آزاد کردن برده در قرآن و روایات: تفاوت میان نسخه‌ها

در هیچ‌کدام از کتب فقهی از صدر اسلام تاکنون بابی تحت عنوان استرقاق (برده‌گیری) نگاشته نشده‌است. همه فقها در کتب فقهی خود مباحث کتاب العتق را مطرح نموده و اصل مباحث را بر نظام آزادسازی تدریجی بردگان بنا کرده و مباحث خود را ارائه داده‌اند. آزادسازی تریجی بردگان تا آنجا پیشرفته‌است که در زمان فقهای متأخر مباحث «کتاب العتق» عملا موضوعیت خود را از دست داده‌است. حتی بسیاری از  فقیهان متأخر، در کتب فقهی خود این مباحث را مطرح نکرده و یا با اشاره‌ای اجمالی از آن گذشته‌اند. روش همۀ فقهایی هم که در این مورد بحث کرده‌اند چنین بوده است که در ابتدای کتاب فقهی خویش روایات متعددی در مورد مدح و فضیلت آزادکردن بردگان و ثواب آن و روایات در مورد مدارا و احسان به برده و کنیز و سعی در اصلاح و بازپروری آنان عنوان نموده و روایاتی را با مضمون مذمت شدید برده‌گیری و تقبیح برده فروشی عنوان می‌نمایند و بعد از آن به احکام مربوط به عتق و آزادسازی بردگان می‌پردازند. این رویه نشان دهنده نگاه واقع بینانه و در عین حال کریمانه اسلام به بحث برده و کنیز است که ضمن درک نظام برده‌داری به عنوان یکی از واقعیت های جوامع بشری، به مبارزه تدریجی تا رفع واقعی آن می‌پردازد.{{پایان پاسخ}}{{پانویس}}