صفات ثبوتی و سلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

صفات ثبوتیه یا جمالیه صفاتی مانند علم و قدرت هستند که ذات خداوند آن‌ها را در برگرفته است. در مقابل، صفات سلبی خداوند مانند جهل، قرار دارد که نقص و عیب را از خداوند سلب می‌کنند. این دو نوع صفت را نشان از کمال خداوند دانسته‌اند؛ یکی از جهت ثابت کردن کمال برای خداوند و دیگری نفی نقصان از خداوند.

صفات الهی، تقسیمات گوناگونی را دارند که یکی از آن‌ها، تقسیم صفات الهی به صفات ثبوتیه (جمالیه) و سلبیه (جلالیه) است. [[اسماء الهی|اسماء]] و صفات زیادی برای خداوند در [[قرآن]] ذکر شده است.<ref>سبحانی، جعفر، الألهیات، قم، مرکز جهانی، چاپ قدس، ج۱، ص۱۸۳.</ref> در [[سوره الرحمن]]، دو صفت ثبوتی و سلبی به خداوند نسبت داده شده است {{قرآن|تَبارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ|ترجمه=بزرگ و مبارک نام پروردگار تو است که صاحب شکوه و جلال و کرامت است.|سوره=الرحمن|آیه=۷۸}} مفسران صفت جلال را چنین معنا کرده‌اند که خداوند از مشابهت و دیگر صفات نقص، پاک و منزه است و صفت اکرام به این معنا است که خداوند به صفات عالی متصف و متجمل است.<ref>صدر الدین محمد شیرازی، اسفار، بیروت، احیاء التراث، چاپ چهارم، ج۶، ص۱۱۸.</ref>

| کیفیت = ج