۱۱٬۹۱۳
ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
سوگواری و مرثیهسرایی برای امام حسین(ع) از زمان [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] رایج بوده و بر آن توصیه شده است. در آن زمان، سوگواری بیشتر در قالب شعرخوانی و مرثیهسرایی با شعر بود. اما با گذشت زمان، نوع عزاداری براساس سنتها و فرهنگها تغییراتی کرد. | سوگواری و مرثیهسرایی برای امام حسین(ع) از زمان [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] رایج بوده و بر آن توصیه شده است. در آن زمان، سوگواری بیشتر در قالب شعرخوانی و مرثیهسرایی با شعر بود. اما با گذشت زمان، نوع عزاداری براساس سنتها و فرهنگها تغییراتی کرد. | ||
[[عزاداری]] به سبک موجود، از صدر اسلام نبوده، بلکه در دورههای مختلف و بیشتر در [[دوره صفویه]] و [[آلبویه]] به وجود آمد. با گذشت زمان، سبکهایی از روضهخوانی، سینهزنی، زنجیرزنی و ... بهوجود آمد و گسترش یافت. روضهخوانی یا خواندن | [[عزاداری]] به سبک موجود، از صدر اسلام نبوده، بلکه در دورههای مختلف و بیشتر در [[دوره صفویه]] و [[آلبویه]] به وجود آمد. با گذشت زمان، سبکهایی از روضهخوانی، سینهزنی، زنجیرزنی و ... بهوجود آمد و گسترش یافت. روضهخوانی یا خواندن [[کتاب روضة الشهداء]] (که چند ماه پس از سلطنت شاه اسماعیل صفوی در تبریز به پایان رسید) و کتابهای مشابه بر روی منبر، از دوره صفویه شروع شد.<ref>پترچلکووسکی، تعزیه هنر بومی پیشرو ایران، ترجمه، داود حاتمی، پاورقی، توضیح مترجم، ص۱۱.</ref> در همان زمان که مراسمهای عزادری محرم در دوره صفویه توسعه مییافت، [[تعزیهخوانی]] نیز به مراسمات ماه محرم افزوده شد. تعزیهخوانی نقل نمایشی زندگی، مصیبها و شهادت شهیدان کربلا بود. البته برخی محققان تاریخ شروع عزاداری به سبک روضهخوانی را به دوره حکومت آلبویه نسبت دادهاند. | ||
رواج سبک عزاداری در دوره صفویه و آلبویه را به دو دلیل دانستهاند: نخست اینکه دولت شیعه قدرت را به دست گرفته بود و شیعه از سلطه غیر خود در آمد. دوم اینکه بیشتر مردم تحت حکومت صفوی، پیرو مذهب شیعه بوده و خواستار ترویج نهضت حسینی بودند. | رواج سبک عزاداری در دوره صفویه و آلبویه را به دو دلیل دانستهاند: نخست اینکه دولت شیعه قدرت را به دست گرفته بود و شیعه از سلطه غیر خود در آمد. دوم اینکه بیشتر مردم تحت حکومت صفوی، پیرو مذهب شیعه بوده و خواستار ترویج نهضت حسینی بودند. |