انس با قرآن در سیره و گفتار عالمان دین: تفاوت میان نسخه‌ها

انس با قرآن، فضیلتی است که بسیاری از عالمان دینی بدان اهتمام جدی داشتند. بسیاری از عالمان به ختم قرآن در طول یک ماه و قرائت هر روزه مبادرت داشتند. از آیت‌الله گلپایگانی نقل است که در ماه یک یا دو بار ختم قرآن داشتند. آیت‌الله مرعشی توصیه کرده است که هر روز یک جزء قرآن خوانده شود. از سلوک علامه طباطبایی گفته شده که عادت به تلاوت قرآن داشتند. آیت‌الله اراکی در ماه رمضان روزی سه جزء قرآن را می‌خواند.

عالمان در کنار تلاوت قرآن، توصیه داشتند که به معنا و محتوای قرآن بسیار اندیشیده شود. انس با قرآن را در واقع همین تدبر و تأمل و تلاوت مستمر می‌دانستند که برکات زیادی برای انسان دارد. عبدالکریم حائری یزدی مؤسس حوزه علمیه قم گفته است همان‌طور که اهل‌سنت از عترت دور شده‌اند، شیعیان هم از قرآن فاصله گرفته‌اند.

[[آیت‌الله عبدالکریم حائری]]، مانند بسیاری از مراجع دیگر بر این اعتقاد بودند که [[اهل‌سنت]] از عترت جدا شده‌اند و شیعیان هم قرآن را کنار گذاشته‌اند و از این رو تمام تلاش خود را برای راه‌اندازی مدرسه و مؤسسات مناسب برای استفاده از قرآن در کنار عترت به کار گرفتند و سعی داشتند تا مفاهیم قرآنی را در فعالیت‌های اجتماعی و علمی خود دخیل کنند.<ref>شمس، محمد کاظم، کتاب موسس حوزه یادنامه آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، قم، بوستان کتاب، ص۳۸.</ref> اکثر معناهایی که ایشان برای واژه‌های اجتماعی، فقهی و... می‌آوردند، برگرفته از قرآن بود که خبر از انس بسیار زیاد ایشان با قرآن می‌داد.<ref>شمس، محمد کاظم، کتاب مؤسس حوزه، قم، بوستان کتاب، ص۲۰۹.</ref> [[آیت‌الله بهجت]] از ایشان نقل می‌کند که می‌فرمود: عامّه عترت را کنار گذاشته‌اند و خاصّه، قرآن را، البته معنای این سخن، این است که هر دو طایفه، هر دو را کنار گذاشته‌اند، زیرا قرآن و عترت با هم متلازمند و به عقیده بنده اگر کسی یکی را ضایع کند دیگری را هم ضایع کرده است، زیرا این دو با هم اتحاد دارند.<ref>رخشاد، محمد حسین، کتاب در محضر آیت الله بهجت، ناشر مؤسسه فرهنگی سماء، ج۱، ص۱۱۱.</ref>

[[آیت‌الله اراکی]] با قرآن و [[تفسیر جوامع الجامع]] انس عجیبی داشته است و پنج جزء اول قرآن را حفظ بود. هر روز یک جزء قرآن و در [[ماه رمضان]] روزی سه جزء تلاوت می‌کرد. ایشان طلاب را به خواندن قرآن با تفکر  توصیه می‌کرد و می‌فرمود: اگر کسی در آن تدبّر بکند، حالش منقلب می‌شود و از کسالت و بی توفیقی روحی نجات پیدا می‌کند.<ref>مطلّبی، ابو الحسن، کتاب شرح حال آیت الله اراکی (ره)، قم، مؤسسه در راه حق، ص۲۳.</ref>