automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
سيد بن طاووس، به هنگام نوشتن كتاب اقبال، هزار و پانصد جلد كتاب در اختيار داشت و به تصريح خودش در كتاب «كشفالمحجّه»: «بيش از شصت جلد از آن، كتاب دعا بود». [[آقا بزرگ طهرانى]] نيز در كتاب الذريعه درباره سيد بن طاووس مىنويسد: «هنگامى كه او كتاب «مُهجالدّعوات» را مىنوشت بيش از هفتاد كتاب از كتب ادعيه قدماى اماميّه (كسانى كه تمامى آنها مقدّم بر شيخ طوسى بودهاند) را در اختيار داشت. بلكه با مراجعه به كلمات و تعبيراتى كه سيد بن طاووس در لابهلاى كتابهايش در ارتباط با اسناد و مدارك محتويات آن دارد، انسان مطمئن مىشود كه جميع آنچه را كه اين بزرگوار از ادعيه و زيارات نقل كرده، مورد اعتمادش بوده است؛ خصوصاً وقتى ملاحظه مىشود كه اين بزرگمرد، هرگاه مىخواست دعايى را از جانب ذهن لطيف و روح پاكش انشا كند، تصريح مىكند كه: «چون براى اين مورد دعايى را از روايات نيافتم دعايى را مناسب با اين مقام، انشا نمودم» با اين بيان معلوم مىشود كه در ساير موارد كه چنين نكتهاى را متذكّر نشده است، به مدرك روايى خاصّ، اعتماد كرده است». با اين بيان و با توجّه به اين كه آنچه را سيد بن طاووس در قسمت دعا تأليف كرده در واقع تتمّه و تكميلى براى كتاب [[مصباحالمتهجّد]] شيخطوسى مىباشد<ref>مكارم شيرازى، ناصر، كليات مفاتيح نوين، قم، مدرسه الامام على بن ابى طالب( ع)، ۱۳۹۰ش، چاپ بیست و نهم، ص۲۶.</ref> | سيد بن طاووس، به هنگام نوشتن كتاب اقبال، هزار و پانصد جلد كتاب در اختيار داشت و به تصريح خودش در كتاب «كشفالمحجّه»: «بيش از شصت جلد از آن، كتاب دعا بود». [[آقا بزرگ طهرانى]] نيز در كتاب الذريعه درباره سيد بن طاووس مىنويسد: «هنگامى كه او كتاب «مُهجالدّعوات» را مىنوشت بيش از هفتاد كتاب از كتب ادعيه قدماى اماميّه (كسانى كه تمامى آنها مقدّم بر شيخ طوسى بودهاند) را در اختيار داشت. بلكه با مراجعه به كلمات و تعبيراتى كه سيد بن طاووس در لابهلاى كتابهايش در ارتباط با اسناد و مدارك محتويات آن دارد، انسان مطمئن مىشود كه جميع آنچه را كه اين بزرگوار از ادعيه و زيارات نقل كرده، مورد اعتمادش بوده است؛ خصوصاً وقتى ملاحظه مىشود كه اين بزرگمرد، هرگاه مىخواست دعايى را از جانب ذهن لطيف و روح پاكش انشا كند، تصريح مىكند كه: «چون براى اين مورد دعايى را از روايات نيافتم دعايى را مناسب با اين مقام، انشا نمودم» با اين بيان معلوم مىشود كه در ساير موارد كه چنين نكتهاى را متذكّر نشده است، به مدرك روايى خاصّ، اعتماد كرده است». با اين بيان و با توجّه به اين كه آنچه را سيد بن طاووس در قسمت دعا تأليف كرده در واقع تتمّه و تكميلى براى كتاب [[مصباحالمتهجّد]] شيخطوسى مىباشد<ref>مكارم شيرازى، ناصر، كليات مفاتيح نوين، قم، مدرسه الامام على بن ابى طالب( ع)، ۱۳۹۰ش، چاپ بیست و نهم، ص۲۶.</ref> | ||
اصل و قاعده در ذکر دعا براي ابن طاووس نقل قابل اعتماد از معصومان( است. بر اين اساس، وي بيشتر دعاهايي را که ذکرکرده، منقول و مسند آورده است. ابن طاووس به اين قاعده بارها در کتابهايش بويژه اقبال الاعمال، الامان من الاخطار ، مهج الدعوات و الدروع الواقيه اشاره کرده است. به موجب اين قاعده، وي يادآور شده در مواردي که دعاي خاصي در کلام معصومان نيافته به انشاي دعا دست زده است. ابن طاووس در ديباچة فلاح السائل متذکر شده است که در تکميل کتاب مصباح الکبير ابوجعفر طوسي مطالب را به سه گونه آورده است: ۱. دعاهايي که روايت کرده، ۲. دعاهايي که بر آنها واقف شده، ۳. دعاهايي که خدا به او الهام کرده و اجازه اظهارشان را داده است.<ref>انشاآت ابن طاووس، </ref> | اصل و قاعده در ذکر دعا براي ابن طاووس نقل قابل اعتماد از معصومان( است. بر اين اساس، وي بيشتر دعاهايي را که ذکرکرده، منقول و مسند آورده است. ابن طاووس به اين قاعده بارها در کتابهايش بويژه اقبال الاعمال، الامان من الاخطار ، مهج الدعوات و الدروع الواقيه اشاره کرده است. به موجب اين قاعده، وي يادآور شده در مواردي که دعاي خاصي در کلام معصومان نيافته به انشاي دعا دست زده است. ابن طاووس در ديباچة فلاح السائل متذکر شده است که در تکميل کتاب مصباح الکبير ابوجعفر طوسي مطالب را به سه گونه آورده است: ۱. دعاهايي که روايت کرده، ۲. دعاهايي که بر آنها واقف شده، ۳. دعاهايي که خدا به او الهام کرده و اجازه اظهارشان را داده است.<ref>[http://hadith.net/post/5188/%d8%a7%d8%b9%d8%aa%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d8%af%d8%b9%d8%a7%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%a7%d8%a8%d9%86-%d8%b7%d8%a7%d9%88%d9%88%d8%b3-%d8%a7%d8%b2-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87-%d8%a7%d9%88/p208/ انشاآت ابن طاووس،]، تاریخ بازدید: ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲. </ref> | ||
== منابع == | == منابع == |