معنای عبد در دو روایت از امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جمع عبد نیز در قرآن به دو صورت عباد<ref>سوره بقره، آیه ۲۰۷.</ref> و عبید آمده است.<ref>ق؛ ۲۹.</ref> گفته شده که اگر عبد به خدا اضافه شود، جمع آن به صورت عباد می‌آید و اگر به غیر خدا اضافه شود جمع آن به صورت عبید می‌آید.<ref>قریشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۷۶، ذیل ماده «عبد».</ref> در نتیجه، گفته شده که عبد هم به‌معنای بنده و مملوک، هم به معنای مطیع و پیرو آمده‌ است.<ref>قریشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۶ش، ذیل ماده «عبد».</ref>

روایت {{متن عربی|مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً}} در [[جوامع روایی شیعه]] موجود نیست؛ اما  در میان مردم مشهور شده که حضرت علی(ع) چنین مطلبی را فرموده‌ است. اگر هم این روایت مستند باشد، عبد در آن به معنای مطیع و پیرو آمده است.{{مدرک}}

{{پایان پاسخ}}