trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
شهود و شناخت ترجمه و شرح فارسی صحیفهٔ سجادیه از حسن ممدوحی کرمانشاهی (۱۳۱۸-۱۳۹۹ش) که در سال ۱۳۸۱ش منتشر شده است. این شرح صورت نگارشی و تکمیل‌شدهٔ درس‌های شرح صحیفهٔ سجادیه مؤلف در رادیو معارف بوده است. این شرح با مقدمهٔ [[عبدالله جوادی آملی]] در چهار جلد به‌چاپ رسیده است. روش مؤلف در شرح خود چنین است که هر دعا را به چند قسمت تقسیم می‌کند و، پس از ترجمهٔ هر قسمت، به شرح مختصر و بیان نکاتی، که از نظرش برجسته می آمده، می‌پردازد.<ref>ممدوحی کرمانشاهی، حسن، شهود و شناخت (ترجمه و شرح صحیفهٔ سجادیه)، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۳۷-۳۸.</ref> | شهود و شناخت ترجمه و شرح فارسی صحیفهٔ سجادیه از حسن ممدوحی کرمانشاهی (۱۳۱۸-۱۳۹۹ش) که در سال ۱۳۸۱ش منتشر شده است. این شرح صورت نگارشی و تکمیل‌شدهٔ درس‌های شرح صحیفهٔ سجادیه مؤلف در رادیو معارف بوده است. این شرح با مقدمهٔ [[عبدالله جوادی آملی]] در چهار جلد به‌چاپ رسیده است. روش مؤلف در شرح خود چنین است که هر دعا را به چند قسمت تقسیم می‌کند و، پس از ترجمهٔ هر قسمت، به شرح مختصر و بیان نکاتی، که از نظرش برجسته می آمده، می‌پردازد.<ref>ممدوحی کرمانشاهی، حسن، شهود و شناخت (ترجمه و شرح صحیفهٔ سجادیه)، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۳۷-۳۸.</ref> | ||
روش مؤلف در شرح خود برگرفته از فضای آموزشی خاص او در حوزهٔ علمیهٔ قم در دوران معاصر و تحت تأثیر روش خاص استادان او چون [[سید محمدحسین طباطبایی]] (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش)، [[حسن حسن‌زادهٔ آملی]] (۱۳۰۷-۱۴۰۰ش) و جوادی آملی است. این روش تلفیقی از رویکردی عقلی به قرآن و سنت اسلامی از دریچهٔ فلسفهٔ صدرایی و عرفان [[ابن عربی]] (۵۶۰-۶۳۸ق) است. در مقدمهٔ کتاب، مؤلف منابع خود در شرح صحیفه را، به جز [[قرآن کریم]] و تفاسیر قرآن و منابع روایی، کتاب‌های فلسفی و [[عرفان نظری]] مرجع چون شفاء [[ابن سینا]] (۳۷۰-۴۲۸ق)، [[فصوص الحکم]] و فتوحات مکیه ابن عربی، اسفار اربعهٔ ملاصدرا و تمهید القواعد ابن ترکه اصفهانی (درگذشتهٔ ۸۳۵ق) بر شمرده است.<ref>ممدوحی کرمانشاهی، شهود و شناخت، قم، ج۱، ص۳۷.</ref> | روش مؤلف در شرح خود برگرفته از فضای آموزشی خاص او در حوزهٔ علمیهٔ قم در دوران معاصر و تحت تأثیر روش خاص استادان او چون [[سید محمدحسین طباطبایی]] (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش)، [[حسن حسن‌زادهٔ آملی]] (۱۳۰۷-۱۴۰۰ش) و جوادی آملی است. این روش تلفیقی از رویکردی عقلی به قرآن و سنت اسلامی از دریچهٔ فلسفهٔ صدرایی و عرفان [[ابن عربی]] (۵۶۰-۶۳۸ق) است. در مقدمهٔ کتاب، مؤلف منابع خود در شرح صحیفه را، به جز [[قرآن کریم]] و تفاسیر قرآن و منابع روایی، کتاب‌های فلسفی و [[عرفان نظری]] مرجع چون شفاء [[ابن سینا]] (۳۷۰-۴۲۸ق)، [[فصوص الحکم]] و [[پرونده:ترجمه و شرح صحیفهٔ سجادیه حسین انصاریان.jpg|بندانگشتی|ترجمه و شرح صحیفهٔ سجادیه حسین انصاریان|288x288پیکسل]]فتوحات مکیه ابن عربی، اسفار اربعهٔ ملاصدرا و تمهید القواعد ابن ترکه اصفهانی (درگذشتهٔ ۸۳۵ق) بر شمرده است.<ref>ممدوحی کرمانشاهی، شهود و شناخت، قم، ج۱، ص۳۷.</ref> | ||
'''تفسیر و شرح صحیفه سجادیه''' | '''تفسیر و شرح صحیفه سجادیه''' | ||