|
|
| خط ۱۱: |
خط ۱۱: |
| ==مراد از اهل بیت در روایات== | | ==مراد از اهل بیت در روایات== |
| روایات زیادی وجود دارد که دلالت بر این دارند که مراد از [[اهل بیت]] و عترت [[ائمه دوازده‌گانه]] هستند. در روایتی از امام [[علی(ع)]] درباره سخن [[پیامبر(ص)]] که فرمود: «من بین شما دو شیء گرانبها می‌گذارم {{متن عربی|مَنِ العِترَه|ترجمه=عترت کیست؟}} آن حضرت فرمود: من، حسن، حسین و امام‌های نه‌گانه از فرزندان حسین(ع) که نهم آنها مهدی و قائم آنان است، اینان از قرآن کتاب خدا، و قرآن از آنان جدا نمی‌شود تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.»<ref>معانی الاخبار، ص۹۰.</ref> در حدیث دیگر پیامبر(ص) فرمود: «ائمه و امام‌های بعد از من دوازده نفرند، نه تن از آنها از فرزندان [[حسین(ع)]] هستند که نهم آنها [[قائم(عج)]] آنها است، سپس فرمود: بیدار باشید، اهل بیت من در بین شما هم چون کشتی نوح را مانَد که هر کس در آن وارد شود نجات می‌یابد و هر کس از آن تخلف کند غرق و هلاک می‌شود.»<ref>صابری، علیرضا، الحکم الزاهره، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷۸؛ و صافی، لطف الله، منتخب الاثر، تهران، مکتبه الصدر طهران، ص۸۳.</ref> در کتب اهل سنت نیز آمده است که پیامبر(ص) فرمود: {{متن عربی|یکونُ بَعْدِی اثْنَاعَشَرَ خَلِیفَهً|ترجمه=خلفای بعد از من دوازده نفر هستند}}<ref>علی متقی هندی، کنز العمال، بیروت مؤسسه الرساله، چاپ پنجم، ۱۴۰۵ق، ۱۹۸۵م، ج۱۱، ص۶۳۹.</ref> ولی در مصداق این دوازده نفر اختلاف وجود دارد. | | روایات زیادی وجود دارد که دلالت بر این دارند که مراد از [[اهل بیت]] و عترت [[ائمه دوازده‌گانه]] هستند. در روایتی از امام [[علی(ع)]] درباره سخن [[پیامبر(ص)]] که فرمود: «من بین شما دو شیء گرانبها می‌گذارم {{متن عربی|مَنِ العِترَه|ترجمه=عترت کیست؟}} آن حضرت فرمود: من، حسن، حسین و امام‌های نه‌گانه از فرزندان حسین(ع) که نهم آنها مهدی و قائم آنان است، اینان از قرآن کتاب خدا، و قرآن از آنان جدا نمی‌شود تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.»<ref>معانی الاخبار، ص۹۰.</ref> در حدیث دیگر پیامبر(ص) فرمود: «ائمه و امام‌های بعد از من دوازده نفرند، نه تن از آنها از فرزندان [[حسین(ع)]] هستند که نهم آنها [[قائم(عج)]] آنها است، سپس فرمود: بیدار باشید، اهل بیت من در بین شما هم چون کشتی نوح را مانَد که هر کس در آن وارد شود نجات می‌یابد و هر کس از آن تخلف کند غرق و هلاک می‌شود.»<ref>صابری، علیرضا، الحکم الزاهره، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷۸؛ و صافی، لطف الله، منتخب الاثر، تهران، مکتبه الصدر طهران، ص۸۳.</ref> در کتب اهل سنت نیز آمده است که پیامبر(ص) فرمود: {{متن عربی|یکونُ بَعْدِی اثْنَاعَشَرَ خَلِیفَهً|ترجمه=خلفای بعد از من دوازده نفر هستند}}<ref>علی متقی هندی، کنز العمال، بیروت مؤسسه الرساله، چاپ پنجم، ۱۴۰۵ق، ۱۹۸۵م، ج۱۱، ص۶۳۹.</ref> ولی در مصداق این دوازده نفر اختلاف وجود دارد. |
|
| |
| ==همراه بودن اهل بیت(ع) و قرآن==
| |
| در مورد همراه بودن قرآن با اهل بیت و بالعکس تعبیرهای مختلفی بیان شده است:
| |
|
| |
| * '''از هم جدا نیستند یعنی یک حقیقتند در دو جلوه'''؛ امام علی(ع) درباره [[قرآن]] چنین فرمود: «قرآن حبل متین، نور مبین، صراط مستقیم، شفای نافع، نجات دهنده و نگهدارنده کسانی است که به آن تمسک کند.»<ref>سبط ابن الجوزی، تذکره الخواص، بیروت، مؤسسه اهل البیت، ص۱۴۳.</ref> و فرمود: «قرآن نوری است که خاموشی ندارد … قرآن بحری است که کسی به قعرش نرسد، راهی است که رونده آن گمراه نگردد، شعله‌ای است که نور آن تاریک نشود.»<ref>نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، پارسایان، ۱۳۷۹، ص۲۱۹، خ۱۹۸.</ref>
| |
|
| |
| قرآن خود را هدایت‌گر مردم<ref>بقره/۱۸۵.</ref> و هدایت کننده متقین<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۶۹. روایت ۲۵۰۵.</ref> معرفی می‌کند. شبیه همین تعبیرات را در مورد ائمه نیز داریم. [[امام باقر(ع)]] فرمود: [[آل محمد(ص)]] صراط خداوند می‌باشند<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۷۰، روایت ۲۵۱۱.</ref> و فرمود: «ما حبل خدائیم و ما هدایت کننده مردم هستیم.»<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۷۰، روایت ۲۵۰۸.</ref> رسول خدا در مورد اهل بیت فرمودند: «اهل بیت من ستارگان می‌باشند.»<ref>الحکم الزاهره، ج۲، ص۷۰، روایت ۲۵۱۱.</ref> در زیارت جامعه نیز بیان شده «شما فرودگاه وحی، معدن رحمت حق، خزانه‌دارهای دانش، پیشوایان امت‌ها … چراغ‌های شب تار، حجت‌های بالغه خدا هستید.»<ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، انتشارات مطبوعاتی، چاپ سوم، ۱۳۷۷، ص۹۰۱، زیارت جامعه کبیره.</ref> بنابراین اهل بیت و قرآن در هدایت و نورانیت و صراط و حبل و حق بودن و … مثل یکدیگرند. می‌توان گفت: قرآن کتاب و امام صامت الهی و ائمه کتاب ناطق الهی هستند.
| |
|
| |
| * '''مراد این است که در تمسک و پیروی کردن از هم جدا نیستند'''؛ استاد مرتضی مطهری می‌گوید: «اینکه پیامبر فرمود: این دو تا از هم جدا نمی‌شوند مقصود این نیست که این‌ها خودشان راهشان را از هم جدا نمی‌کنند از هم قهر نمی‌کنند و بین آنها اختلاف و جنگ و جدال پیدا نمی‌شود، مقصود این است که در تمسک، این‌ها از یکدیگر تفکیک نمی‌پذیرند هر که بخواهد {{متن عربی|حسبُنا کتابُ الله}} بگوید، چنانچه که عمر در صدر اسلام گفت، یا بگوید اهل بیت ما را کافی است … و بخواهند به این وسیله میان آنها تفکیک کنند بدانند که میسر نیست، انحراف و انحطاط مسلمین از آن‌جا شروع شد که میان این دو خواستند تفکیک کنند».<ref>مطهری، مرتضی، امامت و رهبری، قم، انتشارات صدرا، ۱۳۶۴، ص۳۶.</ref>
| |
|
| |
| چنان‌که قرآن جاودانه است، اهل بیت نیز همیشه حضور دارند، همان‌گونه که قرآن عمر جاودان و ابدی دارد و تا قیامت راهنمای مسلمین است و آنها مأمور به تمسک بدان هستند از میان اهل بیت نیز فردی همواره باید وجود داشته باشد تا مسلمین به او تمسک پیدا کنند و از گمراهی نجات یابند. چون معنی ندارد که تمسک به قرآن جاودانه باشد و تمسک به اهل بیت فقط در یک زمان محدود باشد در این صورت تمسک به این دو وجود نخواهد داشت.
| |
|
| |
| * '''معیت و همراه بودن واقعی مراد است'''؛
| |
| الف. همراه بودن ظاهری یعنی در هر زمان از دوران نزول قرآن تا روز قیامت که فردی از اهل بیت(ع) باید با قرآن باشد و در نهایت باهم در قیامت به محضر پیامبر برسند.
| |
|
| |
| ب. این همراهی ظاهری باید با همراهی باطنی باشد، یعنی قرآن بیانگر تمام عقاید، افکار، اخلاق عبادی و شئون اهل بیت(ع) باشد و اهل بیت هم بیانگر و مفسر قرآن و مبین آن باشند.
| |
|
| |
| ج. آن اهل بیتی که در هر عصر در کنار قرآن است باید معصوم باشد، زیرا همراهی مطلق چنین اقتضایی دارد و یک گناه باعث می‌شود معیت دائمی با قرآن صدق نکند.
| |
|
| |
| د. با توجه به نکته قبلی از حدیث ثقلین استفاده می‌شود که از زمان رحلت پیامبر تا روز قیامت یک نفر معصوم از اهل بیت در کنار قرآن باشد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از دانشمندان، پیام قرآن، قم، انتشارات نسل جوان، چاپ دوم، ج۹، ص۷۵–۷۶.</ref>
| |
|
| |
| بنابراین مراد از عترت و اهل بیت(ع) ائمه دوازده‌گانه یعنی علی(ع) و [[حسن(ع)]] و حسین(ع) و نه فرزند او می‌باشند و معنای همراه بودن قرآن و اهل بیت این است که این دو یک حقیقت‌اند در دو جلوه. قرآن امام صامت و ساکت و اهل بیت کتاب ناطق الهی هستند.
| |
| {{پایان پاسخ}} | | {{پایان پاسخ}} |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
| == برای مطالعه بیشتر ==
| |
| * امامت و رهبری، استاد مرتضی مطهری (انتشارات صدرا) ص۳۴–۴۰ و ص۸۳–۸۴.
| |
|
| |
| * ولایت وامامت، هادی نجفی، ص۱۴۵–۱۵۱.
| |
|
| |
| * بررسی مسائل کلی امامت، ابراهیم امینی، تمام کتاب.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
| == منابع == | | == منابع == |
| {{پانویس|۲}} | | {{پانویس|۲}} |