اعتکاف در همه ماه‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

اصلاح شناس و تکمیل اولیه مقاله
(اصلاح شناس و تکمیل اولیه مقاله)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش|fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
اعتکاف در همه ماه‌های قمری درست است. هر چند اعتکاف در ماه رمضان، از ارزش بالاتری برخوردار است و در روایات برآن تأکید شده است.
اعتکاف در همه ماه‌های قمری از نگاه دینی صحیح است. از جمله دلایل شرعی بودن اعتکاف در همه ماه‌ها عبارتند از: '''یک)''' اعتکاف رسول خدا(ص) در دهه اول، ده وسط، دهه آخر ماه رمضان و  ماه شوال. '''دو)''' جایز بودن قطع اعتکاف و خوردن روزه و حرام بودن خوردن روزه ماه رمضان حتی در اعتکاف. '''سه)''' جایز بودن اعتکاف بدون روزه در دیدگاه برخی از اهل سنت و واجب بودن روزه ماه رمضان در آیات قرآن و روایات معتبر.
 
اعتکاف در ماه رمضان، از ارزش بالاتری برخوردار است. در روایات بر اعتکاف در ماه رمضان بیشتر سفارش شده است. رسول خدا(ص) بیشتر در ماه رمضان اعتکاف داشت. امروزه نیز اعتکاف در ماه رمضان ارزش و ثواب بیشتری از اعتکاف در غیر رمضان دارد.


==فضیلت اعتکاف در ماه رمضان==
==فضیلت اعتکاف در ماه رمضان==
شب‌زنده‌داری و عبادت در شب‌های [[معنای رمضان|ماه رمضان]] به خصوص به [[اعتکاف]] در ده روز آخر این ماه بسیار سفارش شده است.<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۱۷۶. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق، ج۲، ص۱۸۸.</ref> [[پیامبر(ص)]] خود در این ماه اعتکاف می‌کردند.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و غفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر،  تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۵۴۶. معینی، محسن، «رمضان»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، ج۲۰، ذیل مدخل.</ref> از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است چون دهه آخر ماه رمضان فرا می‌رسید، پیامبر خدا، کمر به عبادت می‌بست و از [هم بستر شدن با] زنان، کناره می‌گرفت و شب را اِحیا می‌داشت و تنها به عبادت می‌پرداخت.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و غفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر،  تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۵۰۱. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده حکمت نامه پیامبر اعظم، ص۷۸۶.</ref> ثواب اعتکاف در ماه مبارک رمضان برابر با دو حج و دو عمره می‌باشد.<ref>ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفريات (الأشعثيات)، تهران، مکتبه النینوی الحدیثیه، چاپ اول، بى تا، ص۵۹. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۸، حدیث۲۰۱.</ref>
شب‌زنده‌داری و عبادت در شب‌های [[معنای رمضان|ماه رمضان]] به خصوص به [[اعتکاف]] در ده روز آخر این ماه بسیار سفارش شده است.<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۱۷۶. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ ق، ج۲، ص۱۸۸.</ref> [[پیامبر(ص)]] بیشتر در ماه رمضان اعتکاف می‌کرد.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و غفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر،  تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۵۴۶. معینی، محسن، «رمضان»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، ج۲۰، ذیل مدخل.</ref> از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است چون دهه آخر ماه رمضان فرا می‌رسید، پیامبر خدا، کمر به عبادت می‌بست و از زنان، کناره می‌گرفت و شب را اِحیا می‌داشت و تنها به عبادت می‌پرداخت.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و غفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر،  تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۵۰۱. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده حکمت نامه پیامبر اعظم، ص۷۸۶.</ref> ثواب اعتکاف در ماه مبارک رمضان برابر با دو حج و دو عمره می‌باشد.<ref>ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفريات (الأشعثيات)، تهران، مکتبه النینوی الحدیثیه، چاپ اول، بى تا، ص۵۹. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۸، حدیث۲۰۱.</ref>


==شرعی بودن اعتکاف در همه ماه‌ها==
==شرعی بودن اعتکاف در همه ماه‌ها==


'''۱- سيره رسول خدا(ص):‌''' رسول خدا ده روز از ماه مبارک رمضان را در اعتکاف به سر مي‌برد که گاهي در ده روز اوّل و گاهي در ده روز وسط و بيشتر وقت‌ها در ده روز آخر ماه رمضان معتکف مي‌شدند.<ref> ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و غفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۵۴۶.</ref>  در رواياتي از اهل سنت آمده است رسول خدا(ص) در ماه شوال نيز معتکف مي‌شد.<ref> بخارى، محمد بن اسماعيل، صحيح البخاري، مصر- قاهره، وزارة الاوقاف، المجلس الاعلى للشئون الاسلامية، لجنة إحياء كتب السنة، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۳۷۳. مالك بن انس، موطأ الإمام مالك، امارات- ابوظبی، مؤسسه زايد بن سلطان آل نهيان للأعمال الخيرية و الإنسانية، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۴۵۴.</ref> از این‌روی سيره خود آن حضرت درخصوص اعتکاف، تنها ماه رمضان نبوده است و سیره رسول خدا(ص) گویاترین دلیل بر جایز بودن اعتکاف در دیگر ماه‌هاست.
'''۱- سيره رسول خدا(ص):‌''' رسول خدا ده روز از ماه مبارک رمضان را در اعتکاف به سر مي‌برد که گاهي در ده روز اوّل و گاهي در ده روز وسط و بيشتر وقت‌ها در ده روز آخر ماه رمضان معتکف مي‌شدند.<ref> ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، ترجمه: غفارى، على اكبر و غفارى، محمد جواد و بلاغى، صدر، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۵۴۶.</ref>  در رواياتي از [[اهل سنت]] آمده است رسول خدا(ص) در ماه شوال معتکف مي‌شد.<ref> بخارى، محمد بن اسماعيل، صحيح البخاري، مصر- قاهره، وزارة الاوقاف، المجلس الاعلى للشئون الاسلامية، لجنة إحياء كتب السنة، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۳۷۳. مالك بن انس، موطأ الإمام مالك، امارات- ابوظبی، مؤسسه زايد بن سلطان آل نهيان للأعمال الخيرية و الإنسانية، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۴۵۴.</ref> از این‌روی سيره خود آن حضرت درخصوص اعتکاف، تنها ماه رمضان نبوده است. سیره عملی رسول خدا(ص) گویاترین دلیل بر جایز بودن اعتکاف در دیگر ماه‌هاست.


'''۲- واجب بودن يا نبودن روزه اعتكاف، دليل بر درستي آن در غير ماه رمضان:''' شيعه<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۸۵.</ref> و اکثر اهل سنّت<ref>ابوداود، سليمان بن اشعث، سنن أبي داود، قاهره، دار الحدیث، چاپ اول، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۰۶۸.</ref> طبق رواياتي مي‌گويند در اعتکاف روزه گرفتن واجب است. در مقابل برخي از اهل سنّت مي‌گويند  روزه گرفتن در اعتکاف لازم نمي‌باشد.<ref>نسائى، احمد بن على، السنن الكبرى، بیروت، دار الكتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۲۶۱. العيني، عمده القاري ، ج۱۱، ص۱۵۶.</ref> اين در صورتي درست است که اعتکاف در ماه رمضان نباشد وگرنه روزه ماه رمضان طبق آيات قرآن کريم، واجب است<ref>سوره بقره، آیه۱۸۳.</ref>
'''۲- واجب بودن يا نبودن روزه اعتكاف، دليل بر درستي آن در غير ماه رمضان:''' شيعه<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۸۵.</ref> و اکثر اهل سنّت<ref>ابوداود، سليمان بن اشعث، سنن أبي داود، قاهره، دار الحدیث، چاپ اول، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۰۶۸.</ref> طبق رواياتي مي‌گويند در اعتکاف روزه گرفتن واجب است. در مقابل برخي از اهل سنّت مي‌گويند  روزه گرفتن در اعتکاف لازم نیست.<ref>نسائى، احمد بن على، السنن الكبرى، بیروت، دار الكتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۲۶۱. العيني، عمده القاري ، ج۱۱، ص۱۵۶.</ref> اين در صورتي درست است که اعتکاف در ماه رمضان نباشد وگرنه روزه ماه رمضان طبق آيات قرآن کريم، واجب است.<ref>سوره بقره، آیه۱۸۳.</ref>


'''۳- افطار روزه در روز اوّل و دوم دليل بر جواز آن در غير ماه رمضان:''' در احكام اعتكاف آمده است كه مي‌توان روز اوّل يا دوم اعتكاف را ترك كرد و روزه را افطار نمود؛ اما در روز سوم اعتكاف و روزه واجب مي‌شود.<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۱۷۷.</ref> در ماه رمضان معتكف نمي‌تواند روز اوّل يا دوم اعتكاف روزه‌اش را افطار كند. از این‌روی اعتکاف در ماه‌های دیگر درست است و می‌توان در روز اول یا دوم آن را قطع کرد و روزه را افطار کرد.
'''۳- افطار روزه در روز اوّل و دوم دليل بر جواز آن در غير ماه رمضان:''' در احكام اعتكاف آمده است كه مي‌توان روز اوّل يا دوم، اعتكاف را ترك كرد و روزه را افطار نمود؛ اگر روز دوم را در اعتکاف ماند، در روز سوم اعتكاف و روزه واجب مي‌شود.<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۴، ص۱۷۷.</ref> در ماه رمضان معتكف نمي‌تواند روز اوّل يا دوم اعتكاف روزه‌اش را افطار كند. از این‌روی اعتکاف در ماه‌های دیگر درست است و می‌توان در روز اول یا دوم آن را قطع کرد و روزه را افطار کرد.


==منابع==
==منابع==
خط ۳۰: خط ۳۱:
  | تیترها = شد
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =  
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =  
  | نمایه =  
  | نمایه =  
trustworthy
۲٬۷۲۲

ویرایش