تطبیق احکام اسلامی با مقتضیات زمان و مکان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اجتهاد پویا]] یکی از مهمترین ویژگی‌های فقه [[شیعه]] است؛ امکان انطباق فقه با مقتضیات زمان و مکان در عین ثبات و جاودانگی، ویژگی منحصر به فردی فقه شیعه است؛ این ویژگی فقه شیعه را از قانون‌گذاری‌های عرفی و دیگر مکاتب فقهی متمایز می‌سازد. در این نگره، دو  قاعده اصیل با همیگر نقش‌آفرینی می‌نمایند؛ از یک‌سو {{متن عربی|حَلاَلُ مُحَمَّدٍ حَلاَلٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ|ترجمه=حلال و حرام محمد(ص) تا روز قیامت جاری است}} و از سوی دیگر {{متن عربی|عَلَيْنَا إِلْقَاءُ اَلْأُصُولِ وَ عَلَيْكُمُ اَلتَّفْرِيعُ|ترجمه=بر ما ائمه است که اصول و قواعد کلی را به شما بگوییم و بر شماست که فروع را از آن استنباط کنید}} به عنوان دو قاعده مهم در فقه شیعه جریان دارند.

== مقضیات زمان و مکان ==