۶٬۸۵۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==سید محمد مجاهد چهره اصلی جنگ دوم== | ==سید محمد مجاهد چهره اصلی جنگ دوم== | ||
[[پرونده:سید محمد مجاهد.PNG|بندانگشتی| سید محمد مجاهد فقیه برجسته شیعه که جایگاه مؤثری در جریان جنگ دوم ایران و روسیه داشت.|286x286پیکسل]]در جنگ دوم ایران و روس، عباس میرزا ولیعهد برای همراهکردن [[فتحعلیشاه]] و مردم برای جنگ با روسها و باز پس گرفتن سرزمینهای از دست رفته | [[پرونده:سید محمد مجاهد.PNG|بندانگشتی| سید محمد مجاهد فقیه برجسته شیعه که جایگاه مؤثری در جریان جنگ دوم ایران و روسیه داشت.|286x286پیکسل]]در جنگ دوم ایران و روس، عباس میرزا ولیعهد برای همراهکردن [[فتحعلیشاه]] و مردم برای جنگ با روسها و باز پس گرفتن سرزمینهای از دست رفته به دلیل ضعف مدیریتش در جنگ اول و نگرانیش برای از دست رفتن ولایت عهدی، تصمیم گرفت تا از قدرت عالمان شیعه استفاده کند.<ref>الگار، دین و دولت در ایران، ص۱۴۲-۱۴۴.</ref> | ||
او در کنار فعالیتهای دیگری که برای آغاز جنگ داشت، عدهای را مأمور کرد تا به عتبات بروند از ظلم روسها، به سید محمد مجاهد، فقیه بزرگ شیعه در آن دوره، شکایت کنند. [[سید محمد مجاهد]] پس از دریافت نامههای مردم به نامهنگاری با شاه پرداخت. محتوای نامه سید محمد مجاهد تشویق شاه به جهاد با کفار بود. ناامیدی سید از شاه موجب شد تا او حکم جهاد دهد و به همراه عدهای از علما بهسوی ایران حرکت کند. او در ایران، با نگارش نامههایی به عالمان مناطق مختلف از آنها خواست مردم را به جهاد دعوت کنند.<ref>الگار، دین و دولت در ایران، ص۱۴۷-۱۵۰.</ref> | |||
در ۲۶ شوال ۱۲۴۱ق، فتحعلیشاه برای رفتن به سلطانیه از تهران بیرون رفت. سید محمد مجاهد و برخی دیگر از عالمان طراز اول، مانند ملا محمدجعفر استرآبادی، آقا سید نصرالله استرآبادی، ملا محمدتقی برقانی، اندکی پس از ورود شاه به سلطانیه رسیدند. در سلطانیه نمایندهای از سوی تزار روس برای برقراری صلح حاضر شده بود و شاه نیز علاقه چندانی به جنگ نداشت، ولی نظر [[عالمان شیعه]] و مردم حاضر در آنجا بر جنگ بود.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۵۸-۳۵۹؛ نیز: الگار، دین و دولت در ایران، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> در این شرایط فقیهان حاضر به رهبری سید محمد مجاهد فتوا دادند که هرکس از جهاد با روسها کنار بکشد از اطاعت خداوند سر باز زده و از [[شیطان]] پیروی کرده است. این فتوا موجب شد تا شاه به [[جهاد]] راضی شود و نماینده روسیه را مرخص کند و فرمان جنگ دهد.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۵۹.</ref> | در ۲۶ شوال ۱۲۴۱ق، فتحعلیشاه برای رفتن به سلطانیه از تهران بیرون رفت. سید محمد مجاهد و برخی دیگر از عالمان طراز اول، مانند ملا محمدجعفر استرآبادی، آقا سید نصرالله استرآبادی، ملا محمدتقی برقانی، اندکی پس از ورود شاه به سلطانیه رسیدند. در سلطانیه نمایندهای از سوی تزار روس برای برقراری صلح حاضر شده بود و شاه نیز علاقه چندانی به جنگ نداشت، ولی نظر [[عالمان شیعه]] و مردم حاضر در آنجا بر جنگ بود.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۵۸-۳۵۹؛ نیز: الگار، دین و دولت در ایران، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref> در این شرایط فقیهان حاضر به رهبری سید محمد مجاهد فتوا دادند که هرکس از جهاد با روسها کنار بکشد از اطاعت خداوند سر باز زده و از [[شیطان]] پیروی کرده است. این فتوا موجب شد تا شاه به [[جهاد]] راضی شود و نماینده روسیه را مرخص کند و فرمان جنگ دهد.<ref>سپهر، ناسخ التواریخ، ج۱، ص۳۵۹.</ref> |
ویرایش