نامه امام حسین(ع) به بنی‌هاشم از مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{عربی|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَى إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَنْ لَحِقَ بِی اسْتُشْهِدَ وَ مَنْ لَمْ یَلْحَقْ بِی لَمْ یُدْرِکِ الْفَتْحَ. وَ السَّلَامُ<ref>ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف، دار المرتضویه، باب۲۳، ص۷۵، حدیث۱۵.</ref>|ترجمه=به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند.. حق این است که سرنوشت همه کسانی که به من ملحق شوند، شهادت در راه خدا است و کسانی هم که به من نپیوندند، روی پیروزی را نخواهند دید. بدرود}}.

این نامه امام حسین(ع) را دلیلی بر آگاهی او از کشته‌شدن خود و همراهانش تلقی کرده‌اند.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۲۷۲-۲۷۳.</ref> از نظر محققان، این نامه امام حسین(ع) نه تنها نشان می‌دهد که او هر نوع فتح و پیروزی ظاهری مأیوس بود، بلکه جو حاکم بر حوادث را آنچنان مشاهده می‌کرد که بلافاصله پس از شهادت نیز رسیدن به پیروزی ظاهری را امکان‌پذیر نمی‌دانست.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۶۹.</ref> ولی امام(ع) می‌دانست که فتح نهایی در زمینه پیروزی حق بر باطل تا قیامت در گرو شهادت او و یارانش و مرهون اسارت خاندان و فرزندان او خواهد بود.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۶۹.</ref>  

برخی از محققان، منظور از پیروزی در این نامه را، در عین اینکه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در ظاهر شکست خورد، به‌معنای پیروزی و چیرگی شعار و هدف امام(ع) بر قلب‌های انسان‌ها در تمام اعصار و در تمام عالم قلمداد کرده‌اند.<ref>سند، محمد، الشعائر الحسينية، قم، دار الغدير، ۲۰۱۴م، ج۲، ص۱۲۸.</ref>

  | بازبینی =