبت به گردآوری روایات متضاد دارد.<ref>«[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/408811/الإستبصار-فیما-اختلف-من-الأخبار الإستبصار فیما اختلف من الأخبار]»، آیین رحمت، بازدید: ۲۴ دی ۱۴۰۲ش.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||