فرقه‌های شیخیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نام دیگر این گروه کشفیه است کشفیه کنایه از کشف و الهامی است که رهبران این فرقه برای خود قائل بودند.<ref>امین سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دار العارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۵۸۹.</ref> مؤسس واقعی این فرقه شاگرد شیخ احمد یعنی سید کاظم رشتی (در گذشته در ۱۲۵۹ هـ. ق) است که بعد از مرگش حاج محمد کریم خان قاجار کرمانی جانشین او شد.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، چاپ دوم، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۲، ص۲۶۶.</ref> و در این زمان بود که اختلاف چندی میان پیروان سید کاظم به وجود آمد. شیخیه در ایران به چند گروه تقسیم شده است که عبارتند از:

شیخیه کریم خانیه که شیخیه کرمان اند و منسوب به مؤسس آن حاج محمد کریم خان کرمانی (۱۲۲۵–۱۲۸۸ ق) می‌باشند. مرکز شیخیه در زمان محمد کریم خان کرمان بود امّا وی مبلّغانی را برای تبلیغ مرام شیخیه به شهرهای مختلف فرستاد. پس از محمد کریم خان پسرش حاج محمد خان (۱۲۶۳–۱۳۲۴ق) رهبری این گروه را بدست گرفت و پس از مرگ محمد خان برادرش زین العابدین خان (۱۲۶۰–۱۳۷۶ق) به رهبری انتخاب شد پس از او ابوالقاسم خان و سپس عبدالرضا خان به ریاست شیخیّه کرمانیه برگزیده شدند و عبدالرضا خان در سال ۱۳۵۸ شمسی، سال اول انقلاب اسلامی ایران ترور شد و درگذشت.<ref>مشکور، محمد جواد، همان، ص۲۶۸.</ref>

فرقه باقریه پیرو میرزا محمد باقر خندق آبادی دُرچه ای هستند که بعداً به میرزا باقر همدانی معروف شد وی نماینده حاج محمد کریم خان کرمانی در همدان بود و پس از وی دعوی جانشین او را کرد و جنگ میان شیخی و بالاسری را در همدان به راه انداخت.<ref>مشکور، محمد جواد، همان، ص۲۶۸.</ref>

این گروه از شیخیه دارای سه طایفه مهم اند: