ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن عربی|إنّ اللّٰهَ تعالىٰ يَقولُ‌ ...لا يَزالُ عبدي يَتَقرَّبُ إلَيَّ بالنَّوافِلِ حتّىٰ اُحِبَّهُ‌، فَأكونَ أنا سَمعَهُ الذي يَسمَعُ بهِ‌، و بَصَرَهُ الذي يُبصِرُ بهِ‌، و لِسانَهُ الذي يَنطِقُ بهِ‌، و قَلبَهُ الذي يَعقِلُ بهِ‌، فإذا دَعاني أجَبتُهُ‌، و إذا سَألَني أعطَيتُهُ‌.|ترجمه=خداوند متعال مى‌فرمايد:... بنده‌ام به وسيلۀ نمازهاى نافله پيوسته خود را به من نزديک مى‌گرداند، تا جايى كه دوستدارش مى‌شوم. پس من گوش او مى‌شوم كه بدان بشنود و چشم او مى‌شوم كه بدان ببيند و زبان او مى‌شوم كه بدان سخن گويد و قلب او مى‌شوم كه بدان تعقّل ورزد، هرگاه مرا بخواند، پاسخش دهم و هر گاه از من چيزى بخواهد، عطايش كنم.<ref>محمدی ری‌شهری،‌محمد،میزان الحکمة، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۹ش، ج۹، ص۳۸۴.</ref>}}