روزه از نگاه مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''روزه از نگاه مولانا''' از ستون‌های دین بوده و مولانا آن‌را به کوزه‌ای تشبیه کرده که در خود آب حیات را جای داده و روزه‌خواری شکستنِ کوزهٔ آب حیات است. مولوی تشبیهات متنوعی برای روزه آورده است؛ آتشی می‌خواند که پلیدی‌های نفس را می‌سوزاند، قدحی که بازار همه باده‌های دنیایی را می‌شکند و منجنیقی که می‌تواند دیوار قلعه تیرگی و ظلمتِ کفرِ درون را ویران کند، از جمله تشبیهات مولانا برای روزه است.  

مولانا خود بیشتر ایام سال را به روزه می‌گذرانیده و به همین جهت جسمی نحیف داشته است.  

از نگاه مولانا، سختی گرسنگی موجب نورانی شدن انسان و صعودش بر افلاک معرفت می‌شود. او معتقد بود روزه انسان را به جایگاه بلندی می‌رساند و سبب رزق معنوی می‌گردد. در آثار مولوی، روزه به بند دهان، می لعل رمضانی، سنگِ صوم، سپرِ روزه نیز تشبیه شده است.