trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
مؤلف کتاب «سر العالمین و کشف ما فی الدارین» (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۹
، ۱۵ آوریل ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
*آقا بزرگ تهرانی (۱۲۵۵-۱۳۴۸ش)، کتاب‌شناس شیعه، مدعی شده که ابوالفیض مرتضی زبیدی (۱۱۴۵-۱۲۰۵ق)، لغوی و رجالی، در دو کتاب خود تاج العروس و الاتحاف فی شرح الاحیاء این کتاب را به غزالی منتسب کرده است.<ref>الطهرانی، آقابزرك، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۶۸.</ref> | *آقا بزرگ تهرانی (۱۲۵۵-۱۳۴۸ش)، کتاب‌شناس شیعه، مدعی شده که ابوالفیض مرتضی زبیدی (۱۱۴۵-۱۲۰۵ق)، لغوی و رجالی، در دو کتاب خود تاج العروس و الاتحاف فی شرح الاحیاء این کتاب را به غزالی منتسب کرده است.<ref>الطهرانی، آقابزرك، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالأضواء، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۶۸.</ref> | ||
*شیخ بهایی (۹۵۳-۱۰۳۱ق) در گزیده‌ای که از کتاب سر العالمین تدارک دیده این کتاب را از آثار غزالی دانسته است.<ref>مرعشی نجفی، سید محمود و میر محمود، موسوی، بخشی از دست نوشته‌های آثار علامه دوران شیخ بهاء الدین عاملی، قم، كتابخانهٔ حضرت آيت‌الله العظمی مرعشی نجفی، ۱۳۷۸ش، ص۲۸۰.</ref> | *شیخ بهایی (۹۵۳-۱۰۳۱ق) در گزیده‌ای که از کتاب سر العالمین تدارک دیده این کتاب را از آثار غزالی دانسته است.<ref>مرعشی نجفی، سید محمود و میر محمود، موسوی، بخشی از دست نوشته‌های آثار علامه دوران شیخ بهاء الدین عاملی، قم، كتابخانهٔ حضرت آيت‌الله العظمی مرعشی نجفی، ۱۳۷۸ش، ص۲۸۰.</ref> | ||
*ملامحسن فیض کاشانی (۱۰۰۷-۱۰۹۱ق) در مقدمهٔ تهذیبی که بر کتاب احیاء علوم الدین غزالی نگاشته، کتاب سر العالمین را از غزالی دانسته و آن را نشانه‌ای بر تشیع او در اواخر عمرش دانسته است. | *ملامحسن فیض کاشانی (۱۰۰۷-۱۰۹۱ق) در مقدمهٔ تهذیبی که بر کتاب احیاء علوم الدین غزالی نگاشته، کتاب سر العالمین را از غزالی دانسته و آن را نشانه‌ای بر تشیع او در اواخر عمرش دانسته است.<ref>الفیض الکاشانی، ملامحسن محمد بن شاه‌مرتضی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱. </ref> | ||
همچنین افراد دیگر چون سید هاشم بحرانی (درگذشتهٔ ۱۱۰۷ یا ۱۱۰۹ق)، فخرالدین طریحی (درگذشتهٔ ۱۰۸۵-۱۰۸۷ق)، محقق بحرانی (درگذشتهٔ ۱۱۲۱ق)، میر حامد حسین هندی ( | همچنین افراد دیگر چون سید هاشم بحرانی<ref>البحرانی، السید هاشم بن سلیمان، غاية المرام و حجة الخصام فی تعيين الإمام من طريق الخاص والعام، تحقیق السيد علی عاشور، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، ج۲، ص۲۲.</ref> (درگذشتهٔ ۱۱۰۷ یا ۱۱۰۹ق)، فخرالدین طریحی<ref>الطریحی، فخرالدین بن محمدعلی، جواهر المطالب في فضائل علی بن أبی‌طالب، تحقیق مهدی هوشمند، مشهد، المکتبة المتخصصة بامیرالمؤمنین علی(ع)، ۱۴۲۷ق، ص۲۰۶.</ref> (درگذشتهٔ ۱۰۸۵-۱۰۸۷ق)، محقق بحرانی<ref>ماحوزی بحرانی، سلیمان بن عبدالله، الأربعون حديثا فی اثبات امامة أميرالمؤمنين عليه السلام، تحقيق السيد مهدي الرجائی، بی‌جا، بی‌نا، ۱۴۰۷ق.</ref> (درگذشتهٔ ۱۱۲۱ق)، میر حامد حسین هندی<ref>الکنتوری، میرحامد حسین، نفحات الأزهار في خلاصة عبقات الأنوار للعلم الحجة آیة‌الله السید حامد حسین اللکهنوی، تلخیص السید علی الحسینی المیلانی، بی‌جا، ناشر السید علی الحسینی المیلانی، ۱۴۱۴ق،ج ۹، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> (درگذشتهٔ ۱۳۰۶ق)، | ||
=== مخالفان انتساب به غزالی === | |||
بعد از سبط بن جوزی، این کتاب چند بار در تهران، هند و مصر در سال های ۱۳۰۵، ۱۳۱۴ و ۱۳۲۴ق چاپ شده است. اگر در عدم صحت انتساب برخی دیگر از کتاب‌های غزالی بتوان شبهه ایجاد کرد، در عدم انتساب این کتاب به او نمی‌توان شبهه داشت. این کتاب را عده‌ای به نام او ساخته‌اند و شهرت داده‌اند. برخی محققان هدف از نگارش و انتشار این کتاب، به نام ابوحامد غزالی، را معرفی‌کردن او به‌عنوان فردی باطنی و شیعی دانسته‌اند.<ref>همایی، جلال الدین، غزالی‌نامه، تهران، کتابفروشی فروغی، بی‌تا، ج۲، ص۲۷۱-۲۷۲.</ref> | بعد از سبط بن جوزی، این کتاب چند بار در تهران، هند و مصر در سال های ۱۳۰۵، ۱۳۱۴ و ۱۳۲۴ق چاپ شده است. اگر در عدم صحت انتساب برخی دیگر از کتاب‌های غزالی بتوان شبهه ایجاد کرد، در عدم انتساب این کتاب به او نمی‌توان شبهه داشت. این کتاب را عده‌ای به نام او ساخته‌اند و شهرت داده‌اند. برخی محققان هدف از نگارش و انتشار این کتاب، به نام ابوحامد غزالی، را معرفی‌کردن او به‌عنوان فردی باطنی و شیعی دانسته‌اند.<ref>همایی، جلال الدین، غزالی‌نامه، تهران، کتابفروشی فروغی، بی‌تا، ج۲، ص۲۷۱-۲۷۲.</ref> | ||
جلال الدین همایی | جلال الدین همایی | ||