trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''ریاض العارفین فی شرح صحیفة سید الساجدین''' | '''ریاض العارفین فی شرح صحیفة سید الساجدین''' | ||
شرحی به زبان عربی که، به جز مقدمهٔ صحیفه، تمام ۵۴ دعای صحیفه ضمن آن شرح شده است. شارح شاه‌محمد بن محمد دارابی عارف و تذکره‌نویس دورهٔ صفوی و از شاگردان شیخ بهایی و [[ملاصدرا]] (۹۷۹-۱۰۴۵ق) بوده است. او شرح خود را ۱۰۸۳ق در بنگالهٔ هند به‌پایان برده و در ۱۱۱۴ق، پس از ورود به اصفهان، به [[شاه سلطان حسین صفوی]] (حکومت ۱۱۰۵-۱۱۳۵) تقدیم کرده است. ریاض العارفین شرحی مزجی و مفصل بر صحیفهٔ کامله است. در این کتاب شرح هر دعا ضمن عنوان روضه آمده است. شارح ضمن شرح خود به نکات نحوی، جنبه‌های لغوی و ادبی و اختلاف نسخ اهتمام داشته است.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۱۱، ۲۹۸؛ نیز: حکیم، «کتاب‌شناسی تفصیلی شروح و ترجمه‌های صحیفهٔ سجادیه»، کتاب ماه دین، ش ۵۱-۵۲، ص۱۱۰.</ref> | شرحی به زبان عربی که، به جز مقدمهٔ صحیفه، تمام ۵۴ دعای صحیفه ضمن آن شرح شده است. شارح شاه‌محمد بن محمد دارابی عارف و تذکره‌نویس دورهٔ صفوی و از شاگردان شیخ بهایی و [[ملاصدرا]] (۹۷۹-۱۰۴۵ق) بوده است. او شرح خود را ۱۰۸۳ق در بنگالهٔ هند به‌پایان برده و در ۱۱۱۴ق، پس از ورود به اصفهان، به [[شاه سلطان حسین صفوی]] (حکومت ۱۱۰۵-۱۱۳۵) تقدیم کرده است. ریاض العارفین شرحی مزجی و مفصل بر صحیفهٔ کامله است. در این کتاب شرح هر دعا ضمن عنوان روضه آمده است. شارح ضمن شرح خود به نکات نحوی، جنبه‌های لغوی و ادبی و اختلاف نسخ اهتمام داشته است.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۱۱، ۲۹۸؛ نیز: حکیم، «کتاب‌شناسی تفصیلی شروح و ترجمه‌های صحیفهٔ سجادیه»، کتاب ماه دین، ش ۵۱-۵۲، ص۱۱۰.</ref> | ||
'''شرح الصحیفة السجادیة''' | |||
شرح مفصلی به زبان عربی که سید نعمت الله جزایری (۱۰۵۰-۱۱۱۲ق) آن را در روزگار جوانی خود نگاشته است. جزایری بعداً این شرح راه با عنوان | |||
'''ریاض السالکین فی شرح صحیفة سید الساجدین''' | |||
مشهورترین و مفصل‌ترین شرح صحیفهٔ سجادیه به زبان عربی که نوشتهٔ [[سید علی‌خان حسینی مدنی شیرازی]] (درگذشتهٔ ۱۱۲۰ق) است.<ref>الطهرانی، الذریعة، ج۱۱، ص۳۲۵-۳۲۶.</ref> مؤلف این شرح را در هنگام اقامت دوازده‌ساله‌اش در هندوستان، به سال ۱۰۹۴ق، آغاز کرده و در سال ۱۱۰۶ق به‌پایان رسانده است. او شرح خود را به آخرین پادشاه صفوی، شاه سلطان حسین، تقدیم کرده است. سیدعلی خان سلسلهٔ روایت خود از صحیفهٔ سجادیه را از طریق شیخ بهایی به [[شیخ طوسی]] (۳۸۵-۴۶۰ق) رسانده است.<ref>معینی، محسن، «ریاض السالکین»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۹ش، ج۲۱، ص۴۴.</ref> | |||
ریاض السالکین دارای ۵۴ روضه است که هر یک دربرگیرندهٔ شرح یک دعا از صحیفه است. شارحْ متن هر دعا را از شرح خود جدا کرده و هر شرح را با خطبه‌ای کوتاه آغاز کرده است. مؤلف در ابتدای شرح هر دعا تمام لغات متن را توضیح داده و پس از آن شرح مفاهیم دعا را در ذیل عناوینی چون «هدایة»، «تبصرة» و «تنبیه» آورده است.<ref>معینی، «ریاض السالکین»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، ج۲۱، ص۴۴.</ref> ریاض السالکین بهترین شرح صحیفهٔ سجادیه قلمداد شده است.<ref>الامین، السید محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۱۵۲.</ref> این شرح حاوی معارف سودمندی در دانش‌های مختلفی چون لغت، صرف، نحو، بلاغت، حدیث، کلام، فلسفه و عرفان است که مؤلف از منابع مختلف گردآورده و برای شرح دعاهای صحیفه از آنها سود جسته است.<ref>معینی، «ریاض السالکین»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، ج۲۱، ص۴۴.</ref> الگوی ساختاری و روشی سید علی‌خان در شرح خود بر صحیفه شرح نهج البلاغهٔ ابن ابی‌الحدید بوده است.<ref>معینی، «ریاض السالکین»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، ج۲۱، ص۴۵.</ref> | |||
ریاض السالکین از زمان تألیف همواره مورد توجه عالمان و فقیهان شیعه بوده و آنان در مباحث خود در علوم مختلف به آن استناد کرده‌اند. این کتاب در روزگار مؤلف به امر شاه سلطان حسین صفوی توسط مترجمی ناشناس به فارسی ترجمه شده است.<ref>معینی، «ریاض السالکین»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، ج۲۱، ص۴۵؛ نیز: حکیم، «کتاب‌شناسی تفصیلی شروح و ترجمه‌های صحیفهٔ سجادیه»، کتاب ماه دین، ش ۵۱-۵۲، ص۱۰۹.</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||