باطن قرآن از دیدگاه فلاسفه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ملاصدرا]] فیلسوف [[شیعه]] (درگذشت ۱۰۵۰ق)، معتقد است قرآن دارای ظاهر و باطن است. یکی از استدلال‌های او در اثبات باطن داشتن قرآن، آیه هفت سوره [[سوره آل عمران|آل عمران]] است که بر اساس آن [[تأویل قرآن]] را فقط خدا و [[راسخون در علم]] می‌دانند. ملاصدرا بر اساس روایات، معتقد است باطن قرآن نیز باطن‌های دیگری دارد.  

به باور ملاصدرا، با [[عقل نظری]] و [[علم حصولی]] نمی‌توان به درک باطن قرآن رسید؛ بلکه تنها با آشنایی نسبت به فرهنگ عرفانی معصومان(ع)<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۹، (فاتحه اول)؛ همو، تفسیر القرآن الکریم، ج۱، ص۳۰۷.</ref> و طهارت باطنی روح، می‌توان به آن دست یافت.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، مفاتیح الغیب، تهران، انتشارات بنیاد حکمت اسلامی صدرا، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۶۸، (فاتحه دهم از مفتاح اول) و ص۹۸.</ref> ملاصدرا باطن قرآن را استکمال ظاهر قرآن می‌داند، نه مخالف آن؛ بنابراین اگر فهم باطنی از قرآن، مخالف ظاهر آن بود مورد قبول نیست.<ref>ملاصدرا شیرازی، محمد، متشابهات القرآن، بی جا، جامعه المشهد، ۱۳۵۲؛ ملاصدرا، محمد، تفسیرسوره جمعه، بی جا، انتشارات مولی، چاپ سوم، ۱۳۸۸، ص۲۲۶.</ref>