باطل نشدن نماز به خاطر طولانی شدن سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ صدوق]] در روایتی از [[امام صادق(ع)]] آورده است: {{عربی بزرگ|وَ إِنَّهُ كَانَ يُصَلِّي بِأَصْحَابِهِ فَأَطَالَ سَجْدَه مِنْ سَجَدَاتِهِ فَلَمَّا سَلَّمَ قِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدْ أَطَلْتَ هَذِهِ السَّجْدَه فَقَالَ صنَعَمْ إِنَّ ابْنِي ارْتَحَلَنِي فَكَرِهْتُ أَنْ أُعَجِّلَهُ حَتَّى يَنْزِل<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۳۵۱.</ref>

|ترجمه=و رسول خدا با اصحاب‌شان نماز مى‌خواندند، يكى از سجده‌ها را طولانى كردند و وقتى سلام دادند، پرسیدند: يا رسول اللَّه چرا سجده را طولانى نموديد؟ پاسخ داد: فرزندم برشانه‌ام سوار بود و من دوست نداشتم او را پائين آورم، صبر كردم تا خودش پائين بيايد.}}‏

طول دادن سجده یکی از مستحبات در [[نماز]] است.<ref>یزدی، محمد کاظم، العروه الوثقی، آخوندی، ۱۳۹۷، ص۲۳۴.</ref> آنچه نماز را باطل می‌کند مکث همراه با سکوت طولانی و نگفتن ذکر است.<ref>یزدی، محمد کاظم، العروه الوثقی، آخوندی، ۱۳۹۷، ص۲۵۰.</ref> [[پیامبر(ص)]] در نماز خود سجده را طول داده است و این کار نماز را باطل نمی‌کند.

برخی از کارهای عادی نیز نماز را باطل نمی‌کند از جمله: حرکت دادن انگشتان، بغل کردن و در آغوش نگاه داشتن بچه و دیگر اموری که با موالات نماز منافات نداشته باشد و صورت نماز را به هم نزند.<ref>موسوی خمینی، روح‌الله، تحریر الوسیله، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۱۸۹.</ref>