trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
شرح مزجی بسیار مفصلی به زبان عربی بر صحیفهٔ سجادیه که میرزا عبدالوهاب بن محمدصالح برغانی قزوینی آن را نگاشته است. این شرح با در نظر گرفتن نظرات سید علی‌خان مدنی در ریاض السالکین و نقل احادیث و نظرات فلاسفه و عرفای معروف و بحث دربارهٔ آنها نگاشته شده است. شارح در کتاب برای پیوند دادن مبانی فلسفی با اعتقادات دینی تلاش کرده است. نسخهٔ منحصر به فرد این شرح در [[کتابخانهٔ آیت‌الله مرعشی نجفی]] در قم نگهداری می شود. این نسخه مشتمل بر شرح سه دعای اول صحیفهٔ سجادیه است که نگارش آن در ۱۲۹۱ق به پایان رسیده است. از وجود دیگر مجلدات این شرح اطلاعی در دست نیست.<ref>حکیم، «کتاب‌شناسی تفصیلی شروح و ترجمه‌های صحیفهٔ سجادیه»، کتاب ماه دین، ش۴۹-۵۰، ص۸۸.</ref> | شرح مزجی بسیار مفصلی به زبان عربی بر صحیفهٔ سجادیه که میرزا عبدالوهاب بن محمدصالح برغانی قزوینی آن را نگاشته است. این شرح با در نظر گرفتن نظرات سید علی‌خان مدنی در ریاض السالکین و نقل احادیث و نظرات فلاسفه و عرفای معروف و بحث دربارهٔ آنها نگاشته شده است. شارح در کتاب برای پیوند دادن مبانی فلسفی با اعتقادات دینی تلاش کرده است. نسخهٔ منحصر به فرد این شرح در [[کتابخانهٔ آیت‌الله مرعشی نجفی]] در قم نگهداری می شود. این نسخه مشتمل بر شرح سه دعای اول صحیفهٔ سجادیه است که نگارش آن در ۱۲۹۱ق به پایان رسیده است. از وجود دیگر مجلدات این شرح اطلاعی در دست نیست.<ref>حکیم، «کتاب‌شناسی تفصیلی شروح و ترجمه‌های صحیفهٔ سجادیه»، کتاب ماه دین، ش۴۹-۵۰، ص۸۸.</ref> | ||
'''شهود و شناخت''' | |||
ترجمه و شرح فارسی صحیفهٔ سجادیه از حسن ممدوحی کرمانشاهی (۱۳۱۸-۱۳۹۹ش) که در سال ۱۳۸۱ش منتشر شده است. این شرح صورت نگارشی و تکمیل‌شدهٔ درس‌های شرح صحیفهٔ سجادیه مؤلف در رادیو معارف بوده است. این شرح با مقدمهٔ [[عبدالله جوادی آملی]] در چهار جلد به‌چاپ رسیده است. روش مؤلف در شرح خود چنین است که هر دعا را به چند قسمت تقسیم می‌کند و، پس از ترجمهٔ هر قسمت، به شرح مختصر و بیان نکاتی، که از نظرش برجسته می آمده، می‌پردازد.<ref>ممدوحی کرمانشاهی، حسن، شهود و شناخت (ترجمه و شرح صحیفهٔ سجادیه)، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۳۷-۳۸.</ref> | |||
روش مؤلف در شرح خود برگرفته از فضای آموزشی خاص او در حوزهٔ علمیهٔ قم در دوران معاصر و تحت تأثیر روش خاص استادان او چون [[سید محمدحسین طباطبایی]] (۱۲۸۱-۱۳۶۰ش)، [[حسن حسن‌زادهٔ آملی]] (۱۳۰۷-۱۴۰۰ش) و جوادی آملی است. این روش تلفیقی از رویکردی عقلی به قرآن و سنت اسلامی از دریچهٔ فلسفهٔ صدرایی و عرفان ابن عربی است. در مقدمهٔ کتاب، مؤلف منابع خود در شرح صحیفه را، به جز [[قرآن کریم]] و تفاسیر قرآن و منابع روایی، کتاب‌های فلسفی و [[عرفان نظری]] مرجع چون شفاء [[ابن سینا]] (۳۷۰-۴۲۸ق)، فصوص الحکم و فتوحات مکیه ابن عربی، اسفار اربعهٔ ملاصدرا و تمهید القواعد ابن ترکه بر شمرده است. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||