تنبیه الامة و تنزیه الملة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[پرونده:میرزای نائینی.jpg|بندانگشتی|میرزای نائینی نویسنده کتاب «تنبیه الامة و تنزیه الملة»|287x287پیکسل]]
[[پرونده:میرزای نائینی.jpg|بندانگشتی|میرزای نائینی نویسنده کتاب «تنبیه الامة و تنزیه الملة»|287x287پیکسل]]میرزا محمدحسین غروی نائینی (درگذشت ۱۳۱۵ش)


== نویسنده ==
== نویسنده ==
میرزا محمدحسین غروی نائینی (درگذشت ۱۳۱۵ش)
میرزا محمد حسین نائینى فرزند شیخ الاسلام حاجى میرزا عبدالرحیم نائینى از چهره هاى برجسته روحانیت و رهبران فکرى شیعه به سال 1277هـ.ق. در شهر نائین از توابع اصفهان در خانواده اى مشهور به دانش و نیک نامى دیده به جهان گشود. وى پس از فراگیرى مقدمات علوم دینى در زادگاهش و درهفده سالگى براى ادامه تحصیل به اصفهان که در آن روزگار پرآوازه ترین حوزه علمى شیعه بوده رهسپار مى شود. وى در سال 1303 هـ.ق. براى ادامه تحصیل و پیمودن مدارج عالى علمى راهى عتبات مى شود و پس از توقف کوتاه درنجف اشرف به حوزه سامراء که در آن زمان توسط میرزاى بزرگ حیات علمى یافته بود رخت مى کشد6 و از حوزه درس اساتید بزرگ حوزه سامرا چون: سیّد مجدّد شیرازى سید اسماعیل صدر و سید محمد فشارکى اصفهانى بهره مى برد. در سال 1314هـ.ق. همراه با استادش سید اسماعیل صدر به حوزه کربلا رهسپار مى شود. مدت دو سال از استوانه هاى دانش در حوزه کربلا بهره مى جوید و پس از آن به نجف اشرف مشرف مى شود. زمانى که نائینى به حوزه نجف پا نهاده درس آخوند خراسانى از شهرت و جایگاه کم مانندى برخوردار بوده و حدود هزار مجتهد و فاضل نامور در آن شرکت مى جسته اند. وى از آن پس در حوزه نجف به عنوان مجتهدى توانا برخوردار از شایستگیهاى علمى سیاسى در میدانهاى گوناگون ظاهر شد.<ref>سید عباس میری، سیرى در زندگانى علمى و سیاسى و اخلاقى نائینى،                                    حوزه سال 1375 شماره 76 و 77، </ref>


وی به سال ۱۲۷۶ هـ. ق در نائین از توابع اصفهان به دنیا آمد پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاه خود در ۱۷ سالگی برای تحصیل به اصفهان رفت و تحصیلات خود را در آن جا ادامه داد و از محضر بزرگانی چون میرزا جهانگیر خان قشقایی دروس متداول حوزه را آموخت و در سال ۱۳۰۳ ق راهی عراق شد. در عراق از شاگردان برجسته میرزای شیرازی محسوب می‌شد. میرزای نائینی در علم و فقاهت به درجه ای رسید که شخصیت‌های بزرگی از او تجلیل کرده‌اند. از نظر معنوی نیز به گفته شیخ آقا بزرگ تهرانی «پرهیزکار، صالح و بی اعتنا به زخارف دنیا و بی‌توجه به ریاست و مقام» بوده و تقریباً همه شاگردانش او را به تقوا و وارستگی و صفای باطن… ستوده‌اند.<ref>مجله حوزه، ش ۷۶–۷۷، ص۲۶–۸۷.</ref> از طرفی میرزای نائینی تربیت شده مکتب میرزای شیرازی است که شخصیت چند بعدی و دارای جنبه سیاسی اجتماعی نیز هست. او در نهضت تنباکو مشاور میرزای شیرازی بود و به سفارش او بود که شیخ حسن کربلایی «تاریخ دخانیه» را نگاشت.<ref>اصفهانی کربلایی، شیخ حسن، تاریخ دخانیه، به کوشش رسول جعفریان، نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.</ref>
آقا بزرگ تهرانى درباره مقام علمى و آگاهى ژرف نائینى بر دانشهاى گوناگون بویژه دانش اصول مى نویسد: دانش بسیار و گسترده داشت. ادب فارسى و عربى را به مرحله کمال رسانده بود و از دانش کلام و فلسفه بهره فراوان داشت. در دانش فقه یگانه و میدان دار بود. امّا در علم اصول موضوع بزرگ تر از اینها بود; زیرا برکلیات دانش اصول آگاهى دقیق و کامل داشت و در آن دقت و ژرف کاوى فوق العاده و شگفت آور انجام داد و به گونه اى شگفت آور مباحث آن را استوار و مستحکم ساخت که آوازه دیدگاههاى ژرف وى در اصول در فضاى آن روز طنین انداز شد… تا جایى که در علم اصول مجدد به شمار آمد.<ref>آقابزرگ تهرانی، نقباء البشر، ج595/2. به نقل از: سید عباس میری، سیرى در زندگانى علمى و سیاسى و اخلاقى نائینى، حوزه سال 1375 شماره 76 و 77،</ref>
 
از طرفی میرزای نائینی تربیت شده مکتب میرزای شیرازی است که شخصیت چند بعدی و دارای جنبه سیاسی اجتماعی نیز هست. او در نهضت تنباکو مشاور میرزای شیرازی بود و به سفارش او بود که شیخ حسن کربلایی «تاریخ دخانیه» را نگاشت.<ref>اصفهانی کربلایی، شیخ حسن، تاریخ دخانیه، به کوشش رسول جعفریان، نشر الهادی، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.</ref>


نائینی در سال ۱۳۵۵ هـ. ق دار فانی را وداع گفت و در حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.
نائینی در سال ۱۳۵۵ هـ. ق دار فانی را وداع گفت و در حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.
automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱

ویرایش